کتابخوانی درباره ی کودک

2018-08-18 11:35:06 خیلی از کودکان هر کاری که می کنند ، بزرگ تری آن جاست که بگوید : "این کار را نکن!" و به آن ها اجازه داده نمی شود که مطابق فطرت طبیعی خودشان عمل کنند. ولی تا به حال فکر کرده اید چه میشد اگر کودکان اجازه داشتند بی هیچ #مقایسه ، بی هیچ #انضباط_تحمیلی و بی هیچ آرمانی مطابق طبیعت خود شکوفا شوند؟

نظام آموزشی باید #هنر_زیستن، #هنرعشق_ورزیدن و هنر مراقبه را به شما بیاموزد . نظام آموزشی شما تربیتی نیست. فقط یک مشت کارمند و رئیس ایستگاه و پستچی و سرباز تولید می کند و شما اسم آن را آموزش و پرورش می گذارید.
کل نظام آموزشی باید بر #بازیگوشی ، #عشق ، #آزادی ، #خودآگاهی و احترامی فراوان نسبت به زندگان متمرکز گردد. این دورنمایی برای نجات بشریت است.

یکی از بزرگ ترین مشکلاتی که انسانِ امروز با آن رو به روست پاسخ به این پرسش است :" آیا کودک می تواند به اندازه ی والدین ، #حق یک زندگی خصوصی و فارغ از باید ها و نباید ها را داشته باشد؟ "

انسان به موازات پیشرفت خود ، نسبت به انواع زیادی از #بردگی آگاهی یافت.در این میان زمزمه هایی به گوش میخورد که بزرگترین بردگی ، بردگی کودک است.چه کسی فکرش را می کرد... کودک و بردگی؟! برده ی پدر و مادر ؟! همان ها که دوستش دارند؟! همان ها که خود را قربانی فرزندانشان می کنند؟! چه حرف ها چه جفنگیاتی!!
اما اکنون همزمان با پیشرفت روانشناسی در زمینه ذهن انسان و عملکرد آن کاملا روشن گردیده است که کودک بیش از هر کسی مورد استثمار قرار می گیرد و احتمالا خیلی از والدین از این موضوع اگاه نیستند .


منبع : کتاب کودک نوین / اوشو / ترجمه مرجان فرجی

@koodaketab باز کردن / نظر دهید

2018-08-09 19:53:43 بالبی معتقد بود که هم والدین و هم متخصصان، همواره یک سوال اساسی را مطرح می‌کنند: آیا یک مادر باید همواره خواسته‌های کودک خود را که حضور و توجه او را طلب می‌کند، برآورده سازد؟ این نگرانی وجود دارد که توجه زیاد، به #لوس_شدن کودک بینجامد.
بالبی و اینزورث موضعی مشابه موضع گزل دارند. تکامل، علایم و حالاتی را در اختیار نوزاد گذاشته است که رشد سالم آنها را باعث می‌شود و بنابراین پاسخ دهی به این علایم عاقلانه‌ترین کار است. ما به عنوان والدین، باید از کشش طبیعی خود برای رفتن به سوی نوزادی که #گریه می‌کند، واداشتن او به لبخند، صحبت کردن با او به هنگام غان و غون کردن و غیره، پیروی کنیم. نوزادان به طور زیستی، با توجه به تجربه‌های مورد نیازشان، ما را به سوی خود می‌خوانند و هدایت می‌کنند و زمانی که ما نشانه‌های آنها را دنبال کنیم، روابط ما با آنها شادمانه‌تر گسترش خواهد یافت.
همان‌طور که اشاره شد، چنین دیدگاهی با پژوهش اینزورث و دیگران تایید شده است. والدینی که با حساسیت و بی‌درنگ، به علایم نوزادشان پاسخ می‌دهند، کودکانی تربیت می‌کنند که در یک سالگی با ایمنی دلبسته شده‌اند. در خانه، این نوزادان کمتر از سایر نوزادان گریه می‌کنند و نسبتا مستقل هستند. به نظر می‌رسد آنها این احساس را در خود به وجود آورده‌اند که همواره #توجه والدینشان را در هنگام ضرورت به دست می‌آورند، از این رو می‌توانند با آرامش به #کاوش جهان بپردازند. البته این نوزادان نیز حضور والدین خود را کنترل می‌کنند. نظام دلبستگی آنان چنان قوی است که هرگز کامل از بین نمی‌رود.
این نوزادان در موقعیت‌های جدید نیز در مورد حضور مادرشان، نگرانی شدیدی ندارند. بلکه در واقع، آنها مادر را پایگاهی ایمن برای کاوش اطراف خود در نظر می‌گیرند. آنها برای بررسی محیط اطراف، با جرات از مادر خود جدا می‌شوند و با آنکه هرازگاه او را نگاه می‌کنند یا به سوی او برمی‌گردند، ولی بار دیگر خیلی زود و "شجاعانه" ، به کاوش خود ادامه می‌دهند. به گفته‌ی بالبی این " تصویر تعادل مناسب بین کاوش و دلبستگی است" .

