جدال- علی عليزاده

2021-03-30 14:10:22 از سفر به اسراییل تا اندرونی تیم مذاکره کننده هسته‌ای: بخش دوم رشته توییت درباره محمدعلی شعبانی. بخش اول را اینجا بخوانید: https://t.me/jedaal/376
متنی از علی علیزاده @jedaal

تاریخ انتشار: هجده شهریور نود و‌هفت

۱۲-محمد علی شعبانی سال دو هزار و هفت که به اسراییل سفر کرد کارآموز نایاک بود و نایاک و تریتا پارسی در آن زمان در حال ایجاد روابطی سطح بالا در اسراییل بودند. جولای دوهزار و هشت (یعنی فقط چندماه بعد سفر شعبانی) رییس نایاک، تریتا پارسی و وزیرخارجه سابق اسراییل، شلومو بن-امی، آنقدر بهم نزدیک شده‌بودند که در کریستین مانیتور مقاله‌ مشترک می‌نوشتند: https://www.csmonitor.com/Commentary/Opinion/2008/0702/p09s01-coop.html

۱۳- کاراموز سابق نایاک بعد از سفر به اسراییل خیلی سریع رشد کرد. کمتر از سه سال بعد از سفر به اسراییل، در اگوست دوهزار و ده (مرداد هشتاد و نه)، شعبانی در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت استخدام وخیلی زود سردبیر نشریه مهم این مرکز -فصلنامه شورای روابط خارجی- شد. شغلی که قبل ازاو متعلق به مذاکره کننده ارشد ایران در دور اول مذاکرات هسته‌ای یعنی سیدحسین موسویان بود.

۱۴-رییس اصلی شعبانی در ساختمان نه طبقه مرکز تحقیقات استراتژیک در خیابان نیاوران که تنها چند ده کارمند داشت چه کسی بود؟ رییس جمهور آینده ایران، حسن روحانی.
آیا این فرض که شعبانی طی سه سال کار در مرکز خود را به روحانی نزدیک کرده باشد کاملا بدون مبنا است؟ آیا مقالات فراوانی که شعبانی در این سله سال به انگلیسی نوشت با اجازه یا صلاحدید آقای روحانی بوده‌است؟

۱۵- از رابطه روحانی و شعبانی چیزی نمیدانم اما دیماه نود و یک، یعنی شش ماه قبل از انتخاب روحانی به ریاست جمهوری، شعبانی در حالیکه هنوز رسما کارمند مرکز تحقیقات و سردبیر فصلنامه مرکز بود، بهمراه سیدحسین موسویان، از نزدیکترین افراد به مرحوم رفسنجانی در سیاست خارجی، مقاله مشترکی در نیویورک تایمز مینویسد بنام چگونه با ایران سخن بگوییم: https://www.nytimes.com/2013/01/04/opinion/how-to-talk-to-iran.html

۱۶- متن مقاله مشترک شعبانی، کارمند رسمی مرکز استراتژیک تشخیص «مصلحت» و سیدحسین موسویان (که در آن زمان رابطه نزدیکی با مهدی هاشمی رفسنجانی در لندن داشت) به تلاشهای پیشین حسن روحانی برای صلح با آمریکا اشاره میکند و با این پاراگراف نسبتا عجیب تمام میشود: اقای اوباما و مذاکره کننده اصلی، وندی شرمن، باید روی معنای دو کلمه تامل کنند «maslahat» و aberou. منظور همان کلمات فارسی «مصلحت» و آبرو هستند.
۱۷- شش ماه بعد از این مقاله، رییس مرکز پژوهشهای تشخیص مصلحت از نیاوران به پاستور میرود. شعبانی هم که حالا به لندن امده و از نزدیکان حلقه خانوادگی روحانی شده، برای دو سال آینده، مسئولیت روابط عمومی تیم مذاکره کننده هسته‌ای را بعهده میگیرد. باور نکردنی است. از سفر به اسراییل تا اندرونی مذاکرات در شش سال
۱۸- اطلاعات بالا خیالپردازی نیست. همه با جستجوی ساده اینترنتی برای هر کس با آشنایی اندک به انگلیسی قابل دسترس است. تکرار میکنم. این حرفها هیچکدام اتهام به روحانی یا ظریف نیست. هدف ایجاد شبهه درباره این دو نفر یا میزان وطن دوستی این دو نفر هم نیست. موضوع یک «گاف» خیلی بزرگ امنیتی است که اگر در هر کشور دیگر اتفاق افتاده بود به رسوایی می‌انجامید.

