ادامه ... معصومیت پیری پرمایه و غنی است؛ غنی از تجربه، غنی | اشو
ادامه ...
معصومیت پیری پرمایه و غنی است؛ غنی از تجربه، غنی از پیروزی ها و ناکامی های غنی از اعمال خوب و بد، غنی از همه سرخوردگی ها و سرافرازی ها، معصومیت پیری از چند جهت غنی است. این معصومیت نمی تواند با جهل مترادف باشد. معصومیت پیری فقط با حکمت با خرد می تواند هم معنا باشد. کودک و پیر هر دو معصومند، اما معصومیت آنها از تفاوتی کیفی برخوردار است. کودک معصوم است، چون هنوز به شب ظلمانی روح قدم نگذاشته است؛ پیر معصوم است، زیرا از تونل وحشت به درآمده. یکی در آستانه آن تونل تاریک است و دیگری دارد از آن خارج می شود. یکی می رود که مرارت بسیاری را تحمل کند و دیگری به قدر کافی محنت کشیده هست. یکی را از جهمنی که در پیش روست، گریزی نیست، در حالی که دیگری دوره جهنم را از سر گذرانده است. دانسته یا ندانسته دلشوره ای در دل هر انسانی هست: داری پیر می شوی و بعد از پیری، باران سیل آسا؛ بعد از پیری، مرگ. و قرن های متمادی تو را از مرگ ترسانده اند و خود این اندیشه در اعماق ضمیر ناخودآگاهت ریشه دوانده، در گوشت و خون و مغز استخوانت جای گرفته. خود این واژه مو بر اندامت راست می کند. نه به این خاطر که می دانی مرگ چیست، نه، بلکه به خاطر هزاران سال شرطی شدن که مرگ را پایان زندگی ات میدانی و از آن وحشت داری. دلم می خواهد یقین بدانی که مرگ پایان کار نیست. در عالم هستی، هیچ چیز نه آغاز می شود و نه به پایان می رسد. یک نگاهی به دور و برت بینداز... نه شب پایان است و نه صبح آغاز. صبح به طرف شب در حرکت است و شب به طرف صبح. همه چیز صرفا در حال حرکت در قالب های مختلف است.
