عمل به خوشایند دیگران و کنار گذاشتن خوشایند خویش، از ویژگیهای | مصطفی ملکیان
عمل به خوشایند دیگران و کنار گذاشتن خوشایند خویش، از ویژگیهای زندگی عاریتی است.
یکی دیگر از ویژگی های زندگی عاریتی این است که خوشایندهای خود را به جهت خوشایندهای دیگران کنار می گذاریم. این هم داستان طولانی و مفصلی دارد که فعلا نمی خواهم وارد آن شوم. در اینجا روان شناسان نهضت سوم کارهای بسیار جدی انجام داده اند که آن را بصورت خلاصه وار بیان می کنم. آبراهام مزلو و برخی از همکاران او به این نکته اشاره کرده اند. راجرز هم بر این نکته تاکید کرده است که وقتی انسان به دنیا می آید در ایام و سالهای اولیه زندگی و تا قبل از سه سالگی بصورت کاملا غریزی به طرف چیزهایی می رود که به سود ارگانیزم اوست. در این ایام انسان به طرف چیزهایی نمی رود که به زیان ارگانیزم اوست. در واقع انسان قبل از سه سالگی بدون اینکه تفکر یا تامل کند آهسته آهسته بسوی خوردنی ها و آشامیدنی ها و بطور کلی چیزهایی که به سود ارگانیزم اوست، جذب می شود معنای این سخن آن است که هر کاری انجام می دهد، به سود ارگانیزم بیولوژیک اوست.
اما از اواخر دو سالگی و یا از اوایل سه سالگی چیز جدیدی در زندگی طفل پیش می آید و آن میل به محبوبیت و اینکه دیگران او را دوست داشته باشند، است. این میل که ای کاش بتوانم به نحوی زندگی کنم که پدر و مادر و خواهر و برادرانم مرا دوست بدارند. این میل در ابتدا آهسته آهسته جوانه می زند و بعد به سرعت رشد میکند. نتیجه رشد این میل آن است که کودک در این دو راهی و تعارض گیر می کند که گاه به سوی غذایی که به سود ارگانیزم اوست و ارگانیزم او حکم می کند که آن را بخورد؛ دست دراز می کند، اما تا می خواهد به سوی آن دست دراز کند پدرش اخم می کند و مادرش تشر می زند، او نیز از حالات چهره، دست، و صورت پدر و مادرش می فهمد که آنها از اینکه بخواهد آن غذا را بخورد، ناراحت هستند و اگر این کار را بکند دوستش نخواهند داشت در این حال بر سر این دو راهی قرار می گیرد که اگر بخواهد به طلب ارگانیزم خود جواب مثبت دهد و اقتضای ارگانیزم خود را رعایت کند، چون خوردن آن غذا به سود ارگانیزم اوست باید آن را بخورد اما اگر از آن بخورد محبوبیت خود را نزد پدر و مادرش از دست می دهد.
سخنرانی استاد مصطفی ملکیان تحت عنوان " اصلاح فرد و سازی جامعه" @mostafamalekian
