در پیرامون اسلام گفتار یکم : زیانهای اسلام - تکه‌ی دهم 5 | پاکدینی ـ احمد کسروی

در پیرامون اسلام
گفتار یکم : زیانهای اسلام - تکه‌ی دهم

5ـ سیاستگران این را افزاری برای خود ساخته‌اند
زیان دیگر این دستگاه اسلام نام آنست که دولتهای بزرگ که در آرزوی جهانگیری می‌باشند و بتوده‌های ناتوان و درمانده‌ی اسلامی چشم دوخته‌اند ، این دستگاه را افزاری برای پیشرفت کار خود ساخته‌اند.
در اینجا بسخن درازی نیاز هست (بلکه اگر کسی بخواهد همه‌ی گفتنیها را بگوید به یک کتاب جداگانه نیاز خواهد افتاد) ، ولی من چون فرصت نمی‌دارم بکوتاهی خواهم کوشید.
این دولتها که در راه پیشرفت سیاست تنها به توپ و تفنگ و تانک بس نکرده از هر راهی پیش می‌روند و هر افزاری را بکار می‌برند نیک می‌دانند که کیشهای گوناگونی که درمیان مسلمانان رواج می‌دارد و امروز اسلام ؛ نامِ آنها می‌باشد ، گرفتاریهای بزرگی برای مسلمانانست ، و روی‌همرفته چند نتیجه‌ی بزرگی را بسود آنها دربر می‌دارد زیرا :
1) توده‌ها را از هم جدا گردانیده بجای یگانگی و همدستی ، کشاکش و دشمنی بمیان ایشان می‌اندازد.
2) اندیشه‌ها را بسیار پست گردانیده مسلمانان را از پرداختن بزندگانی و همپایگی با اروپاییان بازمی‌دارد.
3) دانشهای اروپایی و جنبشهای سودمندی که درمیان اروپاییان پیدا شده (همچون مشروطه‌خواهی و میهن‌پرستی و مانند آنها) که بشرق نیز رسیده در نتیجه‌ی برخورد با این کیشها و ناسازگاری با آنها از هنایش می‌افتد.
چون اینها را نیک می‌دانند از اینرو پشتیبانی بسیاری از آن کیشها می‌نمایند ، و پیداست که از اینجا نتیجه‌ی بزرگ دیگری نیز بسود آنها بدست می‌آید ، و آن اینکه پیروان کیشها و پیشوایان ایشان چون آن دولتها را پشتیبان کیشهای خود می‌یابند رو بسوی آنان می‌گردانند و بزیردستی آنها بدلخواه گردن می‌گزارند (ما همین را بارها در ایران دیده‌ایم که چون پای بیگانگان باین کشور می‌رسد ملایان و پیروان ایشان بشادمانی می‌پردازند).
بهمین اندیشه است که اروپاییان در هر کجا که هستند باین کیشها آزادی می‌دهند و به پیشوایان آنها ارج می‌گزارند و در نهان و آشکار پشتیبانی نشان می‌دهند. از آنسوی شرقشناسان که یک دسته از کارکنان سیاسی دولتهایند پیاپی درباره‌ی این کیشها کتاب می‌نویسند و بچاپ می‌رسانند ، و در رخت جستجوهای بی‌یکسویانه[=بی‌طرفانه] و داوریهای تاریخی باستواری پایه‌ی هر یکی می‌کوشند. چنانکه همین رفتار را درباره‌ی دیگر گمراهیهای شرقیان ، از صوفیگری و خراباتیگری و مانند اینها ، می‌کنند و درباره‌ی آنها نیز کتابها نوشته پشتیبانیها می‌نمایند.
مثلاً درباره‌ی صوفیگری کتابها نوشته چنین وامی‌نمایند که صوفیان مردان ژرف‌اندیشی می‌بوده‌اند و آمیغهایی را دنبال کرده‌اند در حالی که ما می‌دانیم که سرمایه‌ی صوفیان بیش از همه بافندگیها بوده ، وآنگاه آموزاکهای ایشان برای یک توده ـ بویژه در چنین روزگاری ـ زهر کشنده است. شگفتتر آنکه اروپاییان پایه‌ی زندگانی خود را بروی کوشش و جانفشانی گزارده‌اند که می‌بینیم چگونه می‌کوشند و چگونه با یکدیگر بجنگ و نبرد می‌پردازند ، و در راه برتری بدیگران هزاران و صدهزاران جوانان خود را بکشتن داده افسوس نمی‌خورند. ولی در برابر شرقیان صوفیگری یا خراباتیگری را که پایه‌ی آنها خوار داشتن جهان و بی‌پروایی بزندگانی و سستی و تنبلیست به نیکی می‌ستایند. و یا بکیشها که نتیجه‌ی هر یکی از آنها جز بازماندن از زندگانی نیست هواداری نشان می‌دهند. از همینجا شما براز درون ایشان پی برید.
درباره‌ی اسلام نیز همانست. راستی را این دستگاه اسلام نام از هر باره بسود دولتهای آزمند و جهانگیر می‌باشد. و گذشته از دیگر چیزها چنانکه گفتیم مسلمانان دیندار بزیستن در زیر دست هر دولتی آماده‌اند. و تنها این می‌خواهند که در دین خود (یا بهتر گویم : در کیشهای خودشان) آزاد باشند. اینست ما دیدیم موسولینی در ایتالیا چون برخاست و آرزوی دست یافتن ببرخی از کشورهای اسلامی می‌داشت خود را هوادار اسلام نشان می‌داد که باید گفت : مشق چوپانی این گله‌های پراکنده را می‌کرد. همچنین دولت ژاپن ، چون از سالهاست در آرزوی دست یافتن به بِرمِه و جاوه و هند و چین و هندوستان می‌بود ، خود را پشتیبان اسلام نشان می‌داد. او نیز مشق چوپانی می‌کرد.
مسلمانان در ژاپن فراوانند. ولی دولت ژاپن جز اندیشه‌ی سیاسی نمی‌داشت و هیچگاه نشدنیست که روزی ژاپن یک دولت اسلامی باشد.


.