Inner_Safety

2021-07-08 20:38:58 در هر دوره‌ و عصری افراد خاصی نماد روشن‌فکری هستند و تمسک جستن به آن‌ها به هر نحوی افراد را در توهم روشن‌فکری فرو می‌برد. مارکس، از فلاسفه عصر روشن‌گری، و فروید، بنیانگذار روانکاوی، از این دست روشن‌فکران بودند. مبارزان چپ در دوره قبل از انقلاب گرایش عجیبی به عقاید مارکس پیدا کردند و در پشت عقاید مارکس هر کنشی را مجاز شمردند. در این میان فروید همچنان نماد روشن‌فکری در عصر حاضر باقی مانده است. هر فردی از هر طیفی که می‌خواهد روشن‌فکری خود را به رخ بکشد، باید جوری وانمود کند که گویی فروید را به‌خوبی می‌شناسد و آثارش را مطالعه کرده است. حال اینکه له یا علیه او باشد در ادای روشن‌فکری او تفاوتی ایجاد نمی‌کند.

مارکس به مانند استادش هگل شیوه تفکر انتقادی و زیر‌سوال بردن هر پدیده‌ای را به ما آموخت. تفکر او تفکر به شدت انتقادی بود که هر چیزی را باید از زیر تیغ نقد رد کرد.

فروید اما جدا از کشفیاتِ شگرفش در روانشناسی، شیوه پرسش‌گری و اندیشه را به بشریت آموخت. فروید عمیقا مطالعه می‌کرد و در صدد سر و سامان دادن به نظریه خود بود و در مقالاتش تلاش داشت این شیوه تفکر و پرسش‌گری را به دیگران نیز بیاموزد. او کوشید به افراد بگوید در پس هر چیز آشکاری، مسئله‌ای عمیق و پنهان نهفته است و باید برای فهمیدن و کشف آن تلاش کنیم. او اما بر خلاف مارکس مانیفستی مُدون و نظام‌مند در مورد نظام‌های سیاسی ارائه نداد، که البته قصدی هم برای آن نداشت، ولی همین شیوه تفکر پرسش‌‌گرانه برای نظام‌های سیاسی بسیار خطرناک جلوه می‌کرد.
حتی در گفتمان کاپیتالیسم (سرمایه داری) نیز فروید چندان پذیرفته‌شده نیست. کاپیتالیسمی که در تلاش عجیبی‌ست به اندیشه بشر جهت دهد و یک نوع از تفکر را به عنوان نمونه به جهانیان ارائه کند و با آب و تاب فراوان و تبلیغاتی گسترده آن را تنها تفکر درست نشان دهد؛ از مد و فشن بگیرید تا زیبایی و غذا و ... . طبعا در این نظام سیاسی اندیشه‌های فردی مثل فروید که به آزادی انتخاب تاکید می‌کرد، مانعی بر سر راه این تبلیغات گسترده بود. پرسش‌گری در این نظام‌ها نیز جایگاهی ندارد، زیرا که اگر افراد به پرسش‌گری و تفکر انتقادی عادت کنند دیگر قابل‌کنترل نخواهد بود، همان چیزی که اکثریت نظام‌های سیاسی به دنبال آن هستند. همانطور که در امریکا، که نماد کاپیتالیسم است، به اندیشه‌های فروید اجازه عرضه اندام داده نشد. چون آزادیِ اندیشه و پرسش‌گری برای هر نظامِ سیاسی مشکل‌آفرین خواهد بود.

با همه این توصیفات باید به جناب هویدا حق داد که به این شکل فروید و مارکس را آسیب‌زننده بداند، البته نه برای مردم که برای حُکام.

#نوید_یوسفی باز کردن / نظر دهید

2021-07-08 20:38:51 باز کردن / نظر دهید

2021-06-24 21:29:31 بخشی از فیلم Take the money and run (1969)
ساخته وودی آلن باز کردن / نظر دهید

2021-05-24 12:55:43 Emailing خاموشی 3 لغایت 6 خردادماه.pdf باز کردن / نظر دهید

2021-05-20 16:49:34 اساسا افراد در هر نقش و جایگاهی از فشار روان و ناخودآگاهِ خود در امان نیستند. تفاوتی نمی‌کند که این نقش ها تقدیس‌شده باشند یا تقبیح‌شده. در حقیقت افراد نمی‌توانند با وارد شدن به یک نقشِ متفاوت، روانِ متفاوتی را برای خود رقم بزنند، یا به کلام دیگر با آن نقش روان خود را منزه کنند. هر چند در برخی فرهنگ‌ها چنین روایت‌هایی بسیار پررنگ هستند. در این فرهنگ‌ها برخی نقش‌ها به ذاتِ خود پاک می‌باشند و گویی هر کسی وارد این نقش بشود، از همه گناهان تطهیر خواهد شد. ولی واقعیت این است که آدم‌ها در پشت چنین نقش‌هایی قایم شده و اساسا هیچ مسئولیت و تقصیری را گردن نمی‌گیرند، زیرا که فرهنگِ عام چنین القا می‌کند و ناخودآگاهِ افراد، که شدیدا دنبال مسئولیت‌گریزی است، این نقش‌ها را مأمنی مناسب برای پناه گرفتن می‌بیند.

