ضعیف‌کُشی (سؤالات ِ عوامانه‌ی یک اقتصادناخوانده از مدافعان | راهیانه
ضعیف‌کُشی (سؤالات ِ عوامانه‌ی یک اقتصادناخوانده از مدافعان «دانشگاهی» گرانی‌ها) [بخش اول از دو بخش]
این روزها که سیل ِ گرانی‌ها دارد هستی ِ مردم را می‌برد، مجدداً عده ای از دانشگاهیان و نخبگان، برای توجیه ِ به ظاهر علمی این وضعیت به میدان آمده‌اند. آنان مشاوران ِ همواره‌ی این سیاست‌ها، در دولت‌ها و دوره‌های مختلف بوده‌اند: چه دولت ِ روحانی و گران کردن ِ سوخت باشد و چه رها سازی قیمت‌ها در دوره‌ی رییسی. کسانی که بیش از سه دهه است که مدافعان و مشوقان چنین سیاست‌هایی هستند. آنان ایجاد ِ این سیل ِ خانمان‌برانداز ِ گرانی‌ها را «علمی» می‌دانند و منتقدان ِ این سیاست‌ها را «عوام‌فریب» و حرف‌هایشان را «غیر علمی» می‌خوانند و منتقدین را به «انصاف» و «مدارا» دعوت میکنند. مدعی هستند منتقدان با خواندن یکی دو کتاب «غیرعلمی» و «عوامانه» به سیاست‌های «علمی» دولت و حاکمیت و آنان حمله کرده اند و راهکاری هم برای وضعیت موجود ندارند. نمونه‌ی آن، این متن ِ دکتر محمد طبیبیان است.
من، به عنوان ِ یکی از همان «عوام‌فریب»های بیسواد ِ اقتصادناخوانده ی بی انصاف، به عنوان یکی از همان «مردم»، چند سؤال ساده از جناب طبیبیان و علی سرزعیم و سایر مدافعان ِ «عالم» این رهاسازی ِ قیمت‌ها، با زبانی ساده و قابل فهم برای ما «عوام» دارم:
1- مگر مسأله کمبود منابع مالی حکومت برای اداره کشور نیست؟ چرا سایر کارهایی که باعث تغییر این وضعیت و تزریق منابع به کشور می‌شود در اولویت قرار نمی‌گیرد و در سیاست‌های پیشنهادی شما و دوستان‌تان در اولویت نیست؟ چیزهایی مثل تغییر سیاست خارجی و تنش‌زدایی و برقراری ارتباط مؤثر و دوستانه با جهان؟ سیاست‌هایی که خواست ِ غالب اقشار ملت است؟ آیا با این کار، سرمایه‌گذاری‌های خارجی و بین‌المللی افزایش چشمگیر پیدا نمی‌کند و باز نیازی به شکستن کمر مردم با این قیمت‌ها هست؟ میفرمایید که: این‌ها را هم که ما می‌خواهیم، اما اینکه نمی‌شود و حضرات نمی‌کنند.
2- مگر مسأله کمبود منابع مالی برای حکمرانی و اتلاف منابع نیست؟ چرا این منابع از طریق ِ گرفتن ِ حفره‌های بودجه و عدم اختصاص پول به نهادهای بی‌خاصیت و کم‌خاصیت برای جامعه و مردم و خرج نکردن از جیب مردم برای سیاست‌ها و کارهایی که غالب مردم با آن مخالف‌اند، جور نمی‌شود؟ چرا این همه نهاد و بنیاد و سازمان که پول مردم را برای کارهای بیهوده‌ی هدر می‌دهند، جمع نشوند تا کار به گرانی ِ نان مردم نرسد؟ میفرمایید: این را که هر عقل سلیمی می‌خواهد، اما حضرات گوش نمی‌کنند و واقع‌بینانه نیست.
3- بسیار خوب، از آن دو مورد گذشتیم. چرا نظام مالیاتی کشور اصلاح نمی‌شود تا آستان‌ها و بنیادها و شرکت‌های بزرگ و نهادهای فلان و بهمان که در همین وضعیت درآمدهای چند هزار میلیاردی دارند، از دادن ِ مالیات فرار نکنند؟ چرا انضباط سخت‌گیرانه در هزینه‌کردن پول مردم در این آستان‌ها و بنیادها و قرارگاه‌ها و نهادهای فلان و بهمان در دستور کار جدی قرار نگیرد؟ خواهید گفت: ما که اصلاً به دنبال همین هستیم. اما فعلاً که نشده و نمی‌شود.
