قریب هزار سال پیش، فرزانه فرهمند ایران، که نامه نامورش را با ن | از زبانِ ذَرّه / ایرج رضایی
قریب هزار سال پیش، فرزانه فرهمند ایران، که نامه نامورش را با نام خداوند جان و خرد و در ستایشِ "نخست آفرینش" یعنی خرد آغاز کرده، فرموده است:
سخن چون برابر شود با خِرَد روان سراینده رامش بَرَد!
سخنان ناسازگار با میزان دانایی و خرد، و در تضاد با واقعیت های مسلّم حیات و انسان و اجتماع، نه فقط روان سراینده را بلکه بیش از آن روان نیوشنده را دچار پریشانی و آشوب بیمارگونه ای می سازد. ظاهرا این هدفی است که برخی از متولیان امور، به زعم خود همچون درایتی سیاسی، جهت تحقق امیال و آمال شان و بی هیچ اعتنایی به عواقب زیانبار آن، دنبال می کنند.
