ای دوست این روزها با هرکه دوست میشوم احساس میکنم آنقدر دوست بودهایم که دیگر وقت خیانت است ... روزی روزگاری بود که #نصرت_رحمانی مشهورترین شاعر ایران بود و البته پیرو نیما هم بود اما چون چارپاره یا به قول قدمایی آن دوره، دوبیتیهای بههمپیوسته میسرود، کهنگویان نیز وی را میستودند چرا که زبانی نرم برگزیده بود که از روایت و تغزل، بهرهای وافر میبرد و در گفتن و توصیف کردن، بیپروا بود و زمانه هم ستایشگر بیپروایی. به قول رضا براهنی: «نصرت علاوه بر اینکه شعر کلاسیک را بهخوبی میشناخت، شعر نیمایی را هم درک کرده بود. کوتاه و بلند کردن مصرعها را از نیما آموخته بود. در آن زمان، شعر فارسی از یک ذات رمانتیک هم برخوردار بود. نصرت از این هم بهخوبی در شعرش استفاده کرده. مثلث مشیری، نادرپور، نصرت رحمانی اصولاً رمانتیسم را بهخوبی در شعر فارسی به کار گرفته. نصرت اما در رفتوآمدی که با شاعران جدیدتر پیدا کرده بود، خودش را از آن نگاه رمانتیک رهایی داد. بهطورکلی دو نوع شعر داشت: چارپارههایی که از شاعرانی مثل فریدون توللی یاد گرفته بود و شعر نیمایی». شهرت او چنان بود که دانشجویان ساکن اروپا نیز با نام و شعرش آشنا بودند و اینهمه شهرت را زمانی به کف آورده بود که به بیستوپنج سالگی نیز نرسیده بود و در زمانهای که خانوادهٔ سلطنت هنوز تا حدی مقبولیت اجتماعی داشت _ حوالی سالهای ۲۹ تا ۳۰ _ ایشان نیز شعرش را میستودند و از بر میخواندند. نیما او را بزرگترین ثمرهٔ انقلاب ادبی خود میدانست و بسیاری از نوشاعران میکوشیدند که او و شعر و زندگیاش را سرمشق خود قرار دهند [که در دهههای بعد، بسیاری از ایشان، زندگی و استعداد خویش را پای این تقلید به باد دادند]. زندگی نصرت، نمونه چشمگیر ویرانسازی استعداد و تباهی زندگی بود اما خودش، با آن خوش بود و در این خوشی، اندکاندک از یاد برد که زمانه، دیگر شده و دیگر، نه او آن شاعر بسیار مشهور زمان خود است و نه زمانه طالب آثار او و نه خود او دیگر قادر به خلق آثار درخشانی که پیش از سیسالگی خلق کرده بود. او به اعتبار همان شعرها، از بزرگ شاعران دوران مدرن و از تأثیرگذارترین شاعران معاصر است. تلخکامی و تنهایی سالهای پایانی عمرش در آثار این دوره به روشنی دیده میشود؛ نوعی تلخکامی که دیگر از نوع تلخکامی تغزلی و پرشور و شر جوانی وی نیست، بلکه بدل به نوعی جهاننگری نومیدانه شدهاست.
از مقالهٔ «تولدت مبارک شاعر!»، یزدان سلحشور، روزنامه ایران، ۱۰ اسفند ۱۳۹۶.