صدای افغانستان

2021-12-20 06:18:49 ادامه گزارش لایو شنبه ۲۷ آذر، ۱۸ دسامبر 5

گفتگو با دکتر مجتبی نوروزی، سرپرست سابق رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کابل/۵


این‌ موضوع که تعامل می‌کنند، به این دلیل است که نظام ما و دیگر کشور‌ها به این جمع‌بندی رسیده‌اند تا باز هم به بن‌بست دفعه قبل نرسند. نخواهند باز تمام پیام‌ها  را مجبور شوند، از کانال پاکستان به این گروه برسانند. تا این جای ماجرا، مقداری عاقلانه است و باید پیش رفت. اما انکار تهدید، کار درستی نیست. یک سطح این ماجرا، جنبه امنیتی است که حضرتعالی اشاره کردید که تهدید امنیتی مستقیم و ادعاهای ارضی و مرزی است.
این‌ها با یک شعارها و هویت‌سازی‌ها این جریانات را بسیج کردند. شیوه‌های برخی جریانات اجتماعی را نمی‌توانیم منکر شویم. سال‌ها نیروهای‌شان را در میدان جنگ و کوه‌ها نگه داشتند و جنگیدند. بخشی از این [شیوه‌ها] دشمنی با شیعه و نظام جمهوری اسلامی ایران است. این شیوه‌ها که سال‌ها در دل برخی جریانات اجتماعی طالبان وجود داشته است، در عرض یک شب، برطرف نمی‌شود که بگویند خداحافظ و ما با هم دوست شدیم 
این آتش زیر خاکستر و انبار باروت است. این یک جریان است. جریان‌های دیگر، شاید فهمش راحت‌تر باشد. بحث دیگر، حوزه تمدنی ماست. خطراتی که زبان فارسی با آن مواجه شده است و تهدید مستقیم است. خواسته‌ای که بریتانیایی‌ها، سه قرن است در این منطقه دنبال می‌کنند.
بریتانیایی‌ها وقتی وارد منطقه شدند، به مرور بساط زبان فارسی را محدود کردند. آرزویشان این بود روزی، زبان فارسی در مرزهای سیاسی ایران، محدود شود. امروز به‌نظر می‌رسد، آن ایده و نوعِ نگاه، سوار بر خواسته‌های مردم شده است. امروز درواقع دارد آخرین قدم‌هایش را برمی‌دارد. مباحث دیگر مانند فقر و مهاجرین هم هست. مثال واضحش، این‌که اگر همسایه ما در فقر باشد، این‌ها صرفا مسائل اخلاقی نیست، این‌ها مسائل اجتماعی قوی است. باعث می‌شود ما نه امنیت خاطر و نه امنیت روانی داشته باشیم.
مردم ما غم‌خوارِ غصه‌ همسایه‌ای هستند که در آنجا فرزندان‌شان را از زور فقر می‌فروشند. آن‌جا، نان و پول نیست. این‌ها همگی، تهدید است. معلوم است کسی که اساساً فهمی از کشورداری و حکومت‌داری ندارد، نمی‌تواند کشوری را با۹۵۰ کیلومتر مرز مشترک با ما اداره کند.
اگر هم نخواهد به ما لطمه‌ای بزند، همین که نتواند آن‌جا را اداره کند، یعنی آن‌جا می‌تواند تبدیل به سرزمینی شود که آبستن بسیاری از حوادث منفی برای ما باشد.
(طالبان) کسی است که نمی‌خواهد و نمی‌تواند از نیروهای دیگر استفاده کند و نمی‌تواند به متخصصان کشور خودش احترام بگذارد. از نوع انتصاباتی که این جریان داشته، مشخص می‌شود که آیا در جایی اداره یا یک وزراتخانه یا یک استان را به دست کسی سپرده‌اند که اصول اولیه آن کار را بلد باشد؟ مثلاً کسی را در راس معادن بگذارند که تخصص معدن داشته باشد و بفهمد چه خبر است و بداند اصول استخراجش چیست؟ خیر!

محمد حسین جعفریان:
یک نکته هم در این میان بگویم که در میان گزینه‌هایی که معرفی کرده بودند، سابقه رییس بانک مرکزی طالبان، معرکه بود!(باخنده) بارها این موضوع را در لایوها به مخاطبانم گفتم. در رزومه‌ توانایی‌های این شخص آمده بود که نامبرده، سابقه نگهداری و مخفی کردن پول‌های امیرالمومنین‌شان! ملاعمر را دارد. آن‌هم رییس کل بانک مرکزی افغانستان که می‌خواهد با دنیا تعامل و تبادل ارز داشته باشد و سویفت را فعال نگهدارد. ارزش پول را حفظ کند و تبادلات پیچیده ارزی انجام دهد!
 