منبع: کتاب نظریه های رشد / ویلیام کِرِین / دکتر غلامرضا خوی‌نژاد- دکتر علیرضا رجایی

@koodaketab
@kaaboknatureschool باز کردن / نظر دهید

2018-07-25 08:59:07 با #پرسش‌های_جنسی_کودکان چه باید کرد؟

قسمت ۷

پرسش‌هایی که ظاهر جنسی دارند:
بعضی از پرسش‌ها دیگر در محدوده شناخت اعضای بدن نیست و به ظاهر کمی فراتر می‌رود.
چرا پدر و مادر کنار هم می‌خوابند؟
چرا بدن پدر پر از مو است؟
چه اتفاقی می‌افتد که بچه به وجود می‌آید؟

شاید بهتر است خیال‌تان از همه این پرسش‌ها و حتی پرسش‌هایی صریح‌تر از این‌ها نیز راحت باشد. آن تصوری که شما از رابطه جنسی دارید، کودک شما ندارد. او سوال خود را می‌پرسد و هرگز نباید پرسش او را با دانش فعلی خود تطبیق دهید. او خیلی ساده می‌پرسد و شما نیز می‌توانید با توجه به شناختی که از کودک خود دارید پاسخ او را بدهید.

برای نمونه در یک تحقی میدانی، مشخص شد که گروهی از کودکان خردسال فکر می‌کنند جنسیت یک پرنده یا یک موش را می‌توانند از طریق رای‌گیری یا شیر و خط انداختن تعیین کنند. به عبارت دیگر کودکان از زاویه دید خودشان به مسائل نگاه می‌کنند که با زاویه دید شما یکی نیست. این حرف بدین معنی است که به جای زشت تلقی کردن و یا واهمه از انحراف کودکان بهتر است خیلی ساده و به زبان آن‌ها مسائل را تا جایی که خودشان می‌خواهند باز کنید.


ادامه دارد...

منبع: از تجربه‌های کار با کودکان (جلد اول)

@koodaketab
@kaaboknatureschool باز کردن / نظر دهید

2018-07-24 09:22:12 بگذار فرزندت هویت و چهره ی اصیل خویش را دریابد. این دگردیسی شاید باعث ترس و نگرانی شما شود، اما این مشکل خود توست. به هیچ‌وجه کودک را محدود نکن. کودکی که به او آزادی داده باشند - حتی بر علیه پدر و مادرش - برای همیشه حرمتت را نگه می‌دارد. او تا ابد سپاسگزار تو خواهد ماند. در حال حاضر دقیقا عکس این حالت وجود دارد: هر کودکی از دست پدر و مادرش آزرده خاطر است، پر از اضطراب و آشفتگی روانی است، چون کاری که با او کرده‌اند نابخشودنی است.
بنابراین به کودک #آزادی بدهید، او را یاری کنید تا هرچه هست خودش باشد و هرچه خواست همان بشود. خودِ واقعی او را بپذیرید تا کودکی به جامعه تحویل دهید که از صمیم قلب دوستتان داشته و به شما حرمت گذارد. شما نه تنها پدر و مادر او بوده اید، بلکه به او زندگی، آزادی و منحصر به فرد بودن را بخشیده‌اید. او این خاطره‌ی زیبا را برای همیشه در قلبش حفظ خواهد کرد...اگر هر نسلی با عشق و حرمت نسبت کودکان رفتار کند، به آنها آزادی بدهد تا رشد کنند، همه‌ی لاطائلات و اندیشه های ضد و نقیض مربوط به #شکاف_نسلها از صفحه‌ی روزگار محو خواهد شد. اگر شما به فرزندتان حرمت بگذارید، به او آزادی دهید، امکان ندارد شکاف بین نسلی ایجاد شود.