۱۹- مساله گاف آوردن کارمند سابق نایاک با رابطه با اسراییل به اندرونی مذاکرات هسته‌ای است فقط چون این کارمند انگلیسی میدانسته است. مساله به خطر انداختن میزان امتیازاتی است که ایران میتوانست در این مذاکرات بگیرد. مذاکراتی که سرنوشت تلخش امروز باعث بی‌ثباتی اقتصادی هشتاد میلیون ایرانی شده و امنیت ملی ایران را به خطر انداخته. مساله سوراخهای جدی امنیتی دولت لیبرالی است که عشق غرب کورش کرده

۲۰- امروز هم مطمينم دشمن، شعبانی های بسیاری را دارد وارد سیستم میکند. اما وزارت اطلاعات همچنان اولویتش گزینش و ستاره‌دار کردن و ستگیر کردن دانشجویان و‌ فعالان معمولی و بی قدرتی است که فرزند همین کشورند. گیرم با تحلیل متفاوت و کمی شور جوانی. نه به اسراییل مربوطند نه نایاک و واینپ. (قبلا هم گفته‌ام، آنها که با اجنبی و موسسات و رسانه‌هایش رابطه دارند مساله‌شان جداست). ومساله ساده این است که دولت و وزارت اطلاعات و دستگاه‌های امنیتی کشور نتوانسته‌اند از حریم اطلاعاتی ابتدایی مذاکرات دفاع کنند و ازین رو امنیت ملی را به خطر انداخته‌اند.

برای دیدن بریده‌های روزنامه‌ها در توییترم از لینک زیر استفاده کنید:
https://twitter.com/Jedaaal/status/1038782194318274561 باز کردن / نظر دهید

2021-03-25 17:50:21 از فسادستیزی ساختاری تا آبان نود و هشت.

بخش دوم دوازدهمین گفتگوی اینترنتی جدال در یوتیوب و آپارات منتشر شد
مدت: ۸۷ دقیقه


در بخش دوم گفتگو با محمود صادقی، نماینده اصلاح‌طلب مردم تهران در مجلس دهم، درباره پرونده‌های فساد مطرح شده در مجلس دهم، حسابهای پس اندازه قوه قضاییه، بدهکاران بانک سرمایه، و لابیگری و فساد در میان خود نمایندگان مجلس دهم و همینطور گفتگو درباره وقایع تلخ آبان نود و هشت صحبت کردیم.

ابتدا از صادقی پرسیدم تا چه حدی در مجلس دهم دنبال فسادستیزی ساختاری بوده و تا چه حدی تنها دنبال افشاگری مصداقی بوده؟ پس از آن پرسیدم گلوگاه‌های اصلی فساد را کدام میداند و او به همراه دیگر همفکرانش در مجلس امید برای پاکسازی یکی از اصلی‌ترین گلوگاه‌های فساد یعنی خصوصی‌سازی به صورت عام و بانکهای خصوصی به صورت خاص چه کرده‌‌اند؟ پس از آن درباره نقش اصلاح‌طلبان در نهادینه و رسمی‌شدن ایدئولوژی خصوصی سازی در چند دهه گذشته بحثی چالشی کردیم.

