👁 هوشمندى

2022-06-09 12:12:50 آیا زندگی چیزی جز رنج هست؟

بستگی به خودت دارد. زندگی همچون یك بوم خالی است، هرچه تو روی آن نقش ببندی، خواهد شد: می‌توانی رنج را به‌‌تصویر بكشی، می‌توانی سرور را نقاشی كنی. این آزادی، شكوه تو است. می‌توانی از این آزادی طوری استفاده كنی كه تمام زندگیت یك جهنّم شود، یا می‌توانی به‌‌گونه‌‌ای استفاده كنی كه زندگیت یك چیزی زیبا شود، پر از سعادت، بركت، سرور، چیزی بهشتی. همه‌‌اش بستگی به خودت دارد: ‌‌انسان هرگونه آزادی دارد.
برای همین است كه این‌همه پریشانی وجود دارد، زیرا مردم احمق هستند و نمی‌دانند روی این بوم سپید چه نقشی بكشند.
این را به تو واگذاشته‌‌اند: شكوه انسان درهمین است. این یكی از بزرگ‌ترین نعمات خداوندی به تو است. به هیچ حیوان دیگری این آزادی عطا نشده است، هرحیوان دیگری یك برنامه‌ی‌ ازپیش‌‌تعیین‌‌شده دارد. تمام حیوانات بجز انسان برنامه‌ریزی شده‌‌اند. یك سگ مجبور است كه سگ بماند، همیشه سگ خواهد بود، چیز دیگری ممكن نیست، آزادی وجود ندارد. او برنامه‌‌ریزی شده است، همه چیز از پیش در او مستقر شده. نقشه آنجاست و او فقط طبق نقشه رفتار می‌كند، او سگ باقی خواهد ماند. او انتخابی ندارد، هیچ امكان دیگری برایش نیست. او یك هویت مطلقاً تثبیت‌‌شده است.


اشو باز کردن / نظر دهید

2022-06-05 23:36:27 روزی خواهی فهمید که تو در این جهان کاملا تنهایی ، هر کس که برای آموزش به سمت تو می آید نیز بخشی از توست. هیچ کسی نمیتواند چیزی به تو بیاموزد. آن که یاد می دهد و یاد میگیرد همه وهمه تو هستی.
در آینه جهان با خودت رو به رو هستی یاد میگیری و یاد می دهی و گمان میکنی که دیگرانند، اما او خودت هستی.
منتظر کسی نباش روزی که تنها بودن خود را بپذیری ،دلت از انتظار برای دیدار با استادان بر خواهی داشت و به استاد درون خود سجده خواهی کرد. انسان زمانی که به تنهایی خود پی ببرد شروع می کند به رشد کردن آن زمان دیگر به هیچ کس در جهان تکیه نمیکند. باز کردن / نظر دهید

2022-05-29 23:04:21 پرسش و پاسخ

مرید: فجایع گسترده‌ای در جهان ویرانی به بار می‌آورند مانند قحطی و طاعون. علت چنین اتفاقاتی چیست؟

باگوان رامانا ماهارشی: این چیزها برای چه کسی ظاهر می‌شوند؟

مرید: این رضایت‌بخش نیست.
من درد و رنج را در اطراف می‌بینم.

باگوان: تو در خوابت از دنیا و درد و رنج‌هایش بی‌خبر بودی و در وضعیت بیداری‌ات از آن‌ها آگاهی. به آن وضعیت که در آن با این چیزها پریشان نمی‌شوید ادامه دهید. به‌عبارت‌دیگر هنگامی‌که از دنیا بی‌خبر هستید رنج‌هایش بر شما اثر ندارد. هنگامی‌که به‌عنوان خویش همانند وقتی‌که در خواب هستید باقی بمانید دنیا و رنج‌هایش روی شما اثری نخواهند داشت؛ بنابراین به درون نگاه کنید. خویش را ببینید! آنگاه پایانی بر دنیا و رنج‌هایش خواهد بود.

مرید: اما این خودخواهی است.

