بیشترین گفتگو با خودمان است. ما به صورت پیوسته در ذهنمان با خو | دکتر علی میرآقایی
بیشترین گفتگو با خودمان است. ما به صورت پیوسته در ذهنمان با خود در ارتباط هستیم. اگه نتوانیم از شکل و محتوی گفتگوی ذهنی آگاهی داشته باشیم و نوع آن را انتخاب کنیم، به احتمال زیاد بار آن منفی خواهد بود. ذهن بسیار بیشتر گرایش به تولیدات منفی داره و هیچ راهی برای جلوگیری از این مساله وجود نداره. مثل یک ایستگاه رادیویی که پیوسته برای خلق افکار و تصاویر منفی در تلاش است.
افکار منفی خیلی وقت‌ها وجودشون لازمه و بودنشون طبیعی هست، منتها نه وقتی که خیلی زیاد میشن.
گاهی وقت‌ها به دلیل تجربه‌ها و آسیب‌هایی که در گذشته دیده‌ایم، در ذهنمون والدی قلدر، پرتوقع، عصبانی و انتقاد گر را پرورش داده‌ایم که کارش خلق افکار منفی هست. در چنین شرایطی میزان خلق افکار منفی بیش از حد نرمال خواهد بود و ما پیوسته وجه آسیب دیده درونمان را دوباره تخریب می‌کنیم.
تصور کنید که در شرایط سختی قرار گرفته‌اید و دلتون میخواد با یه دوست احساساتتون رو به اشتراک بذارید.
یکی به شما میگه "خودت مقصری، گیج بازی درآوردی، احمقی دیگه، الانم کم غر بزن و...
دومی میگه "شرایط سختیه، میفهمم چی میگی، تلاشت رو بکن و رو منم حساب کن و...
شما به هنگام مشکلات، به یکی از سبک های بالا با خودتون در ارتباط هستید. یا خودتون رو سرزنش و تخریب می‌کنید و یا خودتون را میپذیرید، درک می‌کنید و حمایت می‌کنید.
اگه با خودتون به شیوه منفی ارتباط بگیرید، انرژی روانی لازم برای حل مشکلات را خلق نمی‌کنید.
