Get Mystery Box with random crypto!

صدای افغانستان

لوگوی کانال تلگرام sedayeafghanestan — صدای افغانستان ص
لوگوی کانال تلگرام sedayeafghanestan — صدای افغانستان
آدرس کانال: @sedayeafghanestan
دسته بندی ها: سیاست
زبان: فارسی
مشترکین: 5.18K
توضیحات از کانال

محمدحسین جعفریان کارشناس ارشد مسائل افغانستان هر شب ارتباط مستقیمی با ولایت‌های افغانستان دارد و تازه‌ترین اخبار را منعکس می‌کند.
در «صدای افغانستان» صوت، فیلم و اخبار این لایوها منتشر می‌شود.
ارتباط با مدیر کانال https://t.me/SedayeAfghanestan_Admin

Ratings & Reviews

2.00

2 reviews

Reviews can be left only by registered users. All reviews are moderated by admins.

5 stars

0

4 stars

0

3 stars

1

2 stars

0

1 stars

1


آخرین پیام ها 16

2021-12-23 05:58:21 ادامه لري راپور شنبه ۲۷ ارچونه، ۱۸ دسمبر

په کابل کې د ایران د اسلامي جمهوریت د فرهنګي چارو له پخواني رئیس ډاکټر مجتبی نوروزي سره مرکه/۲

■د دې مرکزيت د لاسته راوړلو لپاره دوی هڅه وکړه چې د پښتون قوم د دولت نظریه د پښتني ژبې پر بنسټ جوړه کړي. د افغانستان په جغرافیه کې د تمدن د ځواکمن روان پر وړاندې تر ټولو مهم خنډ د فارسي ژبه وه، چې دوی په تېرو ۱۴۰ کلونو کې یا په بل عبارت په تېرو سلو کلونو کې په نظر کې نیولې ده.

■دوی تل هڅه کړې، چې کله هم دولتونه ډېر مرکزي او پياوړي شي او یا هم اپوزیسیون کمزوری شي، دې موخې ته د رسېدو لپاره د فارسي ژبې د له منځه وړلو او د فارسي تمدن د څرګندیدو په لور حرکت وکړي.

■په هرصورت، دا د طالبانو رمه نه ده، دا د هغو کسانو رمه ده چې دا خورا بد او مهم هدف نه درک کوي او ورسره ملګري دي. دوی ورته پام نه کوي

■اجازه راکړئ چې د خپرونې په پیل کې د افغانستان د رومي د وژنې په اړه ستاسو د خبرونو په اړه څه ووایم. په افغانستان کې د مذهب د مسلې په اړه زه دا منم چې په افغانستان کې مذهبي وېش په اصل کې نه سني دی او نه شیعه. يعنې په افغانستان کې د شيعه او سني توپير اصلي توپير نه دی. زه له کلونو راهیسې لیکم او ادعا کوم چې افغانستان د شیعه او سني ترمنځ د سوله ایز ژوند بیلګه کیدی شي.

■دا پدې مانا ده چې دا تاریخي تجربه دومره جغرافیه ده، او تاسو د تاریخ په اوږدو کې د شیعه او سني ترمنځ د لږو جګړو شاهدان یاست. هغه څه چې اوس پیښیږي د سني او سني ویش دی.

■زه ستاسو د لومړي خبر په اړه خبرې کوم. موږ د افغانستان په جغرافیه کې اکثریت حنفیان لرو، چې دین یې له اهل بیتو (ع) سره د زغم او محبت دین دی او صوفيانه ریښې لري.

■زما په اند په افغانستان کې حنفي مذهب په تدریجي ډول د دیوبندیت او وهابیت تر منځ په توپیر سره په یوه مشهور مذهب بدل شوی دی. طالبان خپلې دعوې د مذهبي مسايلو په بڼه کوي، نو کله چې افغانستان ته راستانه شول، ويې ليدل چې د دوى په لاره کې تر ټولو ستر مذهبي خنډ شيعه ګان نه دي. بلکې خنډ يې معتدل حنفي سني علماء وو، چې له همدې امله په تېرو څلورو يا پنځو کلونو کې هدفي وژنې وشوې، چې زياتره يې د افغانستان په معتدل علماوو پورې اړه لري، چې ځينې يې تاسو ياد کړل.

■دغو علماوو له دغه حرکت څخه شا کړه. دوی دا اقدام احمقانه ګڼي او موخه یې د دین بدنامول دي

محمد حسین جعفریان:
■مرکز وتښتید، بس دی دا تنګ دایره! دوی دایره دومره لنډه کړه چې تاسو اوس لیدلی شئ چې ځینې یې راوتلي دي. د دوی تر منځ اوس سخته جګړه روانه ده، له یوې خوا د ملا اخوان المسلمین ډله او له بلې خوا حقاني، یو ځل بیا په همدې حالت کې دی چې اکثریت واک د حقاني په لاس کې دی. حتی پخپله د حقانیانو تر منځ هم شخړه شته.