منبع: کتاب "#بلوغ" / اوشو / مترجم: مرجان فرجی

@koodaketab
@madresehtabiat
@kaaboknatureschool باز کردن / نظر دهید

2018-07-21 12:34:00 بشر طی قرن‌ها، کودکان را به شکل مدلی کوچک شده از فرد بزرگسال، نگریسته است. به طور مثال در قرون وسطی با کودکان نظیر بزرگسالان رفتار می‌شد. کودکان ۶ یا ۷ ساله را معمولا برای شاگردی کردن به سایر روستاها می‌فرستادند تا به عنوان شاگرد، کار کردن را شروع کند. هیچکس به سن کودک توجه نداشت، زیرا او از ابتدا وارد زندگی بزرگسالی شده بود.

هنگامی که ما به دیدگاه "بزرگسال کوچک" در گذشته برمی‌گردیم، چنین دیدگاهی برایمان عجیب و باورنکردنی است.
ولی امروزه وقتی از کودکان انتظار داریم که در موقعیت‌های اجتماعی، مثل ما آرام بنشینند، یا هنگامی که تصور می‌کنیم همچون ما می‌اندیشند، اغلب در همان طرز فکر قدیمی درباره کودکان غوطه‌در شده‌ایم.

مثلا مدتی قبل در صف صندوق یک فروشگاه ایستاده بودم و شنیدم مادری که در کنار من ایستاده بود فرزند خردسالش را به دلیل برداشتن چند قلم جنس مورد علاقه خود و گذاشتن آن‌ها در سبد خرید، ملامت می‌کرد: "می‌دانی که قادر به خرید آن‌ها نیستم". گویی کودک هم باید مثل او به بودجه خرید خانواده فکر کند.
ما هنوز هم تصور می‌کنیم کودکان نظیر ما فکر می‌کنند.

منبع: کتاب #نظریه‌های_رشد / ویلیام کرین
مترجمان: دکتر غلامرضا خوی‌نژاد/ دکتر علیرضا رجایی

@koodaketab
@kaaboknatureschool
@madresetabiat باز کردن / نظر دهید

2018-07-18 09:18:55 با #پرسش‌های_جنسی_کودکان چه باید کرد؟

قسمت ۶

ممکن است شما کودک را تنبیه کنید که به عضو جنسی خود دست نزند، یا او را تحقیر کنید و یا حتی او را بترسانید و به او بگویید اگر این کار را بکنی به جهنم می‌روی. فقط باید به یاد داشته باشید که همه این برخوردها موجب خواهد شد تا فشار زیادتر شود! در نتیجه مشکل کودک نیز بزرگ‌تر می‌شود.

برای مثال فرض کنید کودکی دلش درد می‌کند و قادر به بیان نیست. او گریه می‌کند و یا پیچ و تاب می‌خورد تا شما را متوجه مشکل خود کند. اگر شما کودک را مجبور کنید تا گریه نکند و مرتب بایستد چه اتفاقی می‌افتد؟
غیر از این است که شما مشکل کودک را زیادتر کرده‌اید؟ آیا بهتر نیست با دیدن نشانه‌هایی چون گریه و پیچ و تاب خوردن به فکر درمان بود؟

دست زدن به آلت تناسلی نشانه این است که کودک تحت فشار است. او در میان شما و افراد خانواده احساس راحتی نمی‌کند و چیزی وجود دارد که او را عذاب می‌دهد. پس بهتر است مشکل اصلی را حل کنید نه این که نشانه را حدف کنید.

ادامه دارد...

منبع: از تجربه‌های کار با کودکان (جلد اول)

@koodaketab
@kaaboknatureschool باز کردن / نظر دهید

2018-07-14 10:10:50 #افسردگی و #اضطراب، به شدت با میزان کنترل یا عدم کنترل افراد بر زندگی‌شان ارتباط معنادار دارد .آن‌هایی که باور دارند سرنوشت زندگی‌شان در دست خودشان است نسبت به کسانی که در باورشان قربانی شرایط خارج از کنترل خود هستند ، به مراتب احتمال کمتری وجود دارد که مضطرب یا افسرده شوند.

هنگامی که باورمان این است که می‌توانیم بهتر از خود کودکان برای آن ها تصمیم بگیریم و از تمام قدرت و اختیارات خود استفاده می‌کنیم تا زندگی آن ها را تحت کنترل درآوریم، درواقع فرزندانمان را از داشتن آزادی و حق انتخاب محروم می‌کنیم.

تمام پدر و مادر های عاشق و دلسوز، به آینده‌ی فرزندشان اهمیت می‌دهند، بنابراین سعی در کنترل نکردن زندگی آن‌ها می‌تواند دشوار باشد. اما تلاش برای کنترل کردن باعث شکست اهداف می‌شود. وقتی که ما تلاش می‌کنیم تا سرنوشت فرزندان‌مان را تعیین کنیم، در واقع مانع این می‌شویم که آن‌ها مالک زندگی خود باشند.

افزایش توجه افراد به مرکز کنترل بیرونی بر زندگی‌شان به طور علّی با افزایش اضطراب و افسردگی مرتبط است. در مورد کودکان و نوجوانان، احساس ناامیدی مرتبط با مرکز کنترل بیرونی، زمینه را برای اضطراب و افسردگی این افراد فراهم می‌کند.

منبع: کتاب #یادگیری_آزاد / پیتر گِرِی

@koodaketab
@kaaboknatureschool
@madresehtabiat باز کردن / نظر دهید

2018-07-11 08:14:03 مفهوم #رفتار_قاطعانه چیست؟

قسمت ۱

درباره رفتار قاطعانه نظرهای مختلفی داده می‌شود:
یعنی این که انسان بتواند سر حرفش بایستد.
اگر بزرگ‌ترها خشن و تند خو باشند، می‌توانند ‌قاطع باشند و روی حرفشان پافشاری کنند و به خواسته خود برسند.
اگر آدم‌ها از حرف‌های خود به هیچ شکلی برنگردند قاطع هستند؛ یعنی قاطعیت را با نوعی لجبازی یا تعصب یکی می‌دانند.
اگر انسان ملایم، با گذشت و انعطاف پذیر باشد ،دیگر نمی‌تواند قاطع و جدی باشد.

اما در تعریف رفتار قاطعانه والدین بهتر است بگوییم :
#قاطعیت برای والدین در ارتباط با فرزند، یعنی پافشاری بدون اعمال زور و خشونت روی حرف، عقیده، عمل یا برنامه‌ای که فکر می‌کنند درست است و به درستی آن اطمینان دارند و مخالفت با آن چه به نظرشان نادرست است.

به این ترتیب می‌بینید که قاطعیت ارتباطی با زورگویی و رفتار خشن ندارد و از طرفی متضاد با ملایمت،مهربانی و انعطاف پذیری هم نیست. یعنی انسان می تواند قاطع و جدی و در عین حال ملایم،مهربان و انعطاف پذیر هم باشد

توجه داشته باشید که قاطعیت تلاش برای رسیدن به هر خواسته‌ای نیست، بلکه درست بودن خواسته‌ها هم مطرح است.

ادامه دارد...

