مفصل شانه (گلونوهومرال) متحرک ترین مفصل بدن است و می تواند در فضا در جهات مختلف حرکت کند. بنابراین ثبات در مفصل شانه قربانی حرکت شده است و در نتیجه مفصل شانه را برای آسیب مستعد کرده است.
علائم
ممکن است در رفتگی شانه موجب پارگی و آسیب رباط ها، تاندون ها و یا آسیب اعصاب شود.مفصل شانه می تواند به جلو، عقب، یا به طرف پایین در برود. شایعترین نوع دررفتگی شانه هنگامی است که شانه به طرف جلو(قدامی) سُر می خورد.بدین معناست که استخوان بازو رو به جلو و پایین، خارج از مفصل خود،حرکت کرده است. دررفتگی قدامی ممکن است زمانی رخ دهد که بازو در حالت پرتاب کردن چیزی قرار داشته باشد.
تشخیص
-اغلب در دست غیرمسلط رخ میدهد. -مفصل دررفته از زیر بغل نمایان میشود. -فرد دچار ضعف و درد شدید میشود. -بازو بی حس در کنار بدن آویزان میشود. -درصورت نزدیک کردن و چسباندن دست به بدن درد کاهش می یابد.
*در صورت تکرار دررفتگی،شانه ناپایدار شده و مجددا در می رود.اگر بیش از ۳ بار دررفتگی تکرار شود،جراحی الزامی خواهد بود.
درمان
-جا انداختن مفصل توسط پزشک درد شدید ناشی از دررفتگی،بلافاصله پس از بازگشت مفصل به جای خود متوقف می شود.
-ثابت کردن شانه با بند و سایر ابزار فرد در این مرحله به استراحت فراوان نیاز دارد.محل آسیب دیده را می توان ۳ تا ۴ مرتبه در روز یخ گذاشت.
حرکت درمانی
پس از آن که تورم کاهش یافت،درمانگر تمرین های توانبخشی را برای شما تجویز می کند. این تمرینها به بازگرداندن محدوده حرکت شانه و تقویت عضلات درگیر،کمک می کند.
ممکن است توانبخشی از در رفتن دوباره شانه در آینده جلوگیری کند.
در ادامه تمرینات عالی توانبخشی ارائه می شود. اگر مطالب مفید است برای دوستان خود فوروارد کنید. نشرمطالب صرفا با لینک مجاز است.