■په ټاکنو کې درغلۍ شوې، هو. خو همدغه تقلبي ټاکنې د لویې جرګې له خوا تصویب شوې. دا باید د پیژندلو لپاره تصویب شي. بله دا چې په کابل کې لویه جرګه چې د طالبانو په ټوپک تکیه کوي، څه پریکړه کولی شي؟ اوس رومي عابد په ډېره نرمه خبره وکړه چې پخوا ټول مجاهدين وروڼه وو، نه علما او نه طالبان، اوس طالبان ګټلي دي، نو ټول يوازې طالبان نه دي. د دې جملې په پای کې له لمانځه وروسته کله چې کور ته راستون شي، په موټر یې چاودنه شوې ده. کله چې دا یوه جمله د زغملو نه وي، کومه لویه جرګه؟ په ایران یا مسکو کې لویه جرګه راوبلئ او پایله یې ومني.په کابل کې لویه جرګه د طالبانو د ټوپکو او توپونو تر فشار لاندې ده. هغه څوک چې ډوډۍ ورکوي، هغه څوک چې امر کوي، ایا تاسو په یاد ولرئ چې د امیر د دورې په لویه جرګه کې دوی په ډلو کې راوستل شوي، په غوره هوټلونو کې راټول شوي، غوره میلمه پالنه او د سفر لګښتونه او نور بیا دوی؟ هر څه چې غوښتل مهر ولګول او بیرته راستانه شول. لویه جرګه چې پر یوې موضوع د بحث او پرېکړې لپاره سره راټوله شوې وه پای ته ورسېده.
91 views02:58
باز کردن / نظر دهید
2021-12-23 05:57:33 ژوندی راپور شنبه ۲۷ ارچونه، ۱۸ دسمبر

په کابل کې د ایران د اسلامي جمهوریت د فرهنګي چارو له پخواني رئیس ډاکټر مجتبی نوروزي سره مرکه /1

د طالبانو د مشروعیت پر وړاندې تر ټولو مهم خنډ هغه معتدل دیني عالمان وو چې ووژل شول.


ډاکټر مجتبی نوروزی:
■ که موږ د افغانستان تاریخ مطالعه کړو، له ۱۷۴۷ احمد خان ابدالي یا ۱۸۸۷ کال بهرام خان څخه پیل شو، پر دې خاوره افغانستان تل د یوې توکمیزې ډلې واکمني وه او پرته له لږ وخته، پښتنو واکمني کوله. دا هر څه د پښتنو په قوانینو کې نفوذ او ریښې لري او یو له هغو څخه د قومي شخړو او مسلو د حل لپاره د لویې جرګې رابلل دي.

■کله چې یو توکمیز اوسنی د خپلو دودونو بنسټ کېږدي، باید د حاکمیت ګټې او زیانونه ومني. د ډیویډ له کودتا وروسته په پنځو لسیزو کې افغانستان په دې معنی سوله نه ده لیدلې.

■دا د دودونو په بې کفایتۍ کې ریښه لري. دوی باید د سیاسي دودونو څخه بهر شي. دوی باید اعتراف وکړي چې ځینې شیان کار نه کوي. د لویې جرګې رابلل د زورواکانو د خپل مشروعیت د تامین لپاره وه، چې له پنځو لسیزو وروسته اوس اغېزمنه نه ده. یوځل بیا، زه فکر نه کوم چې دا میکانیزم د خپلو ټولو سیاسي پیچلتیاوو سره کار کوي. دوی په تېرو شلو کلونو کې دوه یا درې لویې جرګې جوړې کړې، چې پایلې یې موږ ولیدلې.

محمد حسین جعفریان:
لويه جرګه بده مخينه لري او د افغانستان په تاريخ کې په هر ځاى کې چې د استبدادي واکمنۍ د ټينګښت او ټينګښت خبره شوې ده، لويې جرګې تصويب کړې ده. همدغسې لویې جرګې افغانستان ته د سره پوځ د ننوتلو رایه ورکړه. کوم حکومتی ارګان، کوم پارلمان کولای شی چی اشغالګرو عسکرو ته اجازه ورکړی چی خپلی خاوری ته داخل شی؟ کوم پارلمان یا حکومت وايي چې په یوه جغرافیه کې دې یوې توکمې ډلې ته د مهاجرت او مهاجرت اجازه ورکړل شي او نورو توکمونو ته دې د ننوتو اجازه ورنکړل شي؟موږ په پښتني سیمو کې غیر پښتانه ټاپوګان نه لرو، خو په فارسي ژبو سیمو کې د جبري ځای پر ځای کول د لویې جرګې له خوا تصویب شوي او دغه اداره د افغانستان د افراطي پښتونولۍ په خدمت کې لا زیاته شوې ده. البته، معتدل پښتانه تل د لويې جرګې مخالف وو. په افغانستان کې بې واکه رژيمونو هغه څه وکړل چې د لويې جرګې په مرسته يې پر خلکو مسلط نه کړل. له زندانه د طالب قومندانانو خوشې کول او د وروڼو په نامه ورته د لویې جرګې رایه ورکول او داسې نور ډېر کارونه لکه مرکزي صدارتي نظام، د ظاهرشاه معرفي او د ملي سرود بدلول چې فارسي او پښتو وه. پښتو ته. دوی ظاهر شاه ته د بابا لقب ورکړ.دوی د افغانستان شمال ته د پښتنو د بار وړونکو موټرو سخت او هدفمند جریان نظریه او تایید کړه. زه فکر کوم چې ښاغلی کرزی د دې مسلې په راپورته کولو کې خیانت کوي.

