درباره ی نور و تاریکی چه قدر مهمل است. و چه قدر از آن لذت برده | یادداشت‌های یک روانپزشک

درباره ی نور و تاریکی چه قدر مهمل است. و چه قدر از آن لذت برده ام. اما آیا می غلتم، مثل یک گوی واقعی؟ یا جایی در تعادل هستم، روی یکی از دیرک‌های بیشمارم؟ به شدت وسوسه شده ام که بپرسم. می توانستم خرواری سخن بیرون بکشم از این اشتغال ذهنی از قرار معلوم بسیار معقول.
(ننامیدنی، بکت، نوید)
پ.ن: جدی ما داریم قِل می‌خوریم یا روی یه پایه ثابتیم یا داریم زیگزاگی میریم، یا یه قدم جلو میذاریم یه قدم عقب، یا نشستیم چون سرگیجه داریم توهم حرکت داریم، یا مثل نشستن تو هواپیما با سرعت خیلی زیاد داریم حرکت میکنیم ولی فکر میکنیم ثابتیم؟! ما داریم چی کار می‌کنیم؟ واقعا جدی پرسیدم.
@hafezbajoghli