2021-09-12 19:29:04
سؤال: چرا در قرآن، سوره قصص آیه ۷۶ آمده است: «لا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْفَرِحينَ؛ شادى مكن كه خدا شادی كنندگان را دوست نمیدارد.»
جواب:
اولاً: شادی و سرور در اسلام به‌طور عموم ممنوع نیست و در هیچ آیه و یا حدیث صحیح وارد نشده که شادی کردن عموماً مذموم و یا حرام می‌باشد بلکه ایجاد سرور در دل مردم به وسیله‌ی برخی از اعمال مطلوب شرع، از بهترین کارهاست و گاهی هم واجب می‌باشد. [۱۸] به عبارت دیگر در برخی از مواقع و مواضع تفریح و شادی مذموم است اما هرگاه مُقیَّد شود در آن صورت ذم، متوجه آن نمی‌شود [۱۹] که قبلاً ادلّه و مصادیقی از آن را که در شرع مقدس اسلام بدان سفارش و توصیه شدهاند ذکر نمودیم و علاوه بر آن خداوند متعال فرموده است:
«قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ» [یونس: ۵۸]
«بگو: به فضل و رحمت خداست كه [مؤمنان] بايد شاد شوند. و اين از هر چه گرد مىآورند بهتر است.»
ثانیاً: این آیه از قول قوم قارون می‌باشد آنگاه که قارون، ثروتش او را غرار و مستکبر نموده بود و به قوم خود ستم روا داشته بود، سپس خداوند متعال از قول آنها بیان می‌کند: «قالَ لَهُ قَوْمُهُ لا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْفَرِحينَ»، که به صراحت آمده "قال له قومه" (قوم او به وی گفتند...).
ثالثاً: این شادی کردنی که مذموم واقع شده، شادی‌ای است که در معصیت و گناه باشد و نه عموم شادی‌ها و هر عاقلی می‌داند که برخی از شادی‌ها بد هستند، مانند اینکه کسی که ثروت دنیایی بسیار دارد و از آن سوء استفاده‌هایی کند و موجبات ستم به دیگران را با تکبر، تحقیر و تمسخر فراهم آورد و شادی و فرح خود را بر اساس اذیت و آزار جسمی و روح دیگران ابراز نماید.
پی‌نوشت‌ها:
[۱] نک: موارد الظمآن، عبد العزيز السلمان، ج۶، ص۳۹۱.
[۲] صحیح مسلم، ج۳، ص۱۳۵۸ ح۱۷۳۲؛ سنن أبی داود، ج۴، ص۲۶۰ ح۴۸۳۵.
[۳] قضاء الحوائج لابن أبي الدنيا، ص۴۷ ح۳۶؛ المعجم الكبير للطبرانی، ج۱۲، ص۴۵۳ ح۱۳۶۴۶؛ التوبيخ والتنبيه لأبی الشيخ الأصبهانی، ص۵۱ ح۹۷: «حسن لغیره»، بنگرید به: (صحيح الجامع الصغير، ج۱، ص۹۷ ح۱۷۵؛ سلسلة الأحاديث الصحيحة، ج۲، ص۵۷۴ ح۹۰۶).
[۴] قضاء الحوائج لابن أبی الدنيا، ص۹۵ ح۱۱۲؛ الترغيب فی فضائل الأعمال لابن شاهين، ص۱۱۲ ح۳۷۵؛ شعب الإيمان للبيهقی، ج۱۰، ص۱۳۰ ح۷۲۷۳؛ مكارم الأخلاق للطبرانی، ص۳۴۴ ح۹۱: «حسن»، بنگرید به: (سلسلة الأحاديث الصحيحة، ج۳، ص۴۸۱ ح۱۴۹۴ و ج۶، ص۴۸۵ ح۲۷۱۵).
[۵] المعجم الصغير للطبرانی، ج۲، ص۲۸۸ ح۱۱۷۸؛ الكنى والأسماء للدولابی، ج۲، ص۴۹۳ ح۸۹۴ : «سنده حسن»، بنگرید به: (الترغيب والترهيب للمنذری، ج۳، ص۲۶۵ ح۳۹۸۰؛ مجمع الزوائد ومنبع الفوائد، الهیثمی، ج۸، ص۱۹۳ ح۱۳۷۲۱؛ حسن التنبه لما ورد فی التشبه، نجم الدین الغزی، ج۲، ص۳۸۰).
[۶] المعجم الكبير للطبرانی، ج۱۲، ص۴۵۳ ح۱۳۶۴۶؛ صحيح الترغيب والترهيب، الألبانی، ج۲، ص۳۵۹ ح۲۶۲۳.
[۷] صحیح البخاری، ج۸، ص۱۱ ح۶۰۲۱؛ صحیح مسلم، ج۲، ص۶۹۷ ح۱۰۰۵.
[۸] تنبيه الغافلين للسمرقندی، ص۳۱۲.
[۹] صحيح ابن حيان، ج۲، ص۲۲۱ ح۴۷۴؛ سنن الترمذی، ج۴، ص۳۳۹ ح۱۹۵۶: «حدیث صحیح».
[۱۰] صحيح البخاری، ج۱، ص۱۲ ح۱۲؛ صحیح مسلم، ج۱، ص۶۵ ح۳۹.
[۱۱] صحيح البخاری، ج۷، ص۲۴ ح۵۱۷۵.
[۱۲] الأدب المفرد للبخاری، ص۲۰۸ ح۵۹۴؛ السنن الكبرى للبيهقی، ج۶، ص۲۸۰ ح۱۱۹۴۶: «حدیث حسن».
[۱۳] فيض القدير، المناوی، ج۲، ص۲۵.
[۱۴] همان.
[۱۵] تنبيه الغافلين للسمرقندی، ص۱۳۸.
[۱۶] صحيح البخاری، ج۷، ص۲۴ ح۵۱۷۳؛ صحیح مسلم، ج۲، ص۱۰۵۲ ح۱۴۲۹.
[۱۷] شرح مختصر خليل للخرشی، ج۳، ص۱۶۷.
[۱۸] فيض القدير، المناوی، ج۶، ص۹.
[۱۹] الجامع لأحكام القرآن، القرطبی، ج۸، ص۳۵۴.
bit.ly/2XcrHNe
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
@no_atheism | رد شبهات ملحدین
3.5K views16:29
ر