ډاکټر مجتبی نوروزی:
■ تاسې وګورئ چې د طالبانو پلويان او پلويان چې کله د ولسواکۍ او ولسي افکارو خبره کوي، د افغانستان د دوو يا دريو ټاکنو ناکامه تجربې ته اشاره کوي او په مقابل کې د لويې جرګې ناکامې تجربې ته اشاره نه کوي. دا د افغانستان په تجزیه کې یوه له ستونزو څخه ده.

■اجازه راکړئ دا هم ووایم چې ته او زه د لومړۍ درجې مدافعین یو! کله چې تاسو د طالبانو مخالفت کوئ موږ به د غربي جریان په ملاتړ تورن شو.

■له بده مرغه، د وروستیو کلونو په تحلیل کې یوه مسله د نقل مسله ده. د دوحې له خبرو څو کاله وړاندې ما داسې حرکتونه پیل کړل چې د طالبانو په اړه یې بل نظر درلود.

■دوی وویل چې که تاسو د طالبانو خلاف یاست نو د ښاغلي غني د لاسپوڅي په ګټه یاست.

■په ځواب کې مې وویل چې داسې نه ده او دریمه لاره شته. په هرصورت، دوی موږ تورن کړل. په داسې حال کې چې [غني او طالبان] جعلي سکه وه.

■د افغانستان خلک په دغو دوو لکو کې وو. له یوې خوا لوېدیځپاله امریکایان لکه غني او له بلې خوا هغه افراطي طالبان چې یو شی یې مشترک وو او د دوو قینچیو د نښلولو نقطه لکه څنګه چې تاسو وویل، افراطیت پښتونیت و، د ملت پر بنسټ ولاړ دولت. پښتون قوم.

■خو هرکله چې افراطي جریانونه واکمن شول، د تمدن د ویش مسله د دوی لپاره خورا جدي ګڼل شوې او تر دې دمه یې ډیرې هڅې کړې دي. افغانستان له تېرو سلو کلونو راهیسې د پارسي ژبې د له منځه وړلو په لټه کې دی. څوک چې په دې حال نه پوهېږي، دا روان د عبدالرحمن خان له دورې پیلېږي.

■د محمود طرزي له دورې څخه د ټرانسپورټرانو کیسه تیوري ده او دوام لري. د محمود طرزي له دورې څخه یوه جریان رامینځته کیږي چې په هغه څپې باندې تیریږي چې عبدالرحمن دوه لسیزې دمخه پیل کړې او د افغانستان ټول ځایي ژوند یې ویجاړ کړ.
112 views02:57
باز کردن / نظر دهید
2021-12-23 00:31:13

صوت کامل لایو چهارشنبه ۱ دی ماه، ۲۲ دسامبر

ارتباط تلفنی با قوماندان‌ها و مجاهدین خط مقدم جبهه مقاومت در کوهستان‌های اندراب

گفت‌وگوی تصویری با «امیرحسین داوودزاده» فعال اجتماعی و «رضا جعفری» فرمانده قرارگاه انقلاب بدون مرز مستقر در مرز میلک، پیرامون وضعیت پناهجویان افغانستانی در مرز ایران و افغانستان

@SedayeAfghanestan
502 views21:31
باز کردن / نظر دهید
2021-12-21 00:26:50

صوت کامل لایو دوشنبه ۲۹ آذر ماه، ۲۰ دسامبر

صحبت‌های محمدحسین جعفریان در مورد مقاومت در اندرآب، نمایش فیلم از نیروهای مقاومت در هندوکش و پاسخ به ادعای دکتر عباسی

گفتگوی تصویری با دکتر «لطیف پدرام»
سیاستمدار برجسته و رهبر حزب کنگره ملی در مورد آینده اقوام در سپهر سیاسی افغانستان، احتمال تغییر جغرافیای سیاسی در منطقه، مواضع در خصوص مرزهای افغانستان، احترام به مرزهای کشورهای همسایه و جایگاه خراسان بزرگ، کارکرد سازمان کنفرانس اسلامی در بحران‌های افغانستان، دلایل تعلل مقاومت در اعلام دولت در تبعید، خیانت سیاستمداران سازش‌کار به مردم افغانستان، انتظار اعضای جبهه مقاومت از ایران، اهمیت زبان و فرهنگ در حیات اقوام و ...