مثالِ بارز چنین استدلالی قتل اخیر یک هنرمند توسط پدر و مادرش است. با اینکه به نظر می‌رسد مُثله کردن فرزند کار سختی باشد، آن‌ها در سخنان‌شان دقیقا پشت همین نقش قایم می‌شوند و فرزند خود را متهم به فساد اخلاقی کرده و به خود حق کشتن او را می‌دهند. طبیعتا آن‌قدر ساده‌انگار نیستم که سایکوپات بودنِ والدین را در نظر نگیرم، ولی آیا دیگر والدین (یا افراد) از ویژگی‌های شخصیتی که ممکن است به فرزندان‌شان (یا دیگران) آسیب بزند آگاه هستند؟ در حقیقت هدف از مطرح کردن این مثال این بود که بگویم اساسا داشتن یک نقش خاص افراد را تطهیر نمی‌کند.

تن آدمی شریف است به جان آدمیت
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت

سوال مهم و اساسی اما این است که تا چه زمانی افراد می‌خواهند پشت لباس‌هایشان قایم شده و از خودِ واقعی و مسئولیت‌هایشان فرار کنند؟ باز کردن / نظر دهید

2021-05-17 23:29:11 به بهانه تولد عباس معروفی باز کردن / نظر دهید

2021-05-06 18:24:08 فروید معتقد بود که توانایی فرد برای عملکرد صحیح و خوب در دو حوزه کار و عشق، سلامت روانی او را تضمین می‌کنند. کسی که قادر است با کم‌ترین ترس و با حداقل مناقشه و تعارض دیگران را دوست بدارد و از آنها محبت دریافت کند، این توانایی را دارد که روابط صمیمانه واقعی با دیگران برقرار کند. مشخصه اصلی عشق تمایل به بودن در کنار محبوب و حفظ این نزدیکی‌ست. نشانه عشق کامل (بالغ) صمیمیتی است که بین دو نفر مشاهده می‌شود. فرد عاشق از نوع صمیمانه فعالانه تلاش می‌کند تا معشوق رشد کند و شاد باشد. رابطه جنسی معمولا به صورت یک کاتالیزور برای شکل‌گیری و حفظ روابط صمیمانه عمل می‌کند. ارزش عشق جنسی به توسعه یافتن خودتاییدی و غرور، و گاهی، در لحظه ارگاسم، از دست دادن حسِ جدا بودن است. در چنین شرایطی، سکس و عشق به طور متقابل به تقویت یک‌دیگر می‌پردازند و به شیوه سالم با هم ترکیب می‌شوند. باز کردن / نظر دهید

2021-05-06 18:23:51 روان‌کاوی پرسش از گذشته و تاریخ فرد است. کار روان‌کاو هدایت فرد در طرح این پرسش است که رابطه او با این گذشته چیست. چرا که گذشته آدمی مقوله‌ای نامتحرک نیست بلکه نسبتی است که فرد در هر لحظه با گذشته خویش داشته و آینده خود را بنا بر آن مورد نظر قرار می‌دهد. زمان حال همواره بازگشت به گذشته است، از آن‌جهت که این گذشته، آینده را سامان می‌بخشد. لذا جدایی قطعی میان گذشته، حال و آینده تصنعی و خالی از واقعیت است.

از کتاب مبانی روان‌کاوی فروید-لکان؛ کرامت مولّلی
#نوید_یوسفی باز کردن / نظر دهید

2021-01-18 22:44:44 سوالاتی که باید قبل از فرزندآوری از خود بپرسیم:

۱. آیا زمان مناسبی برای این‌کار است؟
۲. آیا خودمان به اندازه‌ کافی بالغ شده‌ایم؟
۳. آیا توان حمایت از فرزندمان را داریم (مالی، روانی)؟
۴. آیا برای برنامه‌های احتمالی فرزندمان می‌توانیم پس‌اندازی کنار بگذاریم؟
۵. آیا رابطه‌مان با همسرمان به قدر کافی خوب هست؟
۶. اصلا علت این چنین تصمیمی چیست؟
۷. آیا برای یک تغییر بزرگ آماده هستیم؟
۸. آیا حاضریم بعضی از کارهای شخصی‌مان را کم یا تعطیل کنیم؟
۹. آیا حاضریم از تعصبات‌مان کم کنیم و به فرزندمان امکان انتخاب بدهیم؟
۱۰. آیا توانسته‌ایم در‌هم‌تنیدگی خود را با پدر و مادرمان حل کنیم؟

چه سوالات دیگری باقیست؟ باز کردن / نظر دهید

2021-01-08 14:24:52 باز کردن / نظر دهید