دکتر مجتبی نوروزی:
اتفاقا دو، سه روز پیش، خبری آمد که به اشتباه چندین میلیون دلار به حساب سفارت افغانستان در تاجیکستان واریز کرده‌اند. یعنی اصلاً اصول اولیه کار را نمی‌دانند. این تهدید است که چنین جریانی، بغل گوش ما روی کار بیاید.
مثل این است که همسایه بغل‌دست شما، اصول اولیه آپارتمان‌نشینی را نداند. این موضوع امنیت روانی شما و دیگران را از بین می‌برد. مردم را در مضیقه قرار می‌دهد. هیچ نشانه‌ای هم وجود ندارد که بخواهند دیگران را بپذیرند. حتی اگر فرد متخصص عضوی از جریان خودشان هم باشد.
با یک سری مسائل دارند حکمرانی می‌کنند و چشم‌شان را روی بسیاری از مسائل دیگر می‌بندند. می‌خواهند با زور اسلحه همه چیز را کنترل کنند. من معتقدم این‌گونه دوام نمی‌آورند. این مدل حکومت‌داری به ثبات و پایداری نخواهد رسید.
︎یکی از ادعاهای جدی این‌ها، چنین بود که اگر بیاییم امنیت برقرار می‌شود، در همان ۱۰ روز اولیه این ماجرا من را به یک برنامه تلویزیونی دعوت کردند. در آن برنامه کسی گفت [امنیت به‌گونه‌ای است که] اگر در افغانستان، کسی با یک گونی پول از این‌طرف شهر به طرف دیگر برود، اتفاقی برای او نمی‌افتد. پاسخ من، این بود که مرد حسابی! اصلا بانک‌ها در آن‌جا تعطیل شده‌اند، اصلا یک گونی پول، گیر کسی نمی‌آید که کسی روی دوشش بیندازد و از این‌جا تا آن‌جا بخواهد جابجا کند. باز کردن / نظر دهید

2021-12-20 06:17:49 ادامه گزارش لایو شنبه ۲۷ آذر، ۱۸ دسامبر 4

گفتگو با دکتر مجتبی نوروزی، سرپرست سابق رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کابل/۴

ادامه صحبت‌های استاد جعفریان:
قبل ازین در دوره پدران ما هم سخنی از این تعارضات نبود. عین این حرکت در مرز افغانستان و تاجیکستان هم اتفاق افتاده است. همین آقای مولوی فصیح‌الدین که لوی‌درستیز یا رییس ستادمشترک ارتش این‌ها است، سه‌ نوبت است که دارد می‌آید در هرات جلسه تشکیل می‌دهد و بعد می‌رود در کابل و نماینده‌های کشورهای عربی با او جلسه تشکیل می‌دهند. یا این آقای شیرمحمدعباس استانکزی  در دوحه می‌رود و با سران قطری و شاید برخی دیپلمات‌های رژیم صهیونیستی ملاقات می‌کند و به کابل و هرات در غرب افغانستان و استان هم مرز با ما برمی‌گردد. چرا؟
بالأخره اتفاقی در این مرز می‌افتد که گریبان ما را خواهد گفت. دومین کلانشهر شما ۲۰۰ کیلومتر با مرز فاصله دارد. چهار و نیم میلیون نفر جمعیت دارد. اگر صدای یک شلیک در آن شنیده شود، دلار به پنجاه هزارتومان خواهد رسید. کسی به اینها فکر کرده است؟ یک نظام غیر مسوول در افغانستان می‌تواند همه زندگی ما را تحت تأثیر قرار دهد.
طالبانی که اغلب ایرانی‌ها با آنها ارتباط گرفته‌اند، خیرخواه، سهیل شاهین، ذبیح مجاهد و طالبان میانه‌رویی بودند که الان هیچ‌کاره هستند. آقای قمی که به دیدار طالبان به آن‌جا می‌رود، چند بار امیرخان متقی را می‌بیند اما یک‌بار نمی‌تواند یک نفر از طالبان حقانی اصلی را ببیند. آن‌ها اصلاً جلوی دوربین رسانه‌ها ظاهر نمی‌شوند.
چه‌طور می‌خواهید با جماعتی کنار بیایید و از آن‌ها ضمانت بگیرید که حتی نمی‌گذارند با آن‌ها ملاقات کنید؟ بله افغانستان  بسیار مهم است. خیلی بیش‌تر از آن‌که تصورش را بکنید.
به این شدت و ضرورت مسئله توجه کنید. حالا در این میان، یک عده  دارند کل طالبان را تطهیر هم می‌کنند و می‌گویند که نه! طالبان آدم‌های خوبی هستند!
نمی‌گذارند مردم‌ متوجه شوند که چه‌اتفاقی دارد می‌افتد. در دوره قبل که طالبان به قدرت رسیدند، ایران با آن‌ها مشکل پیدا کرد. یک شب در همین لایو رزمنده‌ای به نام آقای قرایی مهمان ما شد که در ۱۳ سالگی جبهه بوده و در مستند (روایت فتح) شهیدآوینی هم فیلمی راجع به او ساخته شده است. اهل تربت حیدریه بود، می‌گفت ما یادمان نرفته است، شبی نبود که از روستاهای اطراف تربت حیدریه، افراد را ندزدند و به گروگان به خاک افغانستان نبرند و طلب پول نکنند. آقای نوروزی! تربت حیدریه کجاست؟ چند صد کیلومتر  با مرز افغانستان فاصله دارد؟ اما می‌آمدند و اتباع ما را می‌بردند. این‌ها اگر بخواهند شیطنت بکنند توان ناامن کردن تمام استان‌های شرقی ما را دارند.
 
