کودتای خصوصیسازی؛ چگونه دستاورد دولت میرحسین به محاق رفت (بخش | Karkhoone | کارخونه
کودتای خصوصیسازی؛ چگونه دستاورد دولت میرحسین به محاق رفت (بخش پنجم)
احمد توکلی در گفتوگویی در سال ۱۳۹۲، محل این اختلاف را روشنتر میکند: «ما قانون کار را بر مبنای احکام اسلام و عقد مورد توافق طرفین نوشتیم. متراضی دو طرف و اشتراک منافع بود. در مقابل، برخی معتقد بودند که حاکمیت، اختیار دارد که تعیین تکلیف کند چون کارگر را ناتوان و سرمایهدار را ذاتا استثمارگر میدانستند، میگفتند قرارداد را ما باید برایشان بنویسیم.» به باور توکلی، رویکرد مخالفانش در کابینهی میرحسین موسوی مبنایی مارکسیستی داشته است؛ به این شکل که طبقهی کارگر را تحت استثمار طبقهی سرمایهدار در نظر میگرفته و از این رو دولت را موظف میدانسته که به نمایندگی از طبقهی کارگر با سرمایهدار طرف شود و عقد قرارداد کند. و شخص میرحسین موسوی از مهمترین مخالفان نظریات توکلی بود و او را «طرفدار سرمایهداری» خطاب میکرد.
مخالفتها با این دست سیاستهای موسوی تا به آن سطح بالا میگیرد که احمد توکلی و شش وزیر راستگرای دیگر، کار را به نوشتن استعفانامهای دستهجمعی میکشانند و آن را به دست امام میرسانند. عسگراولادی، ناطقنوری، ولایتی، توکلی، رفیقدوست، مرتضی نبوی و پرورش در بخشی از نامهی خود نوشته بودند: «عدهای در دولت به دنبال دولتی کردن مردم هستند و عدهای به دنبال مردمی کردن دولت… اگر بخواهیم از این بنبستی که دچار آن شدهایم، بیرون بیاییم و قفل اقتصاد کشور باز شود، باید به دنبال مردمی کردن اقتصاد باشیم.»
محمدعلی عمویی در توضیحات خود در همان کتاب خاطراتش میگوید که بعدها در دوران بازجوییاش او را زیر اخیه کشیدند که: «شما با این قانون کارتان میخواستید جمهوری اسلامی را ورشکست کنید – چرا که حقوق کارگر در این قانون رعایت شده و کارفرما به راحتی نمیتواند کارگر را اخراج بکند – و شما از این طریق هم به مسائلی دست پیدا میکنید که ما که سپاهی هستیم از آن بیخبریم! شما از درون کابینهی جمهوری اسلامی خبر دارید!» و او در پاسخ گفته است: «افراد خودتان میخواستند چنین کمک و یاریای به ایشان بکنیم.»
البته عمویی نیز بر برخی تغییراتی که بعدها در این قانون به زیان کارگران ایجاد شد صحه میگذارد.
بخشهایی از حکومت چنان به هراس افتاده بود که مبادا با تلاشهای دولتِ جنگ برای کارگری کردنِ مجلس و سیاستهای حکومت، کارگران نیز به بدنهی حکومت راه پیدا کنند، که به گواهی ابوالقاسم سرحدیزاده، وزیر کار جانشین احمد توکلی در کابینهی میرحسین موسوی، بسیاری از این تلاشها با موانعِ سخت و برخی حتی با شکست مواجه شد اما دولت دست کم موفق شد «سنتِ تشویقِ کارگران نمونه» را در روز کارگر بنیان بگذارد، «بنهای کارگری» را پایهگذاری کند (اقدامی که بعدها ادامه نیافت) و اقدامات مثبتی در زمینهی «امور رفاهی»، «ورزشی» و دیگر امور مورد توجه کارگران صورت دهد: «خواستهی ما این بود که یک چهارم نمایندگان مجلس، کارگران باشند که متاسفانه به دلیل مقاومتها به نتیجه نرسیدیم.»
تمام اینها را اضافه کنید به مانعی بسی بزرگتر، یعنی هشت سالِ تمام جنگ.