باگوان: دنیا چیزی بیرونی نیست اما ازآنجاکه تو خودت را به‌اشتباه با این بدن یکی انگاشته‌ای دنیا را بیرون از خودت می‌بینی و درنتیجه رنج‌هایش برای شما آشکار می‌شود. اما آن‌ها حقیقی نیستند. حقیقت را جستجو کنید و از این احساس غیرحقیقی رها شوید.

مرید: انسان‌های بزرگی وجود دارند فعالان اجتماعی کسانی که نمی‌توانند این مسائل مربوط به بدبختی دنیا را حل کنند.

باگوان: آن‌ها نفس-محور هستند و بنابراین ناتوان‌اند. اگر در خویش ساکن بودند متفاوت عمل می‌کردند.

مرید: برای بهبود وضعیت جهان چه‌ کاری باید انجام بدهیم؟

باگوان: اگر رها از درد و رنج باقی بمانید هیچ دردی در جایی نخواهد بود. مشکل حال حاضر به خاطر این است که دنیا را بیرونی می‌بینید و همچنین فکر می‌کنید که در آنجا دردی وجود دارد. اما هم دنیا و هم درد و رنج درون خود شما هستند. اگر به درون بنگرید هیچ رنجی در آنجا نخواهد بود.

مرید: خدا کامل است. چرا این دنیا را ناقص آفریده؟ یک اثر هنری ماهیت خالقش را به اشتراک می‌گذارد. اما اینجا این‌طور نیست.

باگوان: چه کسی است که این سؤال را مطرح کرده؟

مرید: من – این شخص

باگوان: آیا شما جدا از خدا هستید که این سؤال را مطرح می‌کنید؟
تا وقتی‌که خودت را این بدن در نظر بگیری دنیا را چیزی بیرونی می‌بینی. این نقص چیزی است که برای تو ظاهر شده است. خدا کامل است. اثر او نیز بی‌نقص و کامل است؛ اما تو به خاطر هم هویت شدگی اشتباهت آن را ناقص می‌بینی.

مرید: چرا خویش به‌عنوان این دنیای تیره‌بخت ظاهر می‌گردد؟

باگوان: به این دلیل که آن را جستجو کنید. چشم‌های شما نمی‌توانند خودشان را ببینند. آینه‌ای در جلوی آن‌ها قرار دهید آنگاه آن‌ها خودشان را می‌بینند. در خصوص خلقت نیز چنین چیزی است. در ابتدا خودتان و سپس تمام دنیا را به‌عنوان خویش ببینید.

مرید: پس به اینجا می‌رسیم که من باید همیشه به درون بنگرم.

باگوان: بله

مرید: پس یعنی اصلاً نباید به دنیا نگاه کنم؟

باگوان: به شما این‌طور تعلیم داده نشده است که چشم‌هایتان را از دنیا بردارید. شما فقط باید در ابتدا خودتان و سپس تمام دنیا را به‌عنوان خویش ببینید. اگر خودتان را به‌عنوان بدن در نظر بگیرید دنیا به‌عنوان چیزی بیرونی ظاهر می‌شود. اگر شما خویش هستید دنیا به‌عنوان برهمن (حقیقت مطلق) ظاهر می‌گردد. باز کردن / نظر دهید

2022-05-29 12:21:27 باز کردن / نظر دهید

2022-05-29 08:16:53 بیشتر ما که روزنامه های روزانه ای را می خوانیم ،از بدگویی های جهانی انباشته ایم.

تمامی اینها راه فراری است از خود ما.

از حقارت و زشتی خود ما.

ما خیال می کنیم که از طریق یک علاقه مندی سطحی به حوادث دنیا ،عاقل تر ،و عاقل تر می شویم.

و در رویارویی با زندگی خویش توانایی بیشتری بدست می آوریم.

به طور حتم تمامی این ها راه های فرار از خویشتن است.

وقتی من از تهی بودن ،رنج کشیدن خود و از عذابی که در آن دست و پا می زنم آگاه ام ،نمی دانم چه باید کرد و چگونه به مقابله برخیزم ؟

بنابراین به انواع و اقسام گریزها روی می آورم.

#کریشنا_مورتی باز کردن / نظر دهید