دکتر مجتبی نوروزی:
در برخی از برنامه‌های رسانه‌ها می‌دیدم که بعضی تلاش می‌کردند، اتفاقاتی را که در دهه ۷۰ شمسی افتاد، انکار کنند. یادم هست در پاسخ به این دوستان در برنامه زنده‌ای گفتم من اصلا بحثی درباره گذشته نمی‌کنم. همان‌جا موبایلم را باز کردم و گفتم: «انّالله و انّا الیه راجعون». پیام مقام معظم رهبری سال ۱۳۷۷ بعد از ماجرای مزار شریف. آن تعابیر تند «جریان به دور از عقلانیت و اسلام» و بسیاری تعابیر دیگر و بعد اشارات صریح  مقام معظم رهبری که این‌ها چنین جنایاتی را در حق مردم کردند و قوانین بین‌المللی را نمی‌دانند.
آن‌جا گفتم اول این مسائل را بپذیریم و نقطه آغازمان را بر این اساس بگذاریم که در گذشته این‌طور بودند، ثانیاً حالا شما مدعی هستید که تغییر کرده‌اند، من معتقدم تغییری نکرده‌اند. اگر هم تغییری کرده باشند، در جهت منفی بوده است. من چنین ادعایی دارم که این‌ها، سیّاس‌‌تر و ریاکارتر شده‌اند، آن‌موقع هرچه بودند، ظاهر و باطن شان همان بود.
الان صراحتاً سخنگوهای طالبان چیز دیگری می‌گویند و کار دیگری انجام می‌دهند. شما بهتر از من می‌دانید که چه در شهرهای خود افغانستان و چه در مرز ما دارد اتفاق می‌افتد. من هم با دوستانی که در افغانستان باقی مانده‌اند، ارتباط دارم. اخبار را از کف خیابان‌های کابل و هرات و مزار می‌گیرم. از آنها می‌پرسم که چه خبر است و اوضاع چه‌طور است؟ واقعا وضع مردم  از جهت اقتصادی و امنیتی و فقدان امکانات، بد است.
 
همه مشکلاتی که  واقعا درد بزرگی هستند و مردم افغانستان‌ به آن دچارند، قابل درک و به‌تصویر کشیدن نیست. در مورد بحث تهدید هم عرض کنم اساساً اگر بخواهیم خیلی خوشبینانه به مسائل عالَم سیاست نگاه کنیم، [طالبان]، بازیگری است که سابقه دشمنی با ما دارد و این مسئله قابل انکار نیست. ما تا مرز جنگ نظامی با اینها پیش رفتیم. من در خاطرم هست که سال ۷۷ در حج عمره مُحرِم بودم، درست در آن شرایط، همان قضایا [واقعه شهادت مقامات و خبرنگار حاضر در کنسولگری مزار شریف] اتفاق افتاد و هرلحظه اخبار را چک می‌کردم. باز کردن / نظر دهید