صادقی از عملکرد خودش و مجلس دهم در تحقیق و تفحص از خصوصی‌سازیهای پرفساد دفاع کرد و توپ را به زمین قوه قضاییه و بقیه نهادهای نظام انداخت. مهمتر اینکه صادقی خود را منتقد جدی روند پرفساد نئولیبرالی شدن ریل اقتصاد کشور از سال شصت و هشت و همینطور خصوصی سازی معرفی کرد ولی مسئولیتی را متوجه اصلاح‌طلبان ندانست و ادعا کرد هردوی اینها تصمیم کلیت نظام بوده و به جناح خاصی تعلق ندارد. صادقی حتی ادعا کرد اصلاح‌طلبان در کلیتشان تفکرات سوسیال دموکرات و چپگرایانه دارند.

این ادعا با رفتار عملی اصلاح‌طلبان در بیست و چهار سال گذشته سازگار نیست اما به نظر می‌آید بخشی از اصلاح‌طلبان در دو سه سال گذشته به این نتیجه رسیده‌اند که باید در سیاستهای اقتصادی تا حدی تجدید نظر کنند و بعضی از سویه‌های دولت رفاه را احیا کنند. اما نکته جالب اینجاست که چنین تغییری نیازمند طلاق از کارگزاران سازندگی و تفکرات صراحتا نئولیبرالی آنهاست. در این گفتگو از صادقی پرسیدم آیا او و همفکرانش حاضر به چنین جدایی آنهم در آستانه انتخابات هستند و آیا حاضرند خصوصی‌سازی را مستقیما نقد کنند یا باز دنبال بردن انتخابات بواسطه ایجاد دوقطبی‌ در اطراف جنگهای فرهنگی، مثل دیوار کشی پیاده روها میروند؟

شاید گزاف نباشد بگویم صادقی در سرتاسر این گفتگو از نظر تئوریک خود را منتقد سیاستهای نئولیبرالی روحانی و کارگزاران نشان داد ولی در عمل حاضر به نقد عملی و فاصله‌گذاری جدی و ایستادن مقابل دولت روحانی و کارگزاران نشد. به استثنای بخش پایانی درباره آبان نود و هشت که صریحا سخن حسن روحانی درباره عدم اطلاع از گران شدن بنزین را کذب دانست و شورای عالی امنیت ملی را مسئول سرکوب خیابانی معترضانی دانست که صادقی معتقد بود تماما مردم عادی بودند.



باز کردن / نظر دهید

2021-03-19 17:39:20 از سیاست نه شرقی نه غربی تا فسادستیزی ساختاری. بخش اول

دوازدهمین گفتگوی اینترنتی جدال در یوتیوب و آپارات منتشر شد
مدت بخش اول: ۸۰ دقیقه

بخش اول گفتگوی علی علیزاده با محمود صادقی، نماینده مردم تهران در مجلس دهم

در اپیزود دوازدهم جدال با محمود صادقی یکی از خبرسازترین نمایندگان اصلاح‌طلب مجلس دهم و از اعضای تصمیم گیر در معرفی نامزد اصلاح‌طلبان در انتخابات ۱۴۰۰ صحبت کردم.

نام صادقی، منتخب لیست امید از تهران، در مجلس دهم بیش از هرچیزی با افشاگری درباره حساب‌های بانکی آملی لاریجانی، بورسیه‌های غیرقانونی آقازاده‌ها و بدهکاران بانک سرمایه شناخته میشود. اما پیش از ورود به بحث فساد و نقد نوع فسادستیزی صادقی و همینطور نقد عملکرد مجلس دهم، ابتدا از او درباره سیاست خارجی سوال کردم.

