🇳🇴 کتاب زندگیست 🇳🇴

2022-08-03 08:30:54 عشق اغلب چیزی نیست جز تداعی تصویر دختری با دل تپیدن‌هایی که از انتظاری بی‌پایان و بیهوده، و از بدقولی دختر خانم جدانشدنی است (که در غیر اینصورت زود از او به ستوه می‌آمدیم). و این فقط درباره‌ی جوانانِ اهل تخیل و دوشیزگان دگرگون شونده صدق نمی‌کند.

در جستجوی زمان از دست رفته ۶
مارسل پروست
صفحه ۷۹

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-08-02 07:30:33 در یک جامعه‌ی پدرسالاری داشتن فرزندان زیاد تنها راه برای مالکیت بر اشخاص است بدون اینکه نیاز به سرمایه‌گذاری و کار کردن جهت نیل به آن باشد. با توجه به اینکه تمام بار زاییدن بر دوش زن است، پس نمی‌توان انکار کرد که در جامعه‌ی پدرسالاری تولید بچه نوعی استثمار زن است اما زنان نیز مالکیت مخصوص به خود دارند که آن مالکیت بر بچه در دوران کودکی است. این تسلسل بی‌انتها نادرست است: شوهر همسر را و مادر کودکان را استثمار می‌کند، و به زودی پسرها به منظور استثمار زنان به بزرگترها می‌پیوندند و الی آخر.

تسلط مردان در جامعه‌ی پدر سالاری حدود شش هفت هزار سال ادامه داشته و اکنون نیز در کشورهای فقیر یا فقیرترین طبقات جوامع حکمفرماست. اما این تسلط در کشورها یا جوامع مرفه‌تر به تدریج در حال زوال است، و به نسبت بالا رفتن سطح زندگی، آزادی زنان، فرزندان و نوجوانان نیز افزایش می‌یابد.

داشتن یا بودن
اریک فروم
صفحه ۷۹

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-08-01 18:30:41 وقتی که خوشبختی عادت شد، نمی‌شود ترکش کرد!

مادام بواری
گوستاو فلوبر
صفحه ۴۱۰

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-07-31 20:30:36 چه می‌توان کرد؟ بالاخره مجبوریم به زندگی ادامه بدهیم.

مقدمه‌ی کیمبریج بر چخوف
جیمز ن لوئلین
صفحه ۲۷۹

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-07-30 17:30:31 نیازی نمی‌بینم که از سبک زندگی‌ام دفاع کنم و آن را برای کسی توضیح دهم.

به هوای دزدیدن اسب‌ها
پر پترسون
صفحه ۳۸۴

«پایان کتاب»

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-07-29 12:30:35 میل جنسی یکی از مظاهر استقلال است که در سال‌های اولیه‌ی زندگی خود را نمایان می‌سازد (استمنا). تقبیح آن سبب سرکوبی میل جنسی و احساس گناه در بچه شده و لاجرم او را مطیع‌تر می‌کند. در مقیاس گسترده شکستن تابوی جنسی اقدامی است سرکشانه در جهت پس گرفتن استقلال شخصی. ولی با این روش نمی‌توان به آزادی بیشتری رسید؛ سرکشی یا ارضای میل جنسی و گناه ناشی از آن خاموش می‌شود. تنها نیل به استقلال باطنی است که منتهی به آزادی شده و نیاز به سرکشی بی‌ثمر را پایان می‌بخشد... در حقیقت، تابوها سبب توجه ذهنی به امور جنسی و گمراهی می‌شود، ولی این توجه و گمراهی آزادی به بار نمی‌آورد.

سرکشی اغلب به شکل کلی «مقاومت منفی» بروز می‌کند - قطع علاقه از جهان، تنبلی، بی‌ارادگی و تباه کردن تدریجی خود که به شدت بیمارگونه است. شواهد همگی حاکی از این است که دخالت غیرمتعارف در روند رشد خود به شدت بیمارگونه است. شواهد همگی حاکی از این است که دخالت غیرمتعارف در روند رشد کودک و سپس در شخص بالغ، عمیق‌ترین ریشه‌ی بیماری‌ روانی، به ویژه ویرانگری است. باید به این نکته‌ی مهم توجه شود که معنی استقلال عدم مداخله و اختیار مطلق دادن نیست.

داشتن یا بودن
اریک فروم
صفحات ۸۹ - ۹۰

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-07-28 11:30:22 و چه زیباست در این جهان که یک دوستی کوچک این ارمغان بزرگ را برایت داشته باشد، که بدانی که متعلق به ملیت و مذهبی دیگر جرم نیست، که بدانی عرب بودن حتماً مساوی با عرب بودن نیست که بدانی حتی برادر داشتن همیشه مساوی با داشتن برادر نیست و در آخر بدانی کوچه آبی که در آن سال‌هاست زندگی می‌کنی آنچنان هم آبی نیست.

مسیو ابراهیم
اریک امانوئل اشمیت
صفحات ۷۹ - ۸۰

«پایان کتاب»

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-07-27 09:30:14 صحبت بر سر دویست سیصد سال بعد نیست؛ می‌خواهم بگویم حتی یک میلیون سال بعد زندگی همان خواهد بود که تاکنون بوده؛ زندگی تغییری نخواهد کرد و همیشه تحت تسلط قوانین خویش ثابت خواهد ماند. قوانین زندگی نیز به ما مربوط نمی‌شود و نمی‌توانیم درکشان کنیم. پرندگان مهاجر (مثلاً مرغان ماهی‌خوار) همیشه پرواز می‌کنند؛ هر اندیشه‌ای هم (چه والا، چه بی‌اهمیت) از ذهنشان بگذرد، باز به پرواز همیشگی‌شان ادامه می‌دهند و هیچ‌وقت نمی‌دانند چرا و به کجا پرواز می‌کنند.

مقدمه‌ی کیمبریج بر چخوف
جیمز ن لوئلین
صفحه ۲۹۰

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید

2022-07-26 08:30:57 در دوران عشق‌بازی دو طرف اطمینانی به هم ندارند، ولی هر یک سعی در به دست آوردن دیگری دارد. هر دو سرزنده، جذاب، دلربا حتی زیبا هستند - گرچه سررندگی موجب زیبایی چهره است. هیچ کدام هنوز بر دیگری مالکیت «ندارد»، بنابراین نیروی هر دو به طرف «بودن» متوجه است. یعنی دادن و تحریک طرف مقابل. با عقد زناشویی وضع غالباً از اساس دگرگون می‌شود. قباله‌ی ازدواج سند مالکیت انحصاری جسمی، احساسی و توجه متقابل است.

دیگر هیچ یک نباید در فکر تسلط به دیگری باشد، زیرا عشق چیزی شده که آن را «دارد»، یک‌ مایملک. هر دو دیگر کوشش برای محبوب بودن و ایجاد عشق را کنار می‌گذارند، لاجرم هر دو کسالت‌آور شده و‌ زیبایی خود را از دست می‌دهند. زن و شوهر نومید و سرگشته می‌شوند. آیا دیگر همان دو‌ نفر نیستند؟ آیا در آغاز مرتکب اشتباهی نشده‌اند؟ هر کدام علت تغییر را در دیگری می‌جوید و احساس غبن می‌کند.

ولی توجه نمی‌کنند که دیگر آن دو‌ نفری که در گذشته عاشق هم بودند نیستند؛ و این اشتباه که شخص می‌تواند عشق «داشته باشد» منجر به رکود عشق‌ورزی شده است‌. حال به جای عشق‌ورزی به همدیگر، به مالکیت مشترک آنچه دارند، اکتفا کرده‌اند: پول، موقعیت اجتماعی، خانه و فرزندان. بنابراین در بعضی موارد ازدواجی که نتیجه‌ی عشق بوده به یک مالکیت دوستانه بدل می‌شود، شرکتی که در آن دو خودبین درهم آمیخته و تشکیل «خانواده» داده‌اند.

وقتی زن یا شوهر نتواند آرزوی تجدید احساس عشق‌ورزی گذشته نایل شود، به غلط تصور خواهد کرد که تعویض همسر این اشتیاق او را برآورده خواهد کرد. هر دو‌ حس می‌کنند که در جستجوی عشق‌اند - ولی عشق از نظر آنان توصیفی از وجودشان نیست، بلکه الهه‌ای است که می‌خواهند تسلیم آن شوند. بنابراین الزاماً در عشق خود شکست می‌خورند، زیرا: «عشق فرزند آزادی است» (این یک تصنیف کهن فرانسوی است)؛

منظور از این توضیح آن نیست که ازدواج نمی‌تواند راه‌حل برای دو نفر باشد که همدیگر را دوست دارند. مشکل در ازدواج نیست، بلکه اشکال در شالوده‌ی وجودی و احساس دو طرف و لاجرم در جامعه‌ی آنان است.

داشتن یا بودن
اریک فروم
صفحه ۵۴ - ۵۵

باز کردن / نظر دهید

2022-07-25 06:30:54 ایوان ایوانیچ:

«خیلی‌ها علی‌رغم پلیدی‌ها و رنج‌های فراوانی که در اطراف خویش می‌بینند می‌توانند با آرامش خاطر سر بر بالین نهند، زیرا بینوایان سکوت اختیار کرده‌اند و کاری نمی‌کنند.»

ایوان متعاقب این افکار، ناگهان جوگیر می‌شود و به سخنرانی معترضانه‌ای می‌پردازد که به یکسان اگزیستانسیالیستی و سیاسی است: پشت درب خانه‌ی هر انسان شاد و خشنود، یک نفر چکش به دست باید بایستد و دائماً به درب منزل ضربه بزند تا صاحبخانه همواره به یاد داشته باشد که بیچارگان و رنجوران نیز وجود دارند و او هر قدر هم که خوشبخت باشد، دیر یا زود، زندگی چنگال‌هایش را به وی نشان خواهد داد و مصیبتی (مانند بیماری، فقر یا مرگ) به سراغش خواهد آمد و هیچ کس هم خبردار نخواهد شد؛ همان‌طور که خودش از مصایبی که بر سر دیگران آمده بی‌خبر است.

مقدمه‌ی کیمبریج بر چخوف
جیمز ن لوئلین
صفحه ۱۹۹

@PouyaKetab باز کردن / نظر دهید