کارگاه همیاران لاهوت

2021-02-12 06:54:56 .

بیش‌ترِ
روابط انسان‌ها از بنیاد،
رابطه ذهن‌هایی که پراکنده و شرطی شده
با یکدیگر است،
نه روابطِ میانِ فطری بودنِ انسان‌ها
و پیوند آنها!

هیچ رابطه‌ای
با این همه تصاویر از همدیگر
به این شکل نمی‌تواند
رشد کند!

و به همین دلیل است
که تا این اندازه
درگیری در روابط
وجود دارد!

. باز کردن / نظر دهید

2021-02-12 06:54:18 ‍ .

احساس تو از اینکه چه هستی و که هستی، تعیین می‌کند که نیازهای تو چه چیزهایی باشند، و در زندگی چه چیزهایی برایت مهم است و می‌تواند موجب آشفتگی تو شود! آنچه برایت مهم است، لزوماً چیزی نیست که بیانش می‌کنی و یا باورش داری، بلکه چیزی ‌ست که کنش‌ها و واکنش‌های تو را می‌سازد!
کنش‌ها و واکنش‌های تو نشان می‌دهند که چه چیزی برایت مهم‌اند!

شاید به زبانی بگویی من می‌دانم که ذات فناناپذیرم! من فقط از این دنیای دیوانه به ستوه آمده‌ام، و آرامش و دل‌آسودگی، تنها چیزی‌ست که می‌خواهم!

اما این حالت تو تا زمانی دوام دارد که تلفن زنگ بزند و پایین و بالا شدنِ قیمت‌ها را به اطلاعت برسانند، یا خبر بدهند که اتومبیل تو را دزدیده‌اند، یا خبر به‌هم خوردن سفری را به تو بدهند! ناگهان عصبانی می‌شوی، خشن می‌شوی و فریاد می‌زنی دیگر نمی‌توانم این وضعیت را تحمل کنم!

آنگاه متهم می‌کنی! سرزنش می‌کنی، حمله می‌کنی، دفاع می‌کنی، و سپس رفتارِ اینگونه‌ی خود را توجیه می‌کنی، همه‌ی این کنش‌ها و واکنش‌ها به طور غیر ارادی رخ می‌دهند!

اکنون دیده می‌شود که از آرامش و دل‌آسودگی، مهم‌تر نیز چیزهایی برایت وجود دارد! در حالی که چند لحظه پیش می‌گفتی که فقط آرامش و دل‌آسودگی را می‌خواهی!
اکنون دیده شده که پول و معامله و داشتن و از دست ندادنِ داشته‌هایت برایت مهم‌تر از آرامش است!

آیا برای ‌فطرت الهی که ادعا می‌کردی ذات توست، این چیزها مهم است؟
آیا آن ذات الهی ات برای این چیزها رگ گردن پاره می‌کند و کف بر دهان می‌آورد؟
بنابراین تو آن ذات نیستی، یک «منِ» کوچک هستی که در روزمرگی به دنبال منافع و امنیتِ خویش میگردد!

. باز کردن / نظر دهید

2021-02-11 20:30:09 .

شکوه زندگی در دسترس کسانی است
که خود در دسترس و خدمت به زندگی اند!
و آنگاه شما می بینید هیچ نگرانی و فکر و خیال آزار دهنده ای در میان نیست!
زندگی سروری لایتناهی است!

. باز کردن / نظر دهید

2021-02-11 19:30:05 .

درست مثل پرتو آفتاب که نمی‌تواند خود را از خورشید جدا کند و موجی که نمی‌تواند خود را از دریا جدا کند!

نمی‌توانیم خود را از یکدیگر جدا کنیم! همه ی ما جزئی از دریای گسترده ای از عشق
از یک فطرت الهی تقسیم نشدنی هستیم!

. باز کردن / نظر دهید

2021-02-11 17:08:23 ‍ ‍.