ابتدا از صادقی درباره اینده برجام، مذاکره با آمریکا و رفع تحریم‌ها صحبت کردم و پرسیدم آیا او هم مانند بسیاری دیگر از اصلاح‌طلبا گمان میکند مقصر انزوای ایران و فشارهای غرب، تندروهای داخلی هستند؟ بخشی از این سوالها را پیشتر از عباس عبدی و مصطفی تاجزاده هم پرسیده بودم با این تفاوت که صادقی متعلق به جناح محافظه‌کارتر و رسمی‌تر اصلاح‌طلبان است و نه مثل عباس عبدی فضا را مسدود و معطوف به فروپاشی می‌بیند و نه مثل تاجزاده گفتار خود را چنان رادیکال کرده که عملا خارج از نظام و سیاست‌ورزی رسمی قرار بگیرد. صادقی به آن جناح اصلاح‌طلبان تعلق دارد که تاکید دارند بخشی از نظام هستند. صادقی شخصا هم به رغم اینکه در انتخابات قبلی مجلس رد صلاحیت شده در این گفتگو در بسیاری از موارد پاسخهایی به وضوح محتاطانه داد.

طرح موکد این سوالات از این جهت مهم است که کمتر از سه ماه دیگر انتخابات ریاست جمهوری برگزار میشود و پرسش این است که آیا مسایل کلان امنیت ملی یکبار دیگر به دعواهای انتخاباتی گره میخورد و عملا انتخابات به رفراندوم مذاکره یا عدم مذاکره تبدیل میشود یا جناح رسمی‌تر اصلاح‌طلبان سعی در همگرایی با بقیه ارکان نظام و به ویژه مواضع رهبر جمهوری اسلامی خواهند داشت.


از صادقی همچنین درباره طرح شعار «نه شرقی نه غربی» پرسیدم و گفتم ایا این سوال بهانه‌ای برای تخریب چرخش ایران به سمت چین نیست؟ و ایا لیبرالهایی که نمیتوانند از لزوم آشتی و چرخش به غرب بگویند عملا پشت این شعار مخفی نشده‌اند؟ آیا پررنگ کردن بحث تقسیم دریای خزر و یا خطر وابستگی به چین، بزرگنمایی‌های پوپولیستی نیست؟ اگر به سیاست خارجی علاقه‌مندید توصیه میکنم این بخش گفتگور را با دقت ببینید چرا که گمان میکنم صورت‌بندی پرسشهای اساسی درباره سیاست خارجی در ایران، چه غرب‌ستیزی و چه غربگرایی، تاریخ مصرف‌شان گذشته و در این بخش گفتگوی مهمی بین و صادقی در این زمینه مطرح شد.

بحث بر سر مسایل داخلی و فساد و چگونگی مبارزه با آن و نقد مجلس دهم را دوشنبه در بخش دوم این گفتگو میتوانید ببیند.

پانوشت: گفتگوهای جدال تلاش مستقل من و سه دانشجوی جوان دکترای ارتباطات در تهران است. تولید برنامه‌ها تا اینجا خرج چندانی نداشته و بخش عمده‌اش را عملا از جیب داده‌ام. اما نداشتن پول یعنی ناتوانی در تبلیغ، یعنی دیده نشدن و ناتوانی از توسعه فنی. آنهم در بازار رسانه‌های امروز که رسانه‌های سعودی و اسراییلی و آمریکایی دهها و صدها میلیون دلار بودجه دارند و رسانه‌های محافل قدرت چپ و راست در داخل میلیاردها تومن و البته صداوسیمای ناکارامد و انحصاری هم که دهها هزار میلیارد تومن. اگر فکر میکنید تداوم چنین رسانه‌ای در راستای منافع ملی است لطفا با معرفی جدال به دوستان و اشنایان و انتشار برنامه‌های جدال به ما این امکان را بدهید تا صدایمان به مخاطبان بیشتری برسد. سال نو را پیشاپیش بر همه مخاطبان و همراهان جدال تبریک میگوییم.