@SedayeAfghanestan
634 views21:26
باز کردن / نظر دهید
2021-12-20 21:25:46 خدا

لایو امشب را از دست ندهید. ساعت ده و نیم امشب

کمتر از چهل دقیقه دیگر در این آدرس‌ها



آدرس صفحه اینستاگرام محمدحسین جعفریان



https://instagram.com/mhjafarian?utm_medium=copy_link

لینک کانال یوتیوب

https://www.youtube.com/channel/UCOBzS-kXZhAC2U5b_Hb_Rlw.
974 viewsedited  18:25
باز کردن / نظر دهید
2021-12-20 21:20:31
935 views18:20
باز کردن / نظر دهید
2021-12-20 06:23:52 بخش پایانی گزارش لایو شنبه ۲۷ آذر، ۱۸ دسامبر 9

گفتگو با دکتر مجتبی نوروزی، سرپرست سابق رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کابل/٩

ادامه صحبت‌های محمد حسین جعفریان‌:
مدت‌ها برای من مسئله بود که از ان مرز ۹۰ کیلومتری افغانستان با چین، اینها چه‌گونه می‌خواهند برای چین اسباب خطر شوند. آنجا منطقه صعب العبوری است. پرنده پر نمی‌زند. تقریبا از فاصله ۲۰۰ کیلومتر داخل خاک افغانستان تا همین مقدار داخل خاک چین که ۴۰۰ کیلومتری هیچ آبادی نیست و قلل بالای ۶، ۷ هزار متر و دره‌های یخ‌زده، منطقه‌ای هست که در آن درخت نمی‌بینی و فقط حیوانات خاصی در آنجا هست.
ده روز پیش که درگیری‌های بدخشان تاجیکستان و نآارامی‌های پامیر را دنبال می‌کردم، آن‌موقع تازه فهمیدم که اتفاق ممکن است ازین‌جا بیفتد. این گروه اگر قدرت بگیرد، به خاک تاجیکستان وارد می‌شود. ۵۰ درصد خاک تاجیکستان و ۷ درصد جمعیت در بدخشان است. مناطق مرتفع و کم‌جمعیت است. بدخشان تاجیکستان شاید، ۱۰۰۰ کیلومتر با چین و بیشتر با منطقه اویغورها مرز دارد. دقیقا با همان منطقه‌ای که امریکایی‌ها می‌خواهند ناامن کنند. چینی‌ها می‌ترسند که طالبان به اویغورها روی خوش نشان دهند. آن‌ها هم گویی مثل جمهوری اسلامی، چشم به بخش میانه‌رو دارند ‌تا مبادا بخش افراطی قدرت را قبضه کند. این موضوع مثبت و نشان‌دهنده‌ یک تلاش همگانی بر روی این موضوعات است.
نشانه‌های خطرناکی هست که برای اردوی مرزی آن‌طرف اتفاق می‌افتد اما در مقابلش چیزی نمی‌بینیم. مشکلات جمهوری آذربایجان که به‌وجود آمد، دیدیم که ارتش به لب مرز رفت و مشکل را حل کرد. اما در اینجا اگر تمهیداتی سریع نیندیشند ممکن است آمار ۱۰ هزارنفر در روز به صدهزارنفر در روز بدل شود.
 
دکتر مجتبی نوروزی:
من از رویداد امشب خیلی خوشحال شدم. یاد آن شب پاییزی در کابل افتادم که با آقایان ضیا قاسمی، محمدی و دیگران بودیم. امیدوارم با شما به‌زودی شرایطی فراهم شود و باز به کابل برویم. یادم است که صحبت‌های شیرین شما در سالگرد آمرصاحب، چگونه جلسه را تغییر داد. آدم دلش می‌خواهد افغانستان دوباره به فضای شعر و هنر برگردد. باز هم پای درد دل جوان‌های اهل هنر آن‌جا بنشینم. امیدوارم مردم افغانستان روی خوشی را هم ببینند. بسیارانی با هزار امید و آرزو از دیگر جاهای جهان که در آن‌جا امکانات فراوان داشتند، به افغانستان آمدند اما حالا آواره شده‌اند و برخی هم متاسفانه جان‌شان را از دست دادند.

آدرس صفحه اینستاگرام محمدحسین جعفریان



https://instagram.com/mhjafarian?utm_medium=copy_link

لینک کانال یوتیوب

https://www.youtube.com/channel/UCOBzS-kXZhAC2U5b_Hb_Rlw.

