راوی

2020-07-30 18:30:29 دیروز چهارشنبه سرمقاله به دلایلی به تحریریه نرسید بنابراین از شیوه‌ی سرمقاله سریع استفاده کردیم که البته به صورت یادداشت منتشر شد. تماس گرفتم با رفقای اپیدمی‌لوژیست‌ که حرف‌های خوبی زد. اول اینکه گفت روسیه با سرمایه‌گذاری آمریکا و اسرائیل واکسن ساخته و تست انسانی کرده. دوم اینکه گفت ربیعی برای بار دوم کرونا گرفته سوم اینکه مبتلا شوید بعد از دو ماه احتمال ابتلا بالاست. ایمنی گله‌ای را هم رد کرد. این فایل صوتی تقطیع شده است
امروز خبر واکسن‌روسی منتشر شد... باز کردن / نظر دهید

2020-05-21 16:47:35  ما شاعران شعرِ خدایان خفته‌ایم
با زنجموره‌های شما شعر گفته‌ایم

مستیم و مدهُوشیم و سراپا غزل‌سُرا
در باغ عافیت، شب و روزی‌ست خفته‌ایم

با درد می‌شود که به تاراج‌تان شتافت
با واژه‌ی سیاه که درونت شکفته‌ایم

ما راوی روایتِ حرِمانتان شدیم
از دست داده‌ایم ما شما را، شِنُفته‌ایم

در شهرهای ما همه اهل شجاعت‌اند
گویا منم بریده، بریده؛ بریده‌ایم

هر جا که بنگرید یکی رستم است و یل
آن چولیِ قزک، که بَرِ چوب، دُوخته‌ایم

باران که خشک کرده همه سرزمین من
برفی‌ست کآمده، زِ تگرگ‌اش گُرِخته‌ایم

دلگیر می‌شوم ز شما، عاصی از آسمان
بر این زمین گرم نخوردم، که رُسته‌ایم

آوخ که درک، می‌نکنی گاهِ غروب را
نسلی بُدیم که با تنِ خورشید سُوخته‌ایم

از بس ستاره‌ی زمین ما را گرفته است
در آسمان، ستاره‌‌ی بختی نجُسته‌ایم

گویند حمید نام خدایانِ غافل است
این یک توهم است؛ دیری‌ست گفته‌ایم

حمیدرضا عظیمی


توضیح: برخی دوستان در بیت دوم اشکال گرفته‌اند.
مدهوش نیست. تلفظ مدهُش است اما چون با املای فارسی مساله پیدا می‌کرد مدهوش نوشته شد و برای تاکید بر تلفظ مدهُوش نگاشیده‌ام


https://www.instagram.com/p/CAcbP-Jp1n9/?utm_source=ig_web_copy_link باز کردن / نظر دهید

2020-04-11 08:12:04 روایت ظهور ۲۰۲۰
حمیدرضا عظیمی|روزنامه‌نگار


روایت اپیدمی و پاندمی در تاریخ طب، نشان داده هر قرن یک بیماری کشنده دست روی جامعه بشری می‌گذارد و می‌کُشد. شیوع کرونا نشان داد، پیشرفت علم هم نتوانسته جلوی آن را بگیرد و در چنین مواقعی طبیعی است بشریت مستاصل و مضطر به ماوراءالطبیعه پناه برد و گاهی از واقعیات مذهبی به تحلیل خود کمک بگیرد...

دیروز آقای علم‌الهدی کرونا را مکتوب نشانه‌ی ظهور دانسته و قبل‌تر از او در صدا و سیما کسی به #قطعیت آن را علامت ظهور دانست. پیش‌تر البته یکی از روحانیون بسیار صاحب نام، خروج سوفیانی را با چشم خود دیده و دیگری از همان صاحبانِ نام، در زمان جنگ طالبان و آمریکا، گفت در روایات آمده که در عصر ظهور مردم از مدفوع #خردجال می‌خورند و حالا که می‌بیند هواپیماهای آمریکائی، برای مردم آذوقه می‌ریزند (آن زمان هواپیماهای ترابری c_130، پانل‌های غذایی را با چتر به پائین می‌انداختند) می‌فهمد که خردجال چیست و مطمئنا در عصر ظهور قرار داریم.

اینها گفته‌های برخی روحانیون است و طبیعی است آنهایی که صبح‌های جمعه را ندبه کرده‌اند یا آنهایی که در عاشورا تاسوعا به صورت خود چنگ می‌اندازند تا از غم پسر رسول الله خون از روی بچکند، بسیار از این حرف‌ها استقبال می‌کنند اما شواهد نشان می‌دهد، دنیای پس از کرونا دنیای #دین‌نداری خواهد بود. کرونا کارهای محیرالعقولی انجام داد. نشان داد آنها که ضریح لیس زده‌اند اعتقاد نداشتند؛ نشان داد در همین جامعه‌ی اسلامی که آدم‌ها تحت شدیدترین بمباران مذهبی قرار دارند و هر روز شبکه‌های تلویزیونی نماز صبح و ظهر و عصر و مغرب و عشاء را نمایش می‌دهد و بلااستثنا تمام شبکه وعظ و خطابه دارد، تعداد زیادی برای شفا، به الکل پناه بردند و مردند!
در تمام‌نقاط دنیا، مراسم دعا برگزار شد و یهودی، مسلمان و مسیحی و بودایی و ..؛ هر کس به طریقی از خدای خود خواست شر کرونا کنده شود؛ اما این ویروس #دست_ساز_بشر، و این موتور کشتار، به کار خود ادامه داد و هر روز تعداد بیشتری کشت.

در این موقع خوش‌خوشان آتئیست‌ها شد و بساط طنز پهن کردند که دیگر از دست خدا هم کاری بر نمی‌آید و ...
شاید در چنین شرایطی؛ امید به ظهور که امثال آقای علم‌الهدی نوید کرونایی آن را داده‌اند، رهگشا باشد اما این اپیدمی دفعه‌ی اولی نیست که آمده و پاندمی کشتار به راه انداخته است. اگر کرونا را نشانه‌ی ظهور بدانیم به طریق اولی باید طاعونِ ۱۷۲۰؛ وبای ۱۸۲۰؛ آنفلوآنزای اسپانیایی ۱۹۲۰ را هم اگر در آن دوره می‌زیستیم، نشانه‌ی ظهور می‌دانستیم.
این استدلال نه تنها به مهدویت کمک نمی‌کند که برعکس به بی‌اعتقادی بیشتر خواهد انجامید.

فرض کنید آقای علم‌الهدی در ۱۷۲۰ و ۱۸۲۰ و ... می‌زیست. او آن روز طاعون را نشانه‌ی ظهور می‌دانست و من یک قرن منتظر می‌ماندم و می‌دیدم ظهور بی‌ظهور. در ۱۸۲۰ دوباره وبا را نشانه‌ی ظهور می‌دانست و باز همین بساط. در ۱۹۲۰ و ۲۰۲۰ و ۲۱۲۰ و ... و من هر بار می‌بینم ظهوری رخ نداده است. در این موقع، داستان می‌شود داستان چوپان دروغگو. این شیوه نه تنها به اعتقادمند شدن نخواهد انجامید که به زعم این قلم همان اندک اعتقاد به ظهور از بین خواهد رفت.


https://www.instagram.com/p/B-1zYyXpklE/?utm_source=ig_web_button_share_sheet باز کردن / نظر دهید

2020-04-11 08:11:09 اپیدمی بیماری و پاندمی کشتار باز کردن / نظر دهید

2020-03-19 11:26:28 زندگی؛ بعد از کرونا زیباتر خواهد بود
حمیدرضا عظیمی|روزنامه‌نگار

شک نکنید ایران بعد از کرونا دیگر ایران قبل از کرونا نیست؛ حتی جهان بعد از کرونا دیگر جهان قبل از کرونا نخواهد بود. تغییر در چنین بحبوحه‌ای جزو لاینفک آن است چنانکه برخی طاعون و وبای قرون وسطی را پیش‌زمینه‌ی رنسانس دانسته‌اند که چه شوخی و چه جدی، به نظر حرف گزافه‌ای نیست.

چه بخواهیم چه نخواهیم اپیدمیِ کرونا پیش خواهد رفت و به نقطه‌ای که یحتمل خودش می‌داند، خواهد رسید. کرونا تا همین حالا جان‌های عزیزی را از هم‌وطنان، دوستان، آشنایان و رفقای ما گرفته و تا پایان، جایی که عطش کشتن‌اش فرو بنشیند، جان‌های عزیز بیشتری را هم خواهد گرفت. هیچ ضمانتی وجود ندارد تا خرداد ۹۹ که انتهای اپیدمی تصور شده، نویسنده‌ی این مطلب در جمع این‌ جهانیان باشد همانطور که تضمینی وجود ندارد تا خواننده‌ی مطلب هم باشد و بماند! این خصلت اپیدمی‌های کشنده است اما...

آنها که ماندند؛ گوارای وجودشان! آنها در جهانی زیست خواهند کرد که جهان بهتری خواهد بود.
جهانی که مردمانش، دیده‌هایشان بر شنیده‌هایشان، سبقت خواهد گرفت. مردمِ جهان بعد از کرونا، دیده‌اند و فهمیده‌اند که آیا مسوولانی که با جیب آنها امورات خود و خانواده را می‌گذرانند، توان حفظ جان آنها را داشته‌اند یا خیر؟

مردم جهان پس از کرونا مثلا در کشوری مانند ایران دیده‌اند که جاهلان مذهبی چطور اماله‌ی روغن بنفشه‌ی پیشنهاد می‌دادند و به قطعیت از افسانه‌ی کرونا حرف می‌زدند اما خودشان چگونه شدند و چه کردند؟

کرونا هیچ کار نکرده باشد، با تاوان سنگینی که از جامعه‌ی بشری گرفته، روزهایی احتمالا روشنی را پیش روی ما خواهد گذاشت‌

کرونا آمد و روزی، خواهد رفت اما روزی که برود، عرصه‌ی فرهنگ عمومی ایران را تا حد زیادی دستخوش تغییر قرار خواهد داد. به نظر کرونا در کنار جان ستاندن ماموریت‌ دیگری هم داشت.

کرونای سیاه آن جلوتر، یک نقطه‌ی سفید برای ما ترسیم کرد. در سیاهی‌هایش حتما این بود که برخی جان مردم را به بازی گرفتند، احتکار کردند تا انباشت کنند. تصویر گرفتند و سوگند خوردند با پول‌های آلوده، تمام بازاریان را آلوده کنند و خانواده‌هایشان را اما...

در همین فضا تصاویر آن مرد در میدان انقلاب تهران منتشر شد که وقتی روی زمین افتاد و کسی خواست برای کمک پیش برود اشاره کرد کسی پیش نیاید من آلوده‌ام. این به ما یاد داد آنقدر زندگی ارزش ندارد که برای حفظ‌اش، جان دیگران را به خطر بیندازیم. این به ما یاد داد و به همه نشان داد بر خلاف آنچه اصغر فرهادی در جدایی نادر از سیمین نشان داده و ایران را چنان جامعه‌ای دروغ زده تصویر کرده که همه پذیرفته‌ایم، می‌شود در خطر بود اما راست گفت و با این راستگوئی جان دیگری را هم نجات داد.

کرونا آمد، جان برخی را گرفت و سیاه‌پوشمان کرد اما نشان داد در اوج بحران و ناامیدی، یک خواننده می‌تواند روی پشت بام خانه‌اش کنسرت زنده و رایگان موسیقی اجرا کند و در حد خودش شادی و نشاط به جامعه تزریق کند.

کرونا نشان داد می‌شود با گان و آن هیبت بیمارستانی، درست در زمانی که تمام برنامه‌های اهل تئاتر و صحنه تعطیل شده و درآمد قطع، رفت به میان بیماران ناامید که انتظار مرگ می‌کشند، برای‌شان برنامه اجرا کرد و آنها را خنداند.

کرونا آمد؛ زمانی به میان ما آمد که برخی از ما، امید به آینده را از دست داده بودیم اما او ما را در کنار هم نگه داشت و متحد کرد. جامعه چند پاره‌ی فرهنگی_سیاسی ایران را در بدنه، به هم نزدیک کرد. در حوزه‌ی فرهنگ عمومی خانواده گریزی را به خانواده محوری تبدیل کرد. به ما یاد داد از پیرها بیشتر مراقبت کنیم. هوای دل نازک مادربزرگ‌ها را بیشتر داشته باشیم و یک دوجین آموزه‌ی دیگر فرهنگی را به ما آموزش داد.

بعد از کرونا دنیای ما به احتمال زیاد دنیای زیباتری خواهد بود.



https://t.me/raviema/9196 باز کردن / نظر دهید

2020-03-19 10:41:48 زندگی بعد از کرونا زیباتر خواهد بود

حمیدرضا عظیمی|روزنامه نگار


هیچ ضمانتی وجود ندارد تا خرداد ۹۸ که انتهای اپیدمی تصور شده، نویسنده‌ این مطلب در جمع این جهانیان باشد همانطور که تضمینی وجود ندارد تا خواننده‌ مطلب هم باشد و بماند! این خصلت اپیدمی‌های کشنده است اما...

آنها که ماندند؛ گوارای وجودشان! آنها در جهانی زیست خواهند کرد که جهان بهتری خواهد بود.

جهانی که مردمانش، دیده‌هایشان بر شنیده‌هایشان، سبقت خواهد گرفت. مردمِ جهان بعد از کرونا، دیده‌اند و فهمیده‌اند که آیا مسوولانی که با جیب آنها امورات خود و خانواده را می‌گذرانند، توان حفظ جان آنها را داشته‌اند یا خیر؟

کرونا هیچ کار نکرده باشد، با تاوان سنگینی که از جامعه‌ی بشری گرفته، روزهایی احتمالا روشنی را پیش روی ما خواهد گذاشت‌.
کرونا آمد و روزی، خواهد رفت اما روزی که برود، عرصه‌ی فرهنگ عمومی ایران را تا حد زیادی دستخوش تغییر قرار خواهد داد.

به نظر کرونا در کنار جان ستاندن ماموریت دیگری هم داشت اما بعد از کرونا دنیای ما به احتمال زیاد دنیای زیباتری خواهد بود.

شک نکنید ایران بعد از کرونا ایران قبل از کرونا نخواهد بود باز کردن / نظر دهید

2020-03-17 14:30:38 خبر آمده، لیس زنندگان حرم اعتراف کرده‌اند قبل از لیس زدن ضریح؛ محل لیس را با پد الکلی، ضدعفونی می‌کرده‌اند. می‌دانیم که پد الکلی آغشته به الکل سفید است. الکل طبی؛ اتانول اسم دیگرش الکل میوه است. یعنی خوراکی. این شیوه دو فایده داشته:
اول: برای بیننده که با خودش گفته عجب معتقدان از جان گذشته‌ای هستند
دوم برای کننده که الکل را بر بدن می‌زده و حالش را می‌برده چون الکل از زبان و دهان جذب می‌شود.

اینها همان جاهلان مقدس مآب‌اند که اعتقادشان و ادا اطوارشان از سرارادت نیست





https://www.instagram.com/p/B91UEqoph5W/?utm_source=ig_web_button_share_sheet باز کردن / نظر دهید

2020-03-14 18:05:39 به نام وجود!

مردم شهر پدری‌ام‌! سلام، درود یا
هرچیزی که شما آن را برای صلح و آرامش به رسمیت می‌شناسید...

مردم شهرمادری‌ام! سلام؛ امید که حالتان خوب باشد و حالمان خوب. اگر خوب نیست؛ امید که در همین نزدیکی، روزی برسد که غبار آلوده، از پیش‌ نفس‌هایتان دور باشد.

مردم شهرم! سلام. امید که کیفتان کوک باشد. و ساز ناکوک روزگار، روی کوک‌اش را به شما نشان دهد. اگر از حال من و ما می‌پرسید؛ جانم برایتان بگوید:

شنیده‌ام که در این سامان، اوضاع به سامان نیست.

شنیده‌ام نفس‌های شما هم چو من، تنگ شده و گاهی عرقی سرد، بر پیشانی‌تان می‌‌نشیند. سرفه‌های مدام گویی دل از دهانتان، بیرون می‌آورد و سوی چشمان‌تان می‌برد. تب‌تان، تاب‌تان را می‌ستاند و دردِ نفس، تا مغز استخوان‌تان فرو می‌رود...

شنیده‌ام مردمان این شهر نفس‌هایشان دارد به شماره می‌افتد. نفس‌های من هم!

شنیده‌ام بوی عیدی، در خانه‌های‌تان نیست! شنیده‌ام که دیگر، دودی از ماهی‌های دودی شهر، بلند نمی‌شود و کاغذهای رنگی، به زور دارد رنگ‌می‌دهد.

مردمان شهر دور دست! مردم شهر نزدیک! آهای هم‌ولایتی! عرق سرد روی تن پرستار و پزشک هم‌ نشسته؛ نفس‌اش در نمی‌آید از بس از زمین، زمان می‌روید!! توی تنهایی گاه ساعت‌ها اشک می‌ریزد. و بر هجوم هزارباره، لعنت می‌فرستد.
او حالا خسته شده، از زمین و زمان باریدن! خسته که می‌شود یادش نیست. حواسش نیست. ناگاه دستی را که از لای دستکش پاره‌اش بیرون زده، بر چشمِ آشک‌آلود به التیام‌ می‌فشارد و در چشم بر هم زدنی...

خورشید روز عید از لابه‌لای کوه‌ها دارد خود را به زور بالا می‌کشد، بوی سبزی پلو و ماهی انگار می‌خواهد در فضا بپیچد. شهر شلوغ است. زن سپید پوش اما خسته. دست، بر چشم، اشک‌آلوده! دارد کالبَد روی کالبُد تلنبار می‌شود. مرد میان آنها و مرگ میان ما...

بغض دارد گلو را فشار می‌دهد اگر از حال من بپرسید حال من خوب است...
باورش با تو


حمیدرضاعظیمی
بچه‌ی کوچه پس کوچه‌های همین خیابان



https://www.instagram.com/p/B9t-fXGpdM5/?utm_source=ig_web_copy_link باز کردن / نظر دهید

2020-03-01 08:59:12 "جهل" را "مقدس" نکنیم
حمیدرضا عظیمی| روزنامه‌نگار

در فضای مجازی، دائم و به استمرار دارد فیلم‌هائی منتشر می‌شود که نشان از خودنمائی "جهل مقدس" دارد. جهلی خطرناک برای زیست بشری که بوده، هست و تا دنیا دنیاست، خواهد بود.


قاعده همیشه این بوده و هست که در این امور باید او که در این‌حوزه تخصص دارد و سهم امام برای تفقه می‌ستاند، رعیت را ارشاد کند اما همه ساکت‌اند و تا این لحظه به عنوان کسی که فضای رسانه‌ای کشور را رصد می‌کند، نمونه‌ای از ارشاد و تذکر نیافته و این یعنی یا حضرات آیات از جهل مقدس ترس دارند یا به این نتیجه رسیده‌اند، که جاهل مقدس گوش‌اش به حرف عالم تنگ است. (البته بجزآقای محمدرضا زائری) اما این کلام برای جاهلان مقدس نیست برای آنهایی است که ته دل مانده‌اند چرا؟
این از نشانه‌های آخرالزمان است که معمم ساکت است و مکلا باید به مذهب ورود کند و غبار بزداید!! اما چند نکته:

۱_ قاعده‌ی تلازم "عقل و شرع" به ما می‌گوید امور این دنیا از روال طبیعی آن، صورت می‌گیرد. اگر بر فرق این زمین آتش ابراهیم را نسوزاند چنان استثنا بود که آن را معجزه می‌گویند و نمونه‌اش چنان بی‌تکرار است که آن را اسطوره می‌انگارند.

۲_ در تاریخ بارها و بارها کعبه که خانه‌ی خداست دچار حادثه شده است. یک نمونه‌اش گلوله‌باران آن توسط عمال یزیدبن معاویه به فرماندهی حسین‌ابن نُمیر بود که بنای کعبه آسیب جدی دید و در نمونه‌ا‌ی دیگر دچار سیل طبیعت شد و تخریب. قاعده این است که فیزیک، شیمی و ریاضیات و ... بر اماکن متبرکه هم جاری است و البته ویروس کرونا هم در آنجا جولان می‌دهد. ضدعفونی شدن این اماکن برای آنجا نقطه‌ی ضعف نیست نقطه‌ی قوت مسوولان بقاع متبرکه است.

۳_ در نمونه‌ا‌ی دیگر در عهد بنی عباس، حرم امام حسین توسط عمال حکومت کاملا تخریب شد. عده‌ای آن‌روز به گمان اینکه مگر می‌شود حرم حسین را کسی بتواند خراب کند، به انتظار معجزه ایستادند و چند ساعت بعد که حرم پیش چشمان مبهوت آنان خراب شد یحتمل بر این اعتقاد شدند که آخرالزمان است یا به قول نیچه در کتاب "دانش طرب‌ناک": خدا مرده است و مرده باقی خواهد ماند..
مگر جاهلان مقدس، در همین عهد معاصر ندیدند، در عراق زیرِ سیطره‌ی صدام بر حرم امام حسین چه گذشت؟ بعد از آن در سامرا و جای جای عتبات عالیات چه در دوره‌ی صدام و چه در دوران داعش چه رخ داد؟ وقتی دولت علیه‌ی روس گنبد حرم امام‌رضا را زد، چه رخ داد؟ اینها را جهل مقدس به فراموشی سپرده است.

۴_ آن آقای دیگر که اعلام آمادگی کرده، خیلی زود بساط کرونا را جمع کند، به تاکید گفته است، می‌خواهند دین ما را زیر سوال ببرند و ...
هنوز این جماعت نفهمیده‌اند ویروس، ویروس است از کسی دستور نمی‌گیرد. زیست ویروسانه قواعدی دارد که همان را هم معمار هستی، از الست آفریده است. ویروس به حرف آمریکا و اسرائیل و ... گوش نمی‌دهد حتی اگر آنها او را در لابراتوار ساخته و در کره‌ی ارض منتشر کرده باشند. بعد از انتشار دیگر کنترلی بر آن ندارند که ویروس کجا برود و کجا نرود. نمی‌شود "شیوع" را غیر از بی‌تدبیری و سهل‌انگاری بخش‌های حاکمیتی به گردن آمریکا و اسرائیل و ‌‌‌... انداخت یا گردن آنتی‌مذهب‌ها که بیکار مانده‌اند و هیچ کار دیگری ندارد الا اینکه به فکر تضعیف دین شما باشند!!!!

مجموع این بحث بر این تاکید دارد که جهل مقدس بسیار خطرناک است. جاهل مقدس تصورش این است که اگر سر انسانی را می‌برد خدا او را بر این کار مامور کرده. چنانکه ابن ملجم مرادی، وقتی بر فرق حضرت عدالت کوفت، ماموریتی الهی برای خود متصور بود. تنها کلام این است بیایید اگر جاهل هستیم، جهل را مقدس نکنیم... باز کردن / نظر دهید

2020-02-28 10:10:36 دلانه و دلالانه

کرونا هم میره؛ دیر یا‌ زود!
یه روز همونطور، وقتی که ما خواب بودیم و اومد، راهشو می‌گیره و میره و همونطور بِروبِر نگاه می‌کنه تو چشم‌های وق زده‌ی ما که اشکِ از دست دادن عزیزامون اونا رو ورقلنبونده و رخت سیاه تن‌مون کرده...

کسی چه می‌دونه! اون روز شاید من نباشم. شاید تو هم‌نباشی اما اون روز اگر من نبودم و تو بودی، توی لحظات تنهایی؛ توی اون زمان که خودتی و یک چیزی روی دلت سنگینی کرد، توی تاریکی بشین.

خصلت تاریکی اینه که آدم خودشو نمی‌بینه‌. ذهن آدم به چیزهایی متوجه می‌شه که تا حالا نبوده. یاد تنهائی‌هایی می‌افتی که از روزی به بعد؛ مجبوری که باشی. ممکنه یاد گودالی بیفتی که خودتی و خودت. تنها

اون روز اگر ته مانده وجدانت به درد اومد از خودت بپرس: چه شد که اینطور شد؟

چه شد که تونستم از پشم درد مردم برای خودم کلاه عافیت بدوزم!

چه شد که تونستم ماسک احتکار کنم؟
چه شد که وقتی اون مرد با روی برافروخته اومد چند لیتر مایع ضد عفونی خواست، در حالی که توی انبار، خر در خروار داشتم، گفتم نداریم. و وقتی با ناامیدی و وحشت از آلوده شدن، چند قدم رفت صداش زدم و اون چند لیتر رو با چند برابر قیمت بهش دادم. چی شد؟

چی شد که لیمو رو گرون فروختم؟ چی شد که باعث گرونی سیر شدم؟ چی شد از دادن زنجبیل به مردم دریغ کردم؟ چی شد که همه‌ی اینها رو گرون فروختم؟

اون روز اگر من نبودم و تو بودی کمی فکر کن که چی شد، اینطور شد؟

اون روز اگر من بودم و تو هم بودی؛ و اگر سر راه هم قرار گرفتیم، توی صورتت تف نمی‌کنم. اما برای تمام اون هم‌وطنام که میشد باشن اما نشد، یک چرای بزرگ به من بدهکار می‌شی!!

این روزا میره همون‌طور که روزای بدتر از این رفت. اما روزی میاد که خورشید دوباره زرد و طلایی بدون هیچ غباری، از پشت کوه‌های شرقی این کشور طلوع می‌کنه و دوباره مثل همیشه پشت کوه‌های غربی، غروب!

اون روز اگر چیزی به نام‌انسانیت مونده باشه: تو می‌مونی و یک وجدان زخمی


حمید رضا عظیمی


https://www.instagram.com/p/B9G1R_QJEZd/?utm_source=ig_web_copy_link باز کردن / نظر دهید