باز کردن / نظر دهید

2021-03-17 15:24:50 تیزر اپیزود #دوازدهم جدال

گفتگوی صریح با #محمود_صادقی
نماینده مردم تهران در مجلس دهم

اکران عمومی و‌ پرمیر (پخش همزمان به همراه کامنتها و نظرات زنده بینندگان) #قسمت_اول پنج شنبه ۲۸ اسفند ساعت ۲۱ به وقت تهران در کانال یوتیوب جدال. (این برنامه در کانال آپارات هم بارگذاری میشود)

برای تماشای برنامه‌های جدال در کانالهای آپارات و یوتیوب جدال عضو شوید:

aparat.com/jedaal_tv
youtube.com/jedaal_tv

@drmsadeqi

@jedaal_tv باز کردن / نظر دهید

2021-03-15 18:49:17 باز کردن / نظر دهید

2021-03-07 18:30:16 خمینی، خامنه‌ای و سیستانی: شیعه و سیاست واقعی

ملاقات پاپ و آیت‌الله سیستانی فضای سیاسی ایران را تا حدی دوقطبی کرده. منتقدان نظام این دیدار را وسیله‌ کوبیدن جمهوری اسلامی کرده‌اند. آنطرف هم عده‌ای مشغول تحقیر سیستانی و نقد محافظه‌کاریش بویژه پس از اشغالگری آمریکا شده‌اند.
.
جذابیت سیستانی برای منتقدان نظام قابل فهم است. او برغم اینکه محبوب‌ترین روحانی و پرنفوذ ترین شخص سیاسی عراق است (سیستانی با اینکه یک ایرانی است و حتی پاسپورت عراقی ندارد، لحظه‌ای که یک خط فتوای مبارزه علیه تروریستها را میدهد دو میلیون عراقی جان خود را در دست میگیرند و به خط مقدم میروند) همچنان در خانه‌ پنجاه‌ متری زندگی میکند، صورتش روی اسکناس‌ها منتشر نمیشود، عکسش در اداره و مدرسه اجباری نیست، دانشجویان به جرم توهین به او زندانی و روزنامه‌ها با حکم حکومتیش تعطیل و رهنمودهایش درباره پوشش زنان و فرزندآوری تبدیل به قانون نمیشود، و کسی او را مسئول ادامه اشغال سفارت آمریکا، ادامه جنگ بعد فتح خرمشهر، حکم اعدام چهار هزار زندانی، سرکوبهای خیابانی هشتاد و هشت و آبان نود و هشت، نقض حقوق بشر و ادامه تحریم و وضع سخت معیشتی نمیداند.
.
شکی نیست که منش و روش سیستانی به آنچه شیعه را در تاریخ به مذهبی_مردمی، غیر سلسله مراتبی، غیرحکومتی و اعتراضی تبدیل کرده نزدیکترست تا روش دو ولی فقیه جمهوری اسلامی و این واقعیت با سروصدای هزاران سایبری یا سکوت و سانسور نسبی صداوسیما هم عوض نمیشود. اما سوالی مهمتر دارم: اگر قدرت واقعی جمهوری اسلامی در کار نبود، اگر خمینی و خامنه‌ای تصمیمات سخت و خشنی که باعث کاهش محبوبیت و مقبولیت‌شان شد را در چهل سال گذشته نگرفته بودند، امروز سیستانی کجا بود؟
.
بحثم مبارزه با تکفیریها نیست. اینست که قبل انقلاب خمینی و قبل تثبیت ج.ا توسط خامنه‌ای، شیعه در محاسبات داخلی کشورها هم به حساب نمی‌آمد چه رسد محاسبات منطقه‌ای و جهانی. با آمدن حزب بعث عملا شهروند درجه دو محسوب و بارها کشتار شدند. در انتفاضه شعبانیه صدام هولوکاست شیعیان راه انداخت.
.
اینکه سیستانی این سالها قدرتی چنین بالقوه داشته، بدون قدرت واقعی و نظامی ج.ا در همسایگیش، بدون سازماندهی و مسلح شدن شیعیان عراق توسط ایران، بدون احساس خطر آمریکا از ایران، ممکن نبود. سخن از قدرت سیستانی بدون اشاره به ایران صراحتا یک شوخی و یک لجبازی کودکانه است.
.
هدفم تایید رفتار جمهوری اسلامی یا توجیه اشتباهاتش یا دفاع از واتیکانی و مرکزگرا شدن قم نیست. قضاوت تبدیل سیاست غیرحکومتی به حکومتی توسط دو ولی فقیه چهل سال گذشته را تاریخ، دیر یا زود خواهد کرد. هدف دامن زدن به تقابل رهبر شیعیان عراق و ایران هم نیست که تقابلی غیرواقعی و خطرناک است و سیستانی و خامنه‌ای هردو مانع این تقابل شده‌اند. هدف اما فهم تفاوت اقتضائات اداره حکومت از اقتضائات سیاست بیرون از حکومت است. تفکیک عرصه سیاست واقعی از سیاست اخلاقی و مذهبی. و طرح این پرسش که بدون قدرت واقعی، بدون ماشین حکومتی و ابزار گاه غیرقدسی و غیر اخلاقیش اش، دهها میلیون شیعه و به تبع آن مردم ایران، عراق، لبنان و کل منطقه، امروز کجا ایستاده بودند؟