با ما باشید و «صدای افغانستان» را به دیگران معرفی کنید.


https://t.me/SedayeAfghanestan
1.3K views03:23
باز کردن / نظر دهید
2021-12-20 06:22:48 ادامه گزارش لایو شنبه ۲۷ آذر، ۱۸ دسامبر 8

گفتگو با دکتر مجتبی نوروزی، سرپرست سابق رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کابل/ ٨

ادامه صحبت‌های دکتر نوروزی
من فکر می‌کنم قوه عاقله کشور متوجه این تهدیدات هست. ما نباید موضعگیری برخی دوستان را موضع‌گیری‌های نظام بدانیم. موضع‌گیری نظام از مراجع رسمی اعلام می‌شود. بیانات مقام معظم رهبری و صحبت‌های رییس‌جمهور و بلندگوهای دولت و وزارت امور خارجه، کسانی هستند که باید با همه آداب دیپلماتیک موضع را بگویند و هنوز موضع موافق این جریان از حضرت آقا تا رییس‌جمهور و دیگران، شنیده نشده است. سیاست‌هایی که دولت ما در پی آن بوده، حق مردم افغانستان و برقراری دولت فراگیر است. باید به شما بگویم در نشست مسکو، بازیگران تا به رسمیت شناختن این جریان به‌شدت نزدیک شده بودند. نشست تهران این بازیگران را دور زد. جریانی هستند که خوشبین هستند و امید به کنترل طالبان در آینده دارند ولی بدترین آسیب را همین خوش‌بینی می‌زند. نباید خوشبین بود، باید حواس‌مان به مشکلات باشد‌.
جامعه بین‌المللی تجربه‌ای را در دهه هفتاد شمسی و دهه نود میلادی از مواجهه با طالبان داشت که آن‌ها را بلاک کرد و از مسیر پاکستان همه‌چیز کانالیزه شد. به نظرم جامعه بین‌المللی به این‌جا رسیده است که ضمن آن‌که آنها را به رسمیت نمی‌شناسد ارتباط مستقیمش را حفظ کند. اجازه ندهد کار به بن‌بست اسفناک دهه نود برسد. بتواند باز هم قدرت تصمیم‌گیری داشته باشد. در مورد سوال‌تان پیرامون این که مسئولان ما، اهرمی در مقابل جریانی ندارند که روی کار می‌آید و قدرت را قبضه می‌کنند، آن‌هم به عنوان یکی از سناریوهای محتمل اگر نگوییم سناریوی قطعی که جریان تندروتر، نهایتاً قدرت را قبضه می‌کند و تمامیت‌خواهی اوج می‌گیرد. پیوند جریان حقانی به طالبان افغانستان و اتفاقاتی که در سه، چهار سال گذشته افتاده، نیازمند برنامه‌ریزی جدی است. البته به‌نظرم نظام ما اهرم دارد و این‌گونه نیست که کشور به خواب فرو رفته باشد.
 
محمد حسین جعفریان:
فقط با امید می‌شود جلو رفت، وگرنه نشانه‌ها این نیست. می‌خواهم با جایی از صحبت شما مخالفت کنم. اواسط دهه آخر قرن گذشته ۱۹۹۴ یک آمریکایی که ملیت پاکستانی داشت، به نام "امل کانسی" جلوی سازمان سی‌آی‌ ای در ایالت "فیلادلفیا" به چهارتن از زبده‌ترین ماموران امنیتی شلیک کرد. آنها را کشت، بعد هم آسوده فرار کرد و به مناطقی دوردست پاکستان رفت. در آن مناطق در ارتفاع ۳۰۰۰ متری، امریکایی‌ها، یک تیم تفنگدار ۱۵۰ نفره به پاکستان فرستادند. رفتند در دهاتی در آن ارتفاعات جنوب‌غربی هیمالیا بود، او را از دهکده‌اش، از بسترش بیرون کشیدند و بردند محاکمه‌اش کردند. قاضی‌ای محاکمه از نظامی‌ها پرسید که هزینه این عملیات چه‌قدر بوده است؟ گفتند مثلا ۲۰ میلیون دلار! عصبانی شد، گفت اگر ۲۰ هزار دلار به پاکستانی‌ها بدهید مادرشان را هم به شما می‌دهند. در مقابله با این توهین همان‌سال مردم پاکستان تظاهرات کردند و کنسولگری امریکا را در پیشاور آتش زدند.
 
