سرگذشت و سرنوشت تلویزیون و سرگرمی در جمهوری اسلامی ایران_ بخش | رسانه، فرهنگ - نشانه
سرگذشت و سرنوشت تلویزیون و سرگرمی در جمهوری اسلامی ایران_ بخش سوم(چرا تلویزیون گریزی از سرگرمی ندارد؟)
در ادامه مطالب قبلی و بسط آن می توان در اهمیت سرگرمی در تلویزیون و ناگزیر از ورود پرمایه و پرقدرت به آن، برخی استدلال های دیگر را افزود. بر اساس تلقی کارکردگرایانه، سه ژانر اصلی برای رسانه ها علی الخصوص تلویزیون می توان در نظر گرفت. ژانر سرگرمی، زانر خبر و اطلاع رسانی و ژانر اندیشه و معرفت به معنای عام
در برخی رسانه ها مثل مطبوعات و علی الخصوص روزنامه ها، خصوصا در دوران ما قبل اینترنت، کارکرد اطلاع رسانی بر کارکرد سرگرمی و اندیشه موضوعیت بیشتری دارد و مخاطب بیشتر از این زاویه به آنها توجه میکرد. اما در نلویزیون به عنوان رسانه ای با مشخصه مخاطب انبوه، سرگرمی بر دو ژانر دیگر برتری خیلی محسوسی دارد و اصل مرجعیت رسانه ای و تاثیرگداری رسانه ها بر مخاطب و حتی موضوعیت پیدا کردن به عنوان تلویزیون با این ژانر گره حورده است. علایق عمومی و مشترک افراد با سطوح مختلف طبقاتی، نظرگاههای سیاسی و ایدیولوژیک و سطح تحصیلات و جایگاه اجتماعی مختلف ذیل سرگرمی قابل جمع اند و تلویزیون در ژانر سرگرمی از همه بخش های جامعه به شکل گسترده می تواند مخاطب داشته باشد. علاوه بر این، امکانات فنی تلویزیون اعم از صوت و تصویر متحرک، بیش از مطبوعات و رادیو ظرفیت پاسخگویی به نیاز سرگرمی را تامین کند. کارهای نمایشی از جمله مهمترین امکانات سرگرمی ساز است که باید گفت در انحصار تلویزیون است و کثرت مخاطبی که تلویزیون در کارهای نمایشی در مقایسه با کارهای نمایشی رادیو می تواند جذب کند، قابل مقایسه نیست.
نکته دیگر این است که موفقیت و عدم موفقیت تلویزیون در ژانر سرگرمی به شکل خیلی بارز و تعیین کننده ای در کارکرد دو ژانر دیگر یعنی اطلاع رسانی و خبر و اندیشه و معرفت تاثیر دارد. تلویزیونی که در ژانر سرگرمی شکست بخورد یا ناتوان از جذب مخاطب باشد، میدان وسیعی را برای اثربخشی در دو زاتر دیگر از دست می دهد. چرا که اصل و کانون مرجعیت ساز تلویزیون همین زانر است و با کاهش مرجعیت رسانه ای، در مرجعیت خبری و اندیشه ای رسانه تنزل جدی رخ خواهد داد. علاوه بر اینها به سبب تعدد خطوط قرمز در تلویزیونی مثل تلویزیون جمهوری اسلامی در حوزه خبر و اندیشه( تجربه شبکه خبر و شبکه چهار)، این ژانرها از برخی جذابیت درونی خود برای جذب مستقل مخاطب نیز محروم اند.
