یادداشت های کیوان کثیریان

2022-05-09 13:57:29 باز کردن / نظر دهید

2022-04-30 12:49:08 چه صداها که در پستوها به محاق رفت، چه سازها که نوایشان در چاردیواری انزوا خاموش شد، چه بغض‌ها که از سنگینیِ جور، راه نفس را بست، چه چشم‌های درخشانی که از ستم تَر شد، چه اشک‌ها که داغ بود و چکید، چه لبخندهای زیبایی که بر لب‌ها خشکید و چه موهای سیاهی که در حسرت و افسوس به سپیدی گرایید، چه شوق‌ها به زندگی که پژمرد و افسرد، چه عشق‌ها که در نطفه خفه شد، چه آرزوها که به باد فنا رفت، چه جان‌های شیرین که برای آزادی‌ات فدا شد و چه جوانانی که در راه تو نشکفته و ناکام از خاک رَستند.
ایرانِ من! چه مظلومی و چه شکیبایی و چه خسته. و چه سخاوتمندانه هنوز آغوشت را -آغوش پاره‌پاره‌ات را- به روی ما گشوده نگاه‌داشته‌ای. اما بی‌تردید، روزی که دور نیست، فرزندانت زخم‌های بی‌شمارت را مرهم خواهند گذاشت، شاید فرزندان ما و فرزندانِ فرزندان ما؛ روزی که دور نیست.
@kasirian باز کردن / نظر دهید

2022-04-24 11:33:22 گفت و گو با روزنامه شرق درباره حذف سروش صحت از کتاب باز و عملکرد تلویزیون در مواجهه با چهره‌هایش باز کردن / نظر دهید

2022-04-20 16:22:18 .
این بغض همه ماست برای سرنوشت غم‌انگیز سرزمینمان
دکتر نصیر فخار عزیز. شما به نمایندگی از همه ما اشک ریختید و آرزو کردید. ای کاش قطره‌های اشکِ انباشته‌ی همه‌ی ما برای این مملکت روزی جاری شود که این قطراتِ آتشین چه سیل عظیمی خواهد شد

دکتر نصیر فخار فوق تخصص جراحی پیوند اعضا
@kasirian باز کردن / نظر دهید

2022-04-05 20:40:07 .
«خاتون» را باید یکی از مهم‌ترین عاشقانه‌های تصویریِ چند سال‌ اخیر دانست که در خلال داستان پر افت و خیز رمانتیکش تلاش کرده روایتی دراماتیزه از تاریخ معاصر را نیز پیش چشم مخاطب بگذارد. نکته‌ی مهم «خاتون»، شناخت و تسلط خالق داستان نسبت به قصه، شخصیت‌ها و وقایع تاریخی است. تینا پاکروان داستان و آدم‌هایش را پیش از کلید زدن ساخته بود و خوب می‌دانست چه چیزی قرار است خلق شود. این آگاهی و تسلط، رمز موفقیت «خاتون» است.
خلق قهرمان‌های دوست داشتنی و یک بدمن خیلی خوب با بازی درخشان بابک حمیدیان، حس وطن‌پرستیِ به‌قاعده و حس برانگیز و مهمتر از همه به اندازه بودن دُزِ محورهای مختلف در قصه را از برجسته‌ترین ویژگی‌های خاتون می‌توان برشمرد.
قدرتِ عشق، جنگ و حادثه‌پردازی، مرور تاریخ معاصر، حس باشکوهِ وطن‌پرستی و حماسه‌ی مبارزه برای آزادی همگی به اندازه‌ی لازم در قصه خاتون حضور دارند و نویسنده و کارگردان، از پسِ تنظیم اندازه‌های آنها برآمده. و یادآوری و زنده کردنِ حسِ وطن پرستی و جانبازی برای خاک و وطن در مقابل دشمن اشغالگر و آشنا، چقدر در روزگار حاضر، لازم و به‌جا بود.
اینکه در سریالی با این عرض و طول بتوانی سرگرم کنی، از مخاطب عام تا منتقد و سینماگر را درگیر کنی، به دام کسالت نیفتی، قصه کم نیاوری، آب نبندی، قصه‌ات لوس نشود، اینهمه دیالوگ بنویسی و شعار ندهی، چه در فیلمنامه و چه در اجرا کم نگذاری و مخاطب را محترم بشمری، کمیاب است و اصلا کار ساده‌ای نیست. طراحی صحنه و لباسِ خیلی خوب، فیلمبرداری عالی و استفاده از لوکیشن‌های تازه نیز از نکات شاخص «خاتون» است.
اینها هرگز به این معنی نیست که «خاتون» کار بی عیب و نقصی است، که واقعا نیست. به ویژه پایان بندی‌اش که برخی مخاطبان را راضی نکرد و چیزهای دیگر، ولی این از آن مواردی است که می‌شود بابت امتیازاتش از معایبش اغماض کرد.
امیدوارم تینا پاکروان که با به رخ کشیدن توانایی‌هایش در سریال بزرگ و پرزحمت «خاتون»، چه در فیلمنامه‌نویسی و چه در کارگردانی یک غافلگیری را رقم زد و جایگاهش را در سینما چند پله ارتقا داد، به روند رو به رشدش ادامه دهد و بزودی غافلگیری‌های تازه‌ای از آستین بیرون بیاورد. به‌گمانم قصه خاتون و دخترش ایران ادامه خواهد داشت چرا که روزگار تلخ این سرزمین ستمدیده و مصایبش همچنان ادامه دارد.
@kasirian باز کردن / نظر دهید