این جمله برای من گزینه است. قبلا هم در لایو گفتم. در (کنفرانس بُن) برهان‌الدین ربانی در حالی که پیشنهاد کشورهای شرکت‌کننده را پذیرفت که کنار برود، پیشنهاد داد که بخشی از قدرت به طالبان داده شود. بعدها گفتند این پیشنهاد دو مخالف اساسی داشته که. اگر قبول می‌کردند، طالبان هم همان موقع شریک قدرت و حل در قدرت می‌شدند. اما ایران و امریکا مخالفت کردند، هر کدام با تصوران و محاسباتی. در عمل برای امریگا شکستی اتفاق نیفتاد. در سال ۲۰۰۱، طالبان گفتند صرفا با اجازه این‌که در این جغرافیا زیست بکنیم، فقط با این شرط که بدون پیگرد قانونی، زندگی کنیم، حاضریم  صلح کنیم. فقط می‌خواستند در دهات‌های خودشان و در قندهار، لوگر، پکتیا و ننگرهار زندگی کنند. امریکایی‌ها نپذیرفتند. در سال ۲۰۰۷ هم این موضوعات را نپذیرفتند. باز در سال ۲۰۱۱ دولت افغانستان آن را نپذیرفت و ادامه پیدا کرد. در تمام این مدت، آن‌ها آماده مصالحه بودند، اما انگار آن‌ها را برای چنین روزی نگه داشته بودند. تعبیر رهبری که گفتند آمریکایی‌ها، دولت را تحویل دادند، واقعا معنی‌دار بود. وگرنه که شهرها به‌گونه دانلود! سقوط نمی‌کرد.
در موردی که گفتید، جمهوری اسلامی در خصوص راهکارها و اهرم‌ها فکر کرده است، نشانه‌ها این‌گونه نیست. درست است که ته دلم می‌گویم نه! حتما فکری کرده‌اند. به ترکیه اشاره خوبی کردید. ترکیه در افغانستان، بلواها در سر دارد. تازه این نوک کوه یخ است. روس‌ها جدا از ذهنیتی که ما داریم، چینی‌ها، آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها همین‌طور.
773 views03:22
باز کردن / نظر دهید
2021-12-20 06:21:12 ادامه گزارش لایو شنبه ۲۷ آذر، ۱۸ دسامبر 7

گفتگو با دکتر مجتبی نوروزی، سرپرست سابق رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کابل/ ٧

ادامه صحبت‌های استاد جعفریان:
موارد خودکشی نیز بسیار است. گاهی شنیده می‌شود که زنان‌شوهردار را با فرزندان‌شان به زور می‌برند و نکاح می‌کنند. وقتی این‌گونه موارد پیش می‌آید، فرد نمی‌تواند در انجا بماند. یکباره می‌بینید، از ۳۷ میلیون جمعیت افغانستان، ۱۰ میلیون نفرش وارد کشور شما می‌شوند. آن‌موقع مشکلات امنیتی، اجتماعی و اقتصادی به‌وجود می‌آید. فقط هم ما درگیر نمی‌شویم. تعداد زیادی از این‌ها به ایران می‌آیند که از طریق ترکیه به اروپا بروند. فقط هم گریبان ما را نمی‌گیرد. طبق  آمار غیررسمی، روزانه ۱۰ هزار نفر وارد کشور ما می‌شوند و هرروز هم این آمار بالاتر می‌رود. در دولت باید قوه عاقله‌ای باشد.
سوالم این است که احتمالاً برخی این‌جا، توقع دارند که آیا بخش میانه‌روی طالبان تثبیت و قدرتمند بشود. آیا منتظرند آن مجموعه‌ای از طالبان مثل جریان صدر ابراهیم و ملا قیوم ذاکر که ارتباط داشتند، مقام‌های بالاتر بگیرند و درصدی از اقوام را به کرسی بنشانند. این‌ها بر سر کار بیایند و دولت نیم‌بندی تشکیل شود؟ اما دیدیم همین اتفاقات مذکور هم نیفتاد. کسانی که در طول سال‌های گذشته با آن‌ها ارتباط داشتیم، به جایی نرسیدند. جریان دیگری الان در کف میدان است. تدبیری نیندیشیدیم که ناگهان ۱۰ میلیون مهاجر پدید نیایند. آن‌هم صرفاً با امید بستن به این‌که جریان میانه‌رو را تقویت کنند و این‌ها سرانجام قدرت را به‌دست بگیرند. با امید تربیت این‌ها است که برای کمک به آموزش‌ رسانه‌ای‌شان، تیم چند ده نفری رسانه‌ای می‌فرستند. اهرم شما برای کنترل این‌ها اگر از معادلات شما خارج شدند، چیست؟
  مثلاً شیرمحمدعباس استانکزی فکر می‌کرد رییس‌الوزرا می‌شود، از آدم‌هایی بود که به تهران هم مرتبط بود. دو، سه بار هم به‌این‌جا آمد. جزو گروهی بود که به مسکو رفت و هم او گفت که اگر غنی بپذیرد برود و یک دولت موقت جایش بیاید، ما گفتگوهای صلح را آغاز می‌کنیم. البته همان موقع یکی دیگر از سخنگوهای امارت در دهانش زد و حرف خودش را گفت. او امید داشت، رئیس‌الوزرا بشود. کسی که طرف صحبت شما بوده است، حتی وزیر هم نشد. نهایتاً معاون وزارت خارجه شد. تا سه ماه به کابل نمی‌آمد. این‌قدر که عصبانی بود.
اگر همه این‌ها حذف شدند و سِمَت نگرفتند، برعکس، جریان مقابل قوی‌تر شد و گردان‌های انتحاری و همین جریانی که می‌بینید به خانواده انتحاری‌ها، زمین می‌‌دهند و مراسم می‌گیرند، این‌ها همه‌کاره شدند، چه می‌کنید؟
دقت کرده‌اید که دیگر حرفی از ملاهبت‌الله نیست؟ عملاً حقانی‌ها یک خلیفه را عَلَم کرده‌اند و می‌گویند اگر شما قندهاری‌ها، امیرالمومنین! دارید ما هم خلیفه داریم. شبکه حقانی ۱۶، ۱۷ نفر هم از خودشان در کابینه دارند. در واقع دولت، این‌ها هستند، نه آن‌بخش میانه‌رو که تهران امید بسته بود که بتوانند کاری انجام دهند.
برای همین است که وقتی درگیری می‌شود زنگ به بلال کریمی، ذبیح‌الله مجاهد یا وثیق می‌زنند. آن‌ها بی‌خبر هستند. می‌گویند خبری نیست و سوءتفاهم بوده اما در آن‌جا، درگیری است، چون اینها هیچکاره‌اند. کسی به اینها گزارش نمی‌دهد. نصف توپخانه وارد می‌شود، سلاح سنگین شلیک می‌شود. خیلی خبرها هست. اما اصلا به آن‌ها[طیف میانه‌ رو طالب] خبر نمی‌دهند. فکر می‌کنید این مسائل را می‌دانند و تهران با آگاهی از این موضوع، وارد این وضعیت شده است؟ آیا این واقعیات را می‌دانند و اگر می‌دانند، آیا اهرمی دارند؟ و اگر اهرمی ندارند با چه جرأتی به این قمار ادامه می‌دهند؟
 