https://www.instagram.com/p/CMH0Br8BRTl/?utm_source=ig_web_copy_link باز کردن / نظر دهید

2021-03-04 20:23:35 درباره سیاست «آش با جاش» یا نقدی بر بسته شدن جمعیت امام علی


در دوره اصلاحات فضای رسانه‌ای ایران بعد از شانزده سال انسداد نسبی به یکباره باز شد و در عرض یکی دو سال مطبوعات رشد انفجاری کرد. نظام احساس خطر وجودی کرد. دوره، دوره‌ انقلابهای مخملی لیبرالهای همسو با آمریکا در اطراف جهان بود. پس احساس نظام چندان هم متوهمانه نبود.

اما راه حل نظام برای مقابله با این خطر واقعی چه بود؟ نظام جای آنکه صاحبان مطبوعات را متقاعد به تن دادن به خطوط قرمز امنیت ملی کند راه آسان، سریع، جهان سومی و کلنگی را انتخاب کرد: «بستن فله‌ای مطبوعات» در اردیبهشت هفتاد و نه و زندانی کردن روزنامه‌نگاران و هل دادنشان به مهاجرت و تبعید از آن زمان به بعد.

نابودی سیستماتیک مطبوعات بخشهایی از جامعه را بدون تریبون گذاشت و خلا رسانه‌ای بوجود آورد که در بیست سال گذشته لندن و واشنگتن و بعد ریاض آن را پر کردند. همینطور هم تعداد زیادی خبرنگار را بیکار و تبعیدی و پر از کینه کرد که بعدها بدنه اصلی بی‌بی‌سی و بقیه رسانه‌های بیگانه را شکل دادند

نگاه امنیتی به رسانه در کوتاه مدت مساله را حل کرد اما باعث شد در درازمدت ایران، حکمرانی ملی بواسطه رسانه را تا حدی از دست بدهد و لندن محل رسانه ملی بخشی از ایرانیان شود. حالا دیگر کسانی که اخبار راست و دروغ علیه ایران را با هم تلفیق میکردند دیگر داخل ایران هم نبودند که بشود تلفن را برداشت و به انها تذکر داد یا برای توبیخ صدایشان کرد یا تهدید به بستن روزنامه‌شان کرد یا حتی زندانشان کرد. کمرنگ شدن نقش حاکمیت ملی در رسانه و پررنگ شدن حاکمیت استعماری همان دلیلی است که امروز بخشی از جامعه ایرانی بدون آنکه بداند حامل ارزشها و نگاه استعمارزده و خود-ستیزانه و ایران‌-ستیزانه شده

اتفاقی که با جمعیت امام علی افتاد هم دقیقا از همین الگو تبعیت میکند. بزرگترین سازمان مردم‌نهاد مستقل، خطاهایی امنیتی کرده یا اصلا فرض میگیریم تبدیل به شبکه‌ای برای فعالیتهای ضدامنیتی شده. راحت‌ترین کاری که به ذهن امنیت-زده میرسد «حذف کامل و یکباره» و پاک کردن صورت مساله است

اما ذهن امنیت-زده تصمیم گیران نمی‌پرسد با حذف جمعیت امام علی تکلیف هزاران فعال اجتماعی آن چه میشود؟ آیا سربراه میشوند و در خیریه‌های مقبول آقایان فعال میشوند؟ یا افسرده به کنجی میخزند و فعالیت را رها میکنند؟
یا در شبکه‌های غیررسمی و غیرمشخص فعالیتی به مراتب رادیکاتر میکنند؟

جمعیت امام علی دو کارکرد مهم داشت: بخشی از بار نظام در مقوله اسیبهای اجتماعی را برداشته بود و بخشی از پتانسیل جوانان دغدغه‌مند را از فعالیتهای سیاسی به اجتماعی هدایت کرده بود. براحتی میشد مدیران این جمعیت را ضابطه مند کرد، مجبور به تن دادن به قواعد کرد، برد، آورد، یا اصلا جمعیت را به انتخاب مدیران محافظه‌کارتری ترغیب کرد.

اما نگاه امنیت‌زده، «آش را با جاش» می‌برد. آنهم بدون توضیح به افکار عمومی. الان هم احساس پیروزی میکند و گمان میکند حال هزاران فعال را گرفته و یک شبکه‌ ضدامنیتی را را خرد کرده و به شبکه های مشابه هم پیام اقتدارآمیزی داده و آنها را به وحشت انداخته.
غافل از اینکه هزینه حذف جمعیت را نظام و ایران دهسال دیگر میدهند.
همانطور که هزینه حذف فله‌ای مطبوعات در سال هفتاد و نه را سالها بعد و به ویژه در جنگ هیبریدی با ترامپ دادند.

مساله ما مقابله با حفظ امنیت نیست. مساله این است که امنیتیهای سال نود و نه همچنان مثل امنیتی‌های سال شصت نگاهی تک بعدی و زودگذر و کوتاه مدت به مقوله امنیت دارند و و درکی از تبعات دهساله و بیست ساله و سی ساله تصمیمات‌شان ندارند.

علی علیزاده باز کردن / نظر دهید

2021-02-28 17:03:14 ‏در برنامه هفته گذشته جدال از عبدالله گنجی مدیر مسئول روزنامه جوان پرسیدم اگر اصلاح طلبان بخواهند با محمد خاتمی که همواره خود را وفادار به نظام و ولایت فقیه دانسته به میدان انتخابات ریاست جمهوری آینده بیایند شورای نگهبان چه میکند؟ جواب عبدالله گنجی را در کلیپ زیر ببینید. باز کردن / نظر دهید

2021-02-27 18:34:04 انقلابیگری شعاری یا واقعگرایی سیاسی: نسبت اصولگرایان با منافع ملی چیست؟

یازدهمین گفتگوی اینترنتی جدال در یوتیوب و آپارات منتشر شد
مدت: ۱۰۳ دقیقه

گفتگوی علی علیزاده با عبدالله گنجی، مدیر مسئول روزنامه جوان درباره آینده برجام، مذاکره و آمریکاستیزی، حضور منطقه‌ای ایران به ویژه در جنگ سوریه، اشغال سفارت عربستان، انتخابات ۱۴۰۰، و رابطه اصولگرایان با مردمسالاری

در اپیزود یازدهم جدال به سراغ عبدالله گنجی رفتم. از چهره‌های موسوم به «نیروهای انقلابی» و مدیر مسئول روزنامه جوان. روزنامه‌ای که در فضای جامعه منتسب به سپاه پاسداران شناخته میشود اگرچه گنجی میگوید کاملا مستقل است و تنها ارتباطش با سپاه این است که بخش اصلی تیراژش توسط سازمان بسیج مستضعفین خریداری میشود.

