بررسی روانپزشکی- دست کم تا حالا- نشون داده که پدر بابک خرمدین | یادداشت‌های یک روانپزشک
بررسی روانپزشکی- دست کم تا حالا- نشون داده که پدر بابک خرمدین اختلال مزمن و شدید روانی در حدی که اصطلاحا "رافع مسوولیت کیفری" باشه، نداشته. نه این‌که سلامت روان کامل داشته باشه ولی از همون اختلال شخصیت ها و احتمالا اختلالات روانی داشته که بیشترمون این اختلال ها را داریم. من فیلم بازجویی ایشون رو که دیدم، متوجه هذیان خودبزرگ‌بینی شدم، ولی از این هذیان‌ها هر کسی تو فامیلش میبینه. تو هر فامیلی یه پدر، دایی، عمو، شوهرخاله یا شوهر عمه‌ای هست که این مزخرفات رو بگه و خودش رو علامه‌ی دهر بدونه! اگه اختلال روانی این آدم می‌خواست توجیه کننده‌ی قتل باشه، باید ۹۴/۱ درصدمردم ایران قاتل زنجیره‌ای میشدن! علت این‌که این قدر اصرار داریم بگیم ایشون اختلال روانی داشته- و البته منظورمون اختلال روانی مزمن و شدیده، نه از این معمولی ها و دم دستی ها که خودمون چند تاش رو داریم- اینه که ناخودآگاه می‌خواهیم حساب خودمون یا پدر‌هامون رو از این شخص جدا کنیم. بگیم طرف بیمار روانی بوده که همچین کاری کرده! ما و پدر‌هامون به حکم سلامت روانی مصونیت داریم! خب اینم فکر خوبیه! منطقیه! پ.ن: اختلال‌های روانی ترسناک نیستن. مساله‌ی ترسناک ذهن قضاوتگر، غیر قابل انعطاف، تندرو، و ایدئولوژی‌زده است. این ویژگی‌ها ربطی به داشتن یا نداشتن سلامت روان با معیارهای علمی روانشناسی و روانپزشکی- دست کم بر اساس "ورژن پنجم دستنامه‌ی آماری و تشخیصی اختلالات روانی" یا DSMV ندارن. حافظ باجغلی، روانپزشک @hafezbajoghli
