آدمی که می‌جنگد، می‌ترسد. سکوت، دیدن حقارت هرروزه‌اش، از دست ر | پلاکارد کم آوردیم.

آدمی که می‌جنگد، می‌ترسد. سکوت، دیدن حقارت هرروزه‌اش، از دست رفتن آزادی و کرامتش، او را بیش از هرچیز دیگری می‌ترساند. آدمی که می‌جنگد، به پیروزی فکر می‌کند. می‌داند که حرفش، رفتارش، زخمی شدنش، اسیر شدنش و حتی مرگش، خود پیروزی است. آدمی که می‌جنگد دست از زندگی برنمی‌دارد، نمی‌شود برای زندگی جنگید و دست از زندگی برداشت. آدمی که می‌جنگد مقاومت می‌کند، گاهی سنگر گرفتن مهم‌تر از سینه سپر کردن است. آدمی که می‌جنگد کودک دیروز است. می‌‌داند اگر خود طعم آزادی را نچشد، کودکان امروز خواهند چشید. آدمی که می‌جنگد می‌داند انقلاب‌ها به طول می‌انجامند، امّا شکست نمی‌خورند.

سپیده رشنو
۶ دی‌ماه ۱۴۰۱
خرم‌آباد