2021-12-20 06:15:43 ادامه گزارش لایو شنبه ۲۷ آذر، ۱۸ دسامبر 3

گفتگو با دکتر مجتبی نوروزی، سرپرست سابق رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کابل/۳
 
دکتر مجتبی نوروزی:
من یک جواب برای دوستانی دارم که می‌گویند در کشور خودمان مشکلات مختلفی هست. چرا به آنها نمی‌پردازید؟ اگر هر کسی در حوزه تخصص خودش که عمری برای فهم آن گذاشته است، اظهار نظر کند و حوزه‌هایی که در آنها تخصص ندارد، آن را به اهلش واگذار کند، همه‌چیز درست می‌شود.
به هرحال ویژگی استاد جعفریان این است که عمرش را در مسائل افغانستان سپری کرده است و فهمش نسبت به مسائل افغانستان با سایرین متفاوت است. شاید آقای جعفریان تخصصی درمورد مسائل دیگر مانند انرژی هسته‌ای نداشته باشد، من هم همین‌طور. من اطلاعاتم درمورد مسائل دیگر، غیر از افغانستان، در حد تیتر رسانه‌هاست.
اگر هرکس در حوزه‌ای که عمری برای فهمش گذاشته است اظهارنظر کند و در حوزه‌ای که به آن علم ندارد، وارد نشود، همه‌چیز درست می‌شود. برخی از اظهارنظرهای دوستان ما، از جمله نمایندگان مجلس و سایرین به این شکل است.
من زیر پست‌ها و توئیت‌های برخی از آقایان می‌نویسم در مورد مسئله‌ای که به آن علمی ندارید، نظر ندهید. قرار نیست همه در مورد همه‌چیز نظر بدهند. این مسئله خودش مبدأ همه خطاهاست. اجازه بدهیم هرکس در هر حوزه‌ای که علم دارد، همان حوزه را انجام دهد.
 
استاد جعفریان:
صحبت‌های شما آقای دکتر نوروزی کاملاً درست است. در مورد برخی موضوعات دیگر، مثلا مشکل آب در اصفهان، من خودم پایه‌گذار چند لایو با متخصصان و مخاطبان میلیونی بودم. اما چون خودم تخصصش را نداشتم وارد نشدم.
یک عده همه چیز را به تعبیر آقای امیرخانی یک معادله و یک مجهول می‌بینند. اگر فلانی چیزی نگفت، حتما به موضوع توجه و تعلق خاطری ندارد. این‌حرف‌ها باعث می‌شوند فرصت ما در راه‌ پاسخگویی عبث به حرف‌های خاله‌زنک‌بازی هدر برود. اما چرا افغانستان؟ امروز افغانستان هم یکی از مهم‌ترین‌ مسائل ماست. کسانی خودشان را به خواب زده‌اند یا فکر می‌کنند با خاموش کردن این صدا کاری می‌کنند. نیروهای ملازاده که بازوی نظامی جریان ریگی بودند، عمدتاً شهر زرنج و منطقه کنگ در استان نیمروز در مرز ما دست این‌هاست. همان‌ها که می‌گوید نماز شام را در "دوست محمد" و نماز جمعه را در زاهدان می‌خوانیم، صدایی که شنیدید، از فرماندار شهرستان کنگ است. در استان فراه که باز هم مرز ماست، نیروهای قاری ضیایی مستقر هستند و اخیرا در مناطق مرزی، پست‌هایشان را وسیع‌تر ه کردند و این مسئله خطرناک است. مولوی توحیدی که در هرات سمت دارد و بخشهایی از مرز هم دست اوست، اینها همه بازماندگان ریگی و ایرانی‌های جدایی‌طلب هستند. این‌ها در مناطق مرزی ما چه می‌کنند؟! چرا اینجا تجمع کرده‌اند؟
از وقتی که این‌ها آمدند، تمامی زمین‌های کشاورزی مردم مرز نشین ما را که بین خط‌القعر رودخانه و دیوار مرزی ما در منطقه شغالک و جاهای دیگر قرار گرفته را جزو مناطق مرزی ما نمی‌دانند. کشاورزان ما که برای سرکشی به مزارعشان می‌روند، به سوی این‌ها تیراندازی می ‌کنند