دکتر مجتبی نوروزی:
جواب دادن به این سؤال شما سخت است، چون در این‌جا ملزوماتی وجود دارد. ولی نکته اساسی این است که ماجرا اهرم قدرت داشتن تهران برای کنترل مسائل نیست! پاکستانی‌ها و ترک‌ها دنبال چه هستند؟ بازیگران دیگری هم سعی می‌کنند نقش‌آفرینی کنند. تضاد منافع منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تعیین می‌کند که چه اهدافی دارند. پاکستان بازیگر قدیمی در این عرصه است و تکلیفش مشخص است. ترک‌ها از سال‌های گذشته، ورود داشتند و دارند تلاش می‌کنند. چینی‌ها، روس‌ها، خودِ آمریکایی‌ها.
در مورد آمریکایی‌ها این را هم بگویم که آنها در پلان A خودشان شکست خوردند و مجبور به خروج شدند. دراین موضوع، تردیدی نیست. نشانه‌های شکست‌شان هم مشخص است که آخر کار نتوانستند دولت مورد نظر خود را تثبیت کنند. شاید از ۲۰۰۸، ۲۰۰۹ به بعد مشخص بود که آمریکایی‌ها موفق نخواهند شد. پس به دنبال پلان B رفتند که اهدافش مشخص است. یک‌سری ناامنی‌های مدیریت‌شده برای تحمیل هزینه‌های امنیتی به مثلث کشورهای اطراف، چین، روسیه  و جمهوری اسلامی ایجاد کنند. تهران در چنین بازی قرار دارد و ما نمی‌توانیم بگوییم ما فقط تعیین‌کننده‌ هستیم.
622 views03:21
باز کردن / نظر دهید
2021-12-20 06:20:10 ادامه گزارش لایو شنبه ۲۷ آذر، ۱۸ دسامبر 6

گفتگو با دکتر مجتبی نوروزی، سرپرست سابق رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کابل/۶

