اشعار زیبا و شعرهای عاشقانه

2020-12-16 19:36:28 من پذیرفتم شکست خویش را،
پندهای عقل دوراندیش را،

من پذیرفتم که عشق افسانه است
این دل درد آشنا دیوانه است

 میروم شاید فراموشت کنم
با فراموشی هم آغوشت کنم

 میروم از رفتن من شاد باش
 از عذاب دیدنم آزاد باش

گرچه تو تنهاتر از من میشوی
آرزو دارم شبی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را
تلخی برخوردهای سرد را

 آرزو دارم خدا شادت کند
بعد شادی تشنه‌ی نامم کند

(حمید مصدق)
@farsi_fa باز کردن / نظر دهید

2020-12-16 19:36:28 ای ساربان آهسته ران؛ کارام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم؛ با دلستانم می رود

من مانده ام مهجور از او، بیچاره و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او، بر استخوانم می رود

گفتم به نیرنگ و فسون، پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خون، بر آستانم می رود

محمل بدار ای ساربان، تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان، گویی روانم می رود

او می رود دامن کشان، من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان، کز دل نشانم می رود

(سعدی)
@farsi_fa باز کردن / نظر دهید

2020-12-09 23:12:19 ای گل از غنچه کی برون آیی
که شدم ز انتظار سودایی

بلبلان را نمی برد شب خواب
تا سحرگه نقاب بگشایی

با صبا گفته ای که می آیم
من و این مژده و شکیبایی

گرچه پیشم هزار تن بیشند
بی تو جان میدهم ز تنهایی

دیده در آرزوی دیدارت
وعده ای میدهد به بینایی

(همام تبریزی)
@farsi_fa باز کردن / نظر دهید

2020-12-09 23:12:19 از خان و مان آواره ام؛ از دست عشق از دست عشق
سرگشته و بیچاره ام؛ از دست عشق از دست عشق

ای کاشکی بودی عدم؛ تا باز رستی از عدم
من سوزم از سر تا قدم؛ از دست عشق از دست عشق

هر روز و شب دیوانه ای؛ در گوشه ویرانه ای
گویم به خود افسانه ای؛ از دست عشق از دست عشق

با کس نگیرم الفتی؛ از خلق دارم وحشتی
جویم ز هر کس تهمتی؛ از دست عشق از دست عشق

(عبدالقادر گیلانی)
@farsi_fa باز کردن / نظر دهید

2020-12-09 23:12:19 آمده‌ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
ور تو بگوییم که نی، نی شکنم شکر برم

آمده‌ام چو عقل و جان از همه دیده‌ها نهان
تا سوی جان و دیدگان مشعله نظر برم

آمده‌ام که ره زنم بر سر گنج شه زنم
آمده‌ام که زر برم زر نبرم خبر برم

گر شکند دل مرا جان بدهم به دل شکن
گر ز سرم کله برد من ز میان کمر برم

اوست نشسته در نظر، من به کجا نظر کنم
اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم

(مولوی)
@farsi_fa باز کردن / نظر دهید

2020-12-02 15:46:00 شب چو در بستم و مست از می‌نابش کردم
ماه اگر حلقه به در کوفت جوابش کردم

دیدی آن ترک ختا دشمن جان بود مرا
گرچه عمری به خطا دوست خطابش کردم

منزل مردم بیگانه چو شد خانه چشم
آنقدر گریه نمودم که خرابش کردم

شرح داغ دل پروانه چو گفتم با شمع
آتشی در دلش افکندم و آبش کردم

غرق خون بود و نمی‌مرد ز حسرت فرهاد
خواندم افسانه شیرین و به خوابش کردم

دل که خونابه‌ی غم بود و جگرگوشه دهر
بر سر آتش جور تو کبابش کردم

زندگی کردن من مردن تدریجی بود
آنچه جان کند تنم، عمر حسابش کردم.

(فرخی یزدی)
@farsi_fa باز کردن / نظر دهید