برخلاف ده برنامه گذشته جدال که مهمانان فارغ از عقبه سیاسی و نسبت‌شان با قدرت سیاسی مستقر، از مقام منتقد و اپوزیسیون وضع موجود صحبت میکردند، گنجی در این مصاحبه در مقام یک مدافع جمهوری اسلامی سخن گفت. و بیش از هرچیزی در مقام دفاع تمام عیار از سیاست خارجی و منطقه‌ای و نظامی ایران، سیاستهای که توسط منتقدان انقلابیگری و تندروی و تنش‌آفرینی نامیده میشود.

عبدالله گنجی را باید بیش از هر چیزی یک «اسلامگرا» دانست. کسی که همچنان پس از چهل و دو سال تجربه عملی بر این اعتقاد ایدئولوژیک اصرار دارد که راه حل مقابله با همه مشکلات داخلی و خارجی ارجاع به اسلام و آنهم اسلام تفسیر شده در نظریه ولایت فقیه آقای خمینی است.
در این مصاحبه سه محور اصلی را با گنجی مورد مباحثه قرار دادیم. اول پرسیدم مواضع رسمی جمهوری اسلامی که در چهل و یکسال گذشته با زبانی ایدئولوژیک و آرمانگرایانه و شعاری مطرح شده چه نسبتی با منافع ملی و معیشت و منفعت مردم عادی کوچه و خیابان دارد؟ مردمی که درجه وفاداری‌شان هم به ایدئولوژی انقلابی به صورت پیوسته‌ای کاهش داشته. و دوم با تاکید بر حضور ایران در سوریه پرسیدم اگر هم مبنایی عقلانی برای این سیاستها بوده چرا تلاشی برای ایجاد وفاق عمومی و ایجاد حمایت اجتماعی از این سیاستها انجام نشده. و در نهایت درباره کمرنگ شدن بخشهایی از نظام با مشارکت اجتماعی پرسیدم. بخشهایی که همچنان چشم به مکانیزمهای ایجاد وفاق توده‌ای و سنتی به شیوه دهه شصت دارند و چون بسیاری‌شان در نهادهای انتصابی حضور دارند خود را نیازمند رای و حمایت اجتماعی هم نمی‌دانند.

در این مصاحبه گنجی در بسیاری از موارد ردای ایدئولوژیک را کنار گذاشت و از منظری واقعگرایانه و با زبانی عمومی از مواضع خود و نظام دفاع کرد. اگرچه در بسیاری از این موارد از جمله حمله به سفارت عربستان یا چگونگی حضور ایران در سوریه یا عدم شفافیت صداوسیما درباره هزینه‌های منطقه‌ای به توافقی دست پیدا نکردیم اما شخصا معتقدم این گفتگو نشان داد پیدا کردن زبانی مشترک و عمومی برای مباحثه درباره مسایل سخت امروز جامعه و حکومت ایران غیرممکن نیست و برغم تفاوتهای ایدئولوژیک میتوان حول مفاهیم منافع ملی و امینت ملی عرصه‌ای عمومی و فراگیر ساخت و بسیاری از تابوها و خطوط قرمز غیرضروی را کنار گذاشت.


https://www.aparat.com/v/bh1Te





@Dr_A_Ganji

@jedaal_tv باز کردن / نظر دهید

2021-02-25 16:30:50 تیزر اپیزود #یازدهم جدال

گفتگوی صریح با #عبدالله_گنجی
مدیرمسئول روزنامه جوان

اکران عمومی و‌ پرمیر (پخش همزمان به همراه کامنتها و نظرات زنده بینندگان) پنج شنبه ۷ بهمن ساعت ۲۱ به وقت تهران در کانال یوتیوب جدال. (این برنامه امشب در کانال آپارات هم بارگذاری میشود)

برای تماشای برنامه‌های جدال در کانالهای آپارات و یوتیوب جدال عضو شوید:

aparat.com/jedaal_tv
youtube.com/jedaal_tv

@Dr_A_Ganji

@jedaal_tv باز کردن / نظر دهید