دکتر مجتبی نوروزی:
درست است که باعث ناامنی بوده‌اند اما همان [امنیت وعده داده شده] را هم نتوانستند ایجاد کنند. همان آسیب‌ها، همان بساطِ ماین‌های چسبکی[ بمب‌هایی که به خودروها متصل می‌کنند]  که عمدتاً در غرب کابل هم اتفاق می‌افتد، همان اتفاق‌های سابق باز هم می‌افتد. صراحتاً سخنگوی ‌آن‌ها می‌گوید تعداد کشته‌های بر اثر ناامنی به صفر  رسیده است، درحالی که فقط آمار شهدای قندوز و جلال‌آباد را جمع بزنید برای آمار شما بس است.
دیدید که چه اتفاقاتی افتاد. همان ادعایی که گفتید امنیت می‌آید و مردم هم خواسته‌شان، امنیت بود. مردم خسته بودند از ناامنی، از اینکه صبح بیرون بروند و تا شب معلوم نباشد که چه اتفاقی می‌افتد.
سال قبل، درست در همین‌روزها در جریان حمله به دانشگاه کابل، در آنجا بودم. همان ساعت، مراسم افتتاح نمایشگاه کتاب ما  در دانشگاه بود که حمله شد. واقعاً مردم وضعیت روحی بدی داشتند که جوان‌هاشان را سر هیچ از دست دادند. آن‌ جوان، کجای این معادله و دعوا بود که او را به شهادت رساندید؟ مادری که صبح فرزندش را راهی دانشگاه کرده و عصر منتظر است تا خبری از فرزندش یا جنازه‌اش بگیرد.
در دوم اسد سال ۱۳۹۵ و داستان (جنبش روشنایی) باز هم من در کابل بودم. یادم هست که صبح کسی از روزنامه‌نگاران پیش من آمد. ما در جریان بودیم که آن‌ها "ده‌مزنگ" بودند. به او گفتم که خیلی نگرانم، از صبح دلشوره دارم. او گفت اتفاقی نمی‌افتد و امنیت برقرار است. اما آن اتفاق افتاد و ۸۵ جوان در یک لحظه شهید شدند. مردم خسته بودند اما همین را هم نتوانستند تحمل کنند.
آخر این چه مدل حکومت‌داری است که هیچ کاری برای مردم نمی‌تواند بکند. ادعاهایی مانند دشمنی با امریکا و اشغال را هم که دیدید. پریشب دیدم که کسی توئیت کرده بود: این چه دشمنی است که شما دارید؟ التماس به امریکا می‌کنید که پول‌های ما را بده یا ما را به رسمیت بشناس. این دیگر چه‌جور دشمنی است؟ و این قبیل شعارهایی که این‌ها می‌دادند و عده‌ای هم در داخل تبلیغ می‌کردند که طالبان دشمن آمریکا هستند. البته در مخیله کسانی که این‌ها را می‌شناختند، این صحبت‌ها، نمی‌گنجید. دعوا صرفاً بر سر قدرت بود. در دوحه هم با آمریکا قرارداد بستند و کابل را تحویل گرفتند. همه‌چیز کاملا مشخص است.
 
محمد حسین جعفریان:
دوستان! من به بیان دیگری همین توضیحات را بگویم. در خصوص زبان فارسی که اقای دکتر گفتند، در خبرهای ابتدای لایو به تخریب مزار ناصر خسرو هم اشاره کردم که مزار آن‌چنانی هم نبود که بخواهند تخریب کنند. یک کلبه خرابه‌ کاهگلی بود که یک اتاق و یک مزار داشت، همان را هم دارند تخریب می‌کنند. دیدید که به مزار احمدشاه مسعود، ژنرال داود و برهان‌الدین ربانی و... هم آسیب زدند. همین‌ها برای مزار نجیب و شاهان افغانستان مانند عبدالرحمان خونخوار که اصطلاحا خودش یک‌پا هیتلر بود، دسته‌گل بردند.
آن‌ها به چه زبانی بگویند که ما یک حرکت قومی هستیم تا کسانی نفهمند که یکی از خطراتی که از طرف این دولت خودخوانده، ما را تهدید می‌کند،  بحث نابودی زبان فارسی است. دیگر به چه زبانی بگوییم که دارند فرهنگ بخشی از آن جغرافیا را پاک می‌کنند، یک تخته پاک‌کن برداشته‌اند و پاکش می‌کنند. خیلی آشکار، دیگر مخفی هم نمی‌کنند. نکته دوم این‌که آقای دکتر گفتند که اگر همسایه در ناامنی و نارضایتی باشد، شما آسیب می‌بینید.
ببینید! کشور عملا ملوک‌الطوایفی شده است و عملاً آن‌جا، استاندار یا والی هرکار دلش بخواهد می‌کند. کم‌کم چنین مواردی، فراوان‌تر روی می‌دهد. اگر دولت مرکزی دلخواهش باشد که این موارد اتفاق نیفتد -که حتما دلخواهش هم نیست- توانایی کنترلش را ندارد. که اگر بود کوچ اجباری در مناطق مختلف  اتفاق نمی‌افتاد. در همه این مناطق، مردم، شیعه و فارسی زبان هستند. در هیچ یک از مناطق پشتون، این اتفاقات نمی‌افتد. کار به جایی رسیده است که از زنده‌ماندن و فرار نکردن آدم‌ها تعجب می‌کنیم.
588 views03:20
باز کردن / نظر دهید