اگر کسی آدمی را دوست داشته باشد که بی وجود او نمی تواند زندگی | فكرانه
اگر کسی آدمی را دوست داشته باشد که بی وجود او نمی تواند زندگی کند، این دوست داشتن اختیاری نیست و چون اختیاری نیست نمی توان آن را عشق به حساب آورد. نشانه عشقی که آزادانه نیست این است که شخص ویژگی های آدم مورد نظرش را تشخیص نمی دهد و او را مشخص و متمایز از دیگران احساس نمی کند. در چنین رابطه ای شخص مورد نظر به خاطر ویژگی های مخصوص به خود و تفاوتش با دیگران دوست داشته نمی شود. هر شخص دیگری می تواند جایگزین او باشد. در چنین رابطه ای نه شخصیت کسی که دوست می دارد و نه شخصیت کسی که دوست داشته می شود مهم به حساب می آید.
