و چه خوب شكيبا و مجاهد (در راه خدا) و حمايت كننده و ياور و برا | عاشقان امام حسین علیه السلام
و چه خوب شكيبا و مجاهد (در راه خدا) و حمايت كننده و ياور و برادر دفاع كننده از برادر خود بودي كه فرمان پروردگار خود را پذيرفتي، و در آنچه ديگران بدان بي‌رغبت بودند تو بدان راغب و علاقه‌مند بودي كه همان پاداش برجسته و ثناي زيباي الهي بود.نتوان گفت صفاتش بدو صد عمر يك از صد كه برون است كمالات پسنديده‌اش از حدجز حسين هيچ كسش قدر ندانست بدانسان كه ندانست كسي قدر علي را بجز احمدقامتش حسرت طوبي و قدش رونق جنت تن او روح و مجسم كف او فيض مؤبدو براستي كسي كه در همين چند جمله، كه ما از زيارتنامه‌ي آن بزرگوار انتخاب كرديم، دقت كند كمال بزرگواري و عظمت و مقام والاي آن بزرگوار را درمي‌يابد و ما را از توضيح بيشتر بي‌نياز مي‌كند.(متن حديثي را كه صدوق (ره) در امالي از امام صادق (ع) روايت كرده اين‌گونه است: «روي أبوعبدالله الصادق عليه‌السلام: ان الحسين دخل علي أخيه الحسن في مرضه الذي استشهد فيه فلما رأي ما به بكي، فقال له الحسن: ما يبكيك يا أباعبدالله؟ قال: أبكي لما صنع بك فقال الحسن عليه‌السلام: ان الذي أوتي الي سم اقتل به، ولكن لا يوم كيومك يا أباعبدالله و قد ازدلف اليك ثلاثون الفا يدعون انهم من امة جدنا محمد و ينتحلون دين الاسلام فيجتمعون علي قتلك و سفك دمك و انتهاك حرمتك و سبي ذراريك و نسائك و انهاب ثقلك فعندها تحل ببني‌امية اللعنة و تمطر المساء رمادا و دما و يبكي عليك كل شي‌ء حتي الوحوش في الفلوات و الحيتان في البحار.» يعني؛ امام صادق (ع) فرموده است كه امام حسين (ع) به نزد برادرش امام حسن (ع) آمد (در آن بيماري كه امام حسن (ع) بر اثر آن به شهادت رسيد) چون حال برادر را ديد گريست، حسن گفت: «اي اباعبدالله چرا مي‌گريي؟» امام فرمود: «براي آنچه بر شما رفته است مي‌گريم.». امام حسن فرمود: «آنچه بر من رفته است زهري است كه من به وسيله‌ي آن كشته مي‌شوم ولي روزي همانند روز تو نيست اي اباعبدالله، كه سي هزار نفر بر تو هجوم آرند، كساني كه ادعا دارند از امت جد ما هستند و خود را مسلمان مي‌دانند، و آنها گرد آيند براي كشتن و ريختن خون تو و دريدن حرمتت و اسارت زنان و فرزندان و غارت اموال تو، و در اين وقت است كه لعنت بر بني‌اميه حلال گشته و آسمان خاكستر و خون ببارد، و هر موجودي بر تو بگريد حتي وحشيان صحرا و ماهيان دريا.». در مجلس 70 نيز روايتي از امام چهارم (ع) شبيه به روايت فوق نقل شده است. (امالي صدوق، مجلس 30).)
زيارت ناحيه‌ي مقدسه
اين مقام مواسات ابوالفضل (ع) با برادر بزرگوار خود در زيارت ناحيه‌ي مقدسه هم آمده كه مي‌فرمايد: «السلام علي أبي‌الفضل العباس بن أميرالمؤمنين: المواسي أخاه بنفسه، الآخذ لغده من أمسه، الفادي له، الواقي الساعي اليه...» يعني؛ سلام بر ابي‌الفضل العباس فرزند اميرمؤمنان، آنكه با جان خود نسبت به برادرش مواسات كرد، و از گذشته‌اش براي آينده توشه برگرفت، آنكه خود را فداي برادر كرد و جان خويش را سپر او قرار داده و به سوي او سعي و تلاش كافي نمود...
ماجراي شهادت از زبان يكي از نويسندگان روز