آخر این تن اسب توست و این عالم آخور اوست و غذای اسب غذای سوار نباشد. او را به سر خود خواب و خوریست و تنعمّیست، اما سبب آن که حیوانی و بهیمی بر تو غالب شده است تو بر سر اسب در آخور اسبان مانده‌ای و در صف شاهان و امیران عالم بقا مقام نداری. دلت آنجاست اما چون تن غالب است حکم تن گرفته‌ای و اسیر او مانده‌ای!


مولوی
فیه مافیه

. باز کردن / نظر دهید

2021-02-11 13:53:47 .

به همسرتان لبخند بزنید،
به شوهرتان لبخند بزنید،
به فرزندانتان لبخند بزنید
و به یکدیگر لبخند بزنید!
مهم نیست که به چه کسی لبخند می‌زنید،
مهم این است که این لبخندها
به شما کمک خواهد کرد تا
میزان عشق‌تان را نسبت به یکدیگر افزایش دهید!

مادر ترزا

. باز کردن / نظر دهید

2021-02-11 06:43:41 .

تو عشق زیبای منی هم من توام هم تو منی


. باز کردن / نظر دهید

2021-02-02 06:51:34 .

هین کژ و راست می‌روی
باز چه خورده‌ای بگو؟

مست و خراب می‌روی
خانه به خانه کو به کو


با کی حریف بوده‌ای؟
بوسه ز کی ربوده‌ای؟

زلف که را گشوده‌ای؟
حلقه به حلقه مو به مو

مولوی

. باز کردن / نظر دهید

2021-02-02 06:50:56 .

اگر می‌خواهی خوشحالی بیابی، به آنانی را که در درد و رنج هستند کمک کن! یک مهر ورزیدن حتی کوچک، مانند یک موج تا ابد در جهان منتشر می‌شود، و راه خود را برای بازگشت به تو پیدا خواهد کرد!

از تجربۀ نزدیک به مرگ ساندرا راجرز

‌. باز کردن / نظر دهید

2021-02-02 06:50:20 ‍ .

لذت از طریق چهار حالت به وجود می‌آید، یعنی دریافت، احساس، تماس و خواست. فرض کنید من اتومبیل زیبایی را می‌بینم و از نگاه کردن به آن احساس و واکنشی در من پدیدار می‌شود. سپس آن را لمس می‌کنم یا تصور می‌کنم که آن را لمس کرده‌ام، میل دارم مالک آن بوده یا پزش را به دیگران بدهم. من ابری دوست داشتنی و شکیل یا کوهستانی با شکوه، غروبی پرهیبت یا چهره‌ای سرزنده، زیبا و باهوش را می‌بینم. من به هرکدام از این‌ها با وجد و سرور زیادی نگاه می‌کنم، همزمان با مشاهده‌ی آن‌ها هیچ "مشاهده‌کننده‌"ای وجود ندارد، بلکه تنها زیبائی‌ای محض همچون عشق است که وجود دارد. برای یک لحظه "من" با تمامی مسائل، اضطراب‌ها و بدبختی‌هایم غایب هستم و آن چیز عالی و شگفت‌انگیز وجود دارد!

من می‌توانم با شادی به آن نگاه کرده و لحظه‌ای بعد آن را به دست فراموشی بسپارم. اما حافظه، قدم به پیش می‌گذارد و مسئله از همین نقطه شروع می‌شود. ذهن من درباره‌ی آنچه دیده، می‌اندیشد و فکر می‌کند که تا چه حد آن چیز زیبا بوده است. به خود می‌گویم: " من دوست دارم آن چیز را دوباره و برای دفعات مکرر ببینم." از همین نقطه، تفکر شروع به مقایسه و قضاوت کرده و می‌گوید: "من باید فردا و فرداهای دیگر نیز آن را داشته باشم." تداوم بخشیدن به تجربه‌ای که برای چند لحظه، مایه‌ی مسرت خاطر بوده، توسط تفکر امکان‌پذیر می‌گردد!

. باز کردن / نظر دهید