2021-02-07 21:53:54
مجلس پدر(جانباز ) 14/11/97 (مسجد جامع رویان)
تقدیم به پدرم: ایثارگری بی ریا و جانبازی خاموش
هرگز ننوشت آنچه برازنده‌ی توست
تاریخ که تا همیشه شرمنده‌ی توست
ایثار، وفا، عشق، عمل، آینه، صبر
این‌ها همه محتوای پرونده‌ی توست
الهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و السر مستودع فیها به عدد ما احاط به علمک
تو منشأ خیر و برکاتی زهرا
مجموعۀ بهترین صفاتی زهرا
بین تو پیغمبرمان فرقی نیست
مستوجب ذکر صلواتی زهرا
اشعار وصف جانباز شیمیایی
در و دیوار خانه می‌دیدند آتشی را که شعله ور می‌شد
آتشی را که آه در پی آه زاده سینه پدر می‌شد
زیر کپسول‌های اکسیژن سرفه می‌کرد زندگی در تو
روزها همچنان ورق می‌خورد باز زخم تو تازه‌تر می‌شد
روی یک تخت چوبی بدحال، چشم‌هایی که گودتر می‌رفت
اشک‌هایی که حلقه می‌بستند، قرص‌هایی که بی‌اثر می‌شد
و تو با افتخار می‌گفتی: «عشق تنها امید انسان است ...»
همه روزها و شبهایت در همین واژه مختصر می‌شد
وسرانجام ظهر نه بهمن ماه ، آخرین سرفه در فضا پیچید
آخرین برگ از درخت افتاد ... پدر آماده سفر می‌شد
پیام جلسه عمو صاحب اینه که چقدر بی صدا و خاموش از دنیا رفت ، چقدر مظلوم رفت ، چقدر هواسمون به اینجور افراد
هست ؟ مثل صاحب خیلی داریم تو مملکت مون ،
چند بار اومدیم نشسته ایم حال شونو پرسیدیم ؟ اون روزهایی که به دنبال پرونده سازی بود ، میگفت آقا سید بخدا قسم من به فکر مزایا و تشریفاتش نیستم ، من جونم که پر ارزش ترین ودیعه الهی است برای دفاع از ناموس و مملکتم فدا کردم ، فقط یک جمله میگم چند دقیقه برات بخونم
(تمام تلاش من اینه که بتونم راحت نفس بکشم )
روزگار پیش از این یادش بخیر
سفره میدان مین یادش بخیر
ای جوانان روزگاری جنگ بود
عرصه بر آزاد مردان تنگ بود
غیرتی چون شیر مردان داشت رفت
هر که در دل عشق ایران داشت رفت
یاد واره یادی از اندیشه هاست
یادی از ایثار و ارزشهای ماست
یادی از جانبازی جانبازهاست
یادی از آزدگان با وفاست
یاد جانبازان دریا دل بخیر
یاد آنان خفته اندت در گل بخیر
شد قلم شمشیر ، شعرم در مصاف
کی رود تیغ نبردم در غلاف
صاحبان منسب و قدرت به گوش
میبرید بار امانت را به دوش
از شما دارندمردم انتظار
بی ریا و صادقانه سعی و کار
هرکجا که بویی از اخلاص نیست
مال مردم خوردن حق الناس نیت؟
عده ایی هرروز و شب دنبال کار
عده ایی هم بی صدا بستند بار
عده ایی از پرخوری جان برلبند
عده ایی محتاج یک نان شبند
حرف حق تلخ است اما گوش کن
شمع بیت المال را خاموش کن
هر که با اصل ولایت لج کند
راه خود را از شهیدان کج کند
بار کج آیا به منزل میرسد ؟
نخل خشک آیا به حاصل میرسد
تااسیر شهوت قدرت شدی
رفته از یاد شما کی بوده ایی ؟
( روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
به کجا میروم آخر ننمایی وطنم
مرغ باغ ملکوتم نِیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم )
تااسیر شهوت قدرت شدی
رفته از یاد شما کی بوده ایی ؟
ما برای حفظ ارزشهایمان
چون شهیدان بگذریم از جانمان
تا به لب ذکر قیامم یاعلی است
تا که گوش جان ، به فرمان ولی است
میزنیم پرچم به بام عالمین
آرم آن پرچم بود نام حسین
روضه حضرت زهرا (س)
دوباره یاد کوچه ،دو باره یاد جبهه
زنده شده برایم ، خاطره شلمچه
آی شهدا کجایید ، جا موندیم از قافله
افتاده بین ماو شما چرا فاصله
اینجا دل شکسته ، حال مدینه داره
فاطمیه اومده اشک عزا میباره
یه مقایسه کنیم از شهر رویان تا دلهاتونو ببرم مدینه ، چند ورز قبل یادت بیارم ، گفتن آقا صاحب دیوسالار لحظات آخر عمر ، اون لحظه ایی که دخترش و از مدرسه آورد خونه ،
دیگه نتونست نفس بکشه ، فقط صدا زد همسرم بیا
نمیتونم نفس بکشم ، به گفته همسر بزرگوارشان ، میگه تا اومدم بالاسر آقا صاحب دیوسالار فقط یه ناله شنیدم ، صدا زد وای مادرم ، مجلس ایام عزای مادر صاداته ، اقا صاحب هیچ وقت از یاد مادر جوانش غافل نبود ، خدا بهش دو تا فرزند عنایت کرد ، آقا کمیل ، معراج خانوم ، که نام مادر به روش گذراشت ، میگفت دخترم نیست مادرمه ، همه وجودمه ، همه افتخارمه ، حتی لحظه جون دادن هم صدا زد وای مادر ، هرکجا مینشست دلتنگ مادر بود ، با چه حس و حالی برای مادر میخوند ،بزارید من هم آروم آروم بخونم شما ناله بزن
از زبان همسر ، کمیل ، معراج (مازندرانی )
797 views18:53
خ
