ی دنبال کارشون میدویدن. این یعنی فضای آزادی که بچه بتونه خلاقی | مشاوره تحصیلی دبیرستان و کنکور
ی دنبال کارشون میدویدن. این یعنی فضای آزادی که بچه بتونه خلاقیتش رو بروز بده. این یکی از جاهای مهم ابراز تفاوت بود. من خودم همیشه کارای فوق برنامه مدرسه خیلی مهم بود برام. یعنی کارایی که جزو کلاسای درس نبود. حتی کلاسای درسمون هم همیشه قسمتهای غیردرسیش بود که همیشه برای ما جذاب بود. امروز حدود سی سال از ورودم به علامه حلی گذشته، من از آقای آراسته اصلاً درس‌دادن شیمی رو یادم نیست، ولی نکات حاشیه‌ای کلاسشون همیشه یادمه. نکات غیردرسیای که ما از ایشون یادگرفتیم و به‌نظر من خیلی مهمتر از ۴ کلمه درس شیمی بود.
شما میگین ورودیها خیلی مهمترن. به‌نظرتون الان هم اون فیلتری که ورودیها رو گلچین میکرد، هنوز هم همونطوره؟
زمانی اینجوری بود که ورودیها فقط بر مبنای استعدادشون و با تست هوش از هم جداسازی میشدن. الان متأسفانه من شنیدم که آزمون از اون حالت جامعش دراومده و تعداد مراکز خیلی زیاد شده. الان یعنی ما داریم عقب‌افتادهها رو جدامیکنیم و به بقیه میگیم تیزهوش. الان خیلی قصه فرق کرده. من یادمه جلسات زیادی با آقای اژه ای داشتیم. ما از مخالفین مدارس سمپاد شهرستانها بودیم و میگفتیم باید اول تهران رو آباد کرد. ولی آقای اژه ای معتقد بودن اونجا داره در حق اون بچه ها ظلم میشه و درنهایت نتیجه هم نشون داد که بچه های شهرستان بچه های خیلی خوبی شدن و به نظرم این اتفاق خوبی بود، گسترش سمپاد در شهرستانها. اما من یادم هست برای دو مدرسه شدن سمپاد شهر تهران، جلسات متعددی انجام گرفت، آمارهای متعددی گرفته میشد و ما به این نتیجه رسیدیدم که جمعیت تهران انقدر تغییر کرده که باید تعداد دورهه امون تا عددی مشخص زیاد بشه، پس فضای مدرسه جواب نمیده. از اونطرف بچه هایی که کار آماری روی تستها انجام میدادن، میگفتن حالا باید سوالا طوری طراحی بشه که ما بتونیم دوبرابر قبل روی نمودار نرمال بررسی بکنیم. خیلی کار علمی انجام شد تا یه همچین کاری انجام گرفت. این که حالا ما یهروزه تصمیم بگیریم مدارس سمپاد رو دوسه برابر کنیم ، یا بیشتر، من نمیدونم اینا عقبه علمی‌ای داره یا نه؟ فکر کنم نداشته‌باشه.
حالا که وارد این بحث شدیم، ما دیروز هم با آقای اژه ای در این مورد صحبت کردیم، سال ۷۹میآن یه قانونی تصویب میکنن و دوباره سمپاد برمیگرده زیر نظر آموزش وپرورش. سوالی که ما دیروز نتونستیم جوابش رو بگیریم، این بود که خب، چرا هنوز اسم سمپاد از روی مدارسمون برداشته نمیشه؟ چرا هنوز اصرار هست که توی مدارس سمپاد شهرستان هم، امتحان ورودی تیزهوشان گرفته بشه؟ چرا نذاریم آموزش وپرورش اونجا کار خودشو بکن، به جاش بیایم یه مدرسه سمپادی مثل علامه حلی رو نگهداریم تا واقعاً زیر نظر سمپاد باشه؟
من توی این دوره از سازمان دور بودم؛ دور که نه، ولی نزدیک هم نبودم. میدونم که روی این مسئله بحث شد و میدونم که حتی بحث سر این بود که فقط دبیرستان علامه حلی تهران رو نگه داریم. اون هم فقط به عنوان یه نوستالژی که بگیم یه همچین چیزی رو میشه داشت. ولی قصه عملاً از دست آدمهای مسئول خارج شد بعد از یه مدتی و دیگه مثل قبل نبود که آقای دکتر اژه‌ای توی شورای معاونان وزیر آموزش وپرورش حاضر میشد و حرفش مؤثر بود. الان هم به خاطر مسائل آماری و گزارش عملکردی، کسی دوست نداره چیزی کم بشه. با اینکه مجموعه الان از تو تهی شده ولی کسی نمیخواد اسم ها رو حذف کنه. همین که این اسم هست، یعنی گزارش عملکرد. اگه ما امروز بگیم آقا، استعدادهای درخشان کو؟ میگن ایناهاش، تازه بیشتر هم شده. ولی اگه این اسم رو از سردر بردارین به‌نظر میآد کار خیلی خراب شده. عقل سیاسی اجازه نمیده که این اسمها حذف بشه.
میشه توضیح بدین انحلال سمپاد کی شروع شد، از کجا شروع شد و چه طور شد که به اینجا رسید؟
اگر بخوایم واقع بین باشیم عملاً انتقادات روی سمپاد همیشه بوده. خود ما اگرچه جزو بزرگترین حامیان بقای سازمان بودیم، خود من یادم هست اقلاً ده جلسه با مسئولین آموزش وپرورش داشتیم، به عنوان یه فارغ التحصیل که توی شاخه ای از سمپاد فعالیت میکردم، مثلاً راجع به مسائل فرهنگی در سازمان. در جاهایی ما جزو حامیان جدی سازمان بودیم و با انواع استدلالهایی که بلد بودیم از بقای سازمان دفاع میکردیم. ولی جاهایی هم بوده که ما جزو منتقدین بودیم. این نکته رو باید امروز درمورد آقای اژه ای لحاظ کنیم که ما همواره جرئت انتقاد به ایشون رو داشتیم. یعنی من به یاد ندارم تا وقتی که سازمان به این روز افتاده باشه، من یک متن راجع به مثبتات آقای اژه ای نوشته باشم یا ازشون تعریف کرده باشم. ما همیشه مشغول انتقاد از ایشون بودیم. بذارین من یه خاطره دیگه بگم. سال سوم دبیرستان، شب شعر بود، انقدر فضا خوب بود که رفتم پشت تریبون و گفتم من متأسفم برای سازمان که مسئولینش راجع به هسته اون، یعنی دبیرستان علامه حلی، دید درستی ندارن و جالب اینکه آقای اژه ای این رو پذیرفتن و بعداً با من به عنوان یه بچه سوم دبیرستانی