منبع : کتاب "مفهوم قاطعیت در رفتار با فرزند چیست؟" / مریم احمدی شیرازی

@koodaketab
@madresehtabiat
@kaaboknatureschool باز کردن / نظر دهید

2018-07-10 09:13:25 با #پرسش‌های_جنسی_کودکان چه باید کرد؟

قسمت ۵

اگر کودکی مرتب گوش خود را بخاراند، بدون شک دلیلی دارد. ممکن است که این کار به خاطر عفونت گوش و یا ضعف در شنوایی باشد. کودکی هم که به عضو جنسی خود مرتب دست می‌زند، ممکن است دچار مشکلی باشد:

ممکن است کودک از طرف بزرگ‌ترهایش زیاد منع شده باشد و کنجکاوی خود را از این طریق رفع می‌کند.

ممکن است کودک دچار اضطراب باشد. معمولا کودکان هیجان‌زده و مضطرب زیاد خود را لمس می‌کنند. این کا در آنها نوعی آرامش به وجود می‌آورد. به یاد داشته باشید که این بخش از بدن بسیار حساس و تحریک‌پذیر است.

در هر دو مورد پاسخ‌گویی به پرسش‌های کودک بهترین راه حل است و در مورد دوم بهتر است زمینه‌های اضطراب را نیز در او کم کنید:

آیا او را زیاد امر و نهی می‌کنید؟
آیا امکان تحرک و یا فعالیت‌های ورزشی دارد؟ آیا به اندازه کافی بازی می‌کند؟
آیا زیاد تنبیه می‌شود؟
آیا به او اعتماد به نفس می‌دهید؟
آیادر خانه زیاد تحقیر می‌شود؟
آیا در انجام کاری تحت فشار قرار گرفته است؟
آیا مورد بی‌توجهی است؟
و دلایل فراوان دیگر که می‌تواند موجب بروز این رفتار شود.

خلاصه این که کودکی که به این کار دست می‌زند نشان می‌دهد که در خانه راحت نیست و تحت فشار است.

ادامه دارد...

منبع: از تجربه‌های کار با کودکان (جلد اول)

@koodaketab
@kaaboknatureschool باز کردن / نظر دهید

2018-07-09 08:23:28 با #پرسش‌های_جنسی_کودکان چه باید کرد؟

قسمت ۴

گاهی ممکن است کودک فقط درباره این عضو خود از شما سوال کند. در این صورت می‌توانید مطمئن باشید پرسش کودک هیچ نوع ربطی به مسائل جنسی ندارد. همانطور که گفته شد این پرسش درست مانند این است که کف پایش را نشان به شما نشان بدهد و بپرسد این چیست.

در این حالت بهترین کار این است که عضو فوق را به عنوان اندام دفع ادرار یا مدفوع معرفی کنید. یعنی دستگاهی که کودک از طریق آن می‌تواند مواد سمی را از بدن خود دفع کند. شما می‌توانبد عمل دفع را برای او توضیح دهید و حتی به بهداشت آن را نیز بپردازید.
کودک را مطمئن کنید که همه انسان‌ها با چنین سیستمی دفع می‌کنند و اگر باز هم بیشتر سوال کرد، می‌توانید در مورد تفاوت‌ها و کارایی هر کدام توضیح مختصری بدهید.

در این مرحله بسیاری از مراقبان کودک از این که کودک عضو جنسی خود را دست‌مالی می‌کند نگران هستند.
باز هم به یاد داشته باشید که توبیخ کردن کودک و یا بیش از حد زشت تلقی کردن این کار درست نیست. این کار بیشتر از آن که زشت باشد، #بهداشت کودک را به خطر می‌اندازد. درست مانند انگشت در گوش یا دماغ کردن و یا ور رفتن با زبان! همه این رفتارها مانند هم هستند.
دستمالی کردن یک عضو جنسی به وسیله یک کودک 4 ساله همانقدر غیر اخلاقی است که انگشت در گوش کردن!
کودک خردسال متوحه اخلاقیاتی که مورد توجه یک بزرگسال است نیست. بدین دلیل هرگز نباید او را متهم به #غیراخلاقی_بودن کرد.


ادامه دارد...


منبع: کتاب "از تجربه‌های کار با کودکان (جلد اول)"

@koodaketab
@kaaboknatureschool باز کردن / نظر دهید