قرار بوده تو شاد باشی

2022-05-08 08:49:18  
این آن است.
این پایان جستجوی معنوی است.
رهایی و شادمانی و روشن‌ضمیری در هیچ جای دیگر به‌جز اینجا یافته نمی‌شوند: درست در مقابل ما.

صدای هوم آهستۀ فن کامپیوتر، احساس مورمور در پای چپ، چهچهۀ پرندگان کوچک در باغ، رقصیدن از شاخه به شاخه...

چرا ما با این راضی نیستیم؟
چرا این لحظه هرگز کافی نیست؟

شاید به این خاطر است که در نقطه‌ای از زندگی‌مان معتقد شده‌ایم که چیزی بیشتر از این وجود دارد، یک حالتی که در آن، طبیعت راستین ما با همۀ عظمت و شکوهش آشکار می‌شود، همۀ افکار از میان می‌رود، نفس می‌سوزد و برای همیشه نابود می‌شود و هیچ اثری به جا نمی‌گذارد. به‌بیان‌دیگر، حالتی بسیار متفاوت از این حالتی که اکنون است.

اما آیا هیچ‌یک از این‌ها واقعیت دارد؟

هم‌اکنون، فقط این‌ها وجود دارد:
صدای یک گنجشک در حال پریدن در میان درخت‌های اطراف، ضربان قلب، بخار برخاسته از یک فنجان چای تازه‌دم، وزش نسیم صبحگاهی بر گونه‌های من...

جف فوستر
@razeshadmani باز کردن / نظر دهید

2022-05-08 08:45:59 چالش‌ها برای بیدار کردن تو اینجا هستید،
و حتی اگر تو در حال بیدار شدنی، زندگی همچنان به تو چالش خواهد داد
و اینگونه بیدار شدن شتاب گرفته و عمیق‌تر می‌شود.

هر چالشی که وارد زندگی‌ات می‌شود را به عنوان سوختی برای زبانه آتش آگاهی به کار ببر.
و این کار با تسلیم شدن به آنچه که هست انجام‌ می‌شود.

شاید بعضی مردم بیشتر از دیگران به آن‌ها (چالش‌ها) نیاز داشته باشند.

اما اگر تو در زندگی روزمره‌ات حضور را انتخاب کنی، شاید نیازی به چالش‌های شدید نداشته باشی.

اکهارت تله
@razeshadmani باز کردن / نظر دهید

2022-05-06 10:19:43 شادمانی، عدم نیاز به شادمانی است.

آرامش، یک مقصد نیست بلکه غیبتِ جستجوگرِ آرامش است.
عشق ، مرگِ امید به فردای بهتر و امروز را با شیرینی و شکنندگی لطیف اش در آغوش گرفتن است.

زندگی کردن بدون امید، یک چیز باشکوه است چرا که شامل چشمانی گشوده است
و وجودی کاملاً ریشه دار در زمان حال و قلبی کاملاً باز به هدیه های امروز.

به سادگی چشمانت را از هدف برگیر.
سرت را به نشانه احترام به این لحظه بلافصل خم کن و این روز زنده را در آغوش بگیر:
این روز را که نزدیک تر از همه چیز است.
بزرگترین و حاضر و آماده ترین هدیه است.

جف فوستر
@razeshadmani باز کردن / نظر دهید