ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻭﻗﺘﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﺰﻧﺪ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﺧﻮﺩ رﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ. ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﺪ. ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﺿﻌﯿﻒ ﺑﯿﺮﺣﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺯﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﻗﻮﯼ ﺗﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺍﻝ ﻭ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﺭﻭﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﻣﯽ ﻏﻠﺘﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﻗﺎﯾﻖ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ. ﺩﺭ شرم ﻫﺮ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﺜﻞ ﮐﺎﺑﻮﺱ ﺍﺳﺖ. ﯾﮏ ﮐﺎﺑﻮﺱ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺑﻮﺱ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺩﻭﺭﺍﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﺎﺑﻮﺱ ﺟﻨﮓ، ﺟﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ﺭﺥ ﺩﻫﺪ ﯾﺎ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﺎﺑﻮﺱ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﮐﻨﻨﺪ، ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺭﻧﺠﺸﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ که ﺟﻨﮓ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺟﻨﮓ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ … #اینگمار_برگمان شرم l عضو شوید l @Philosophers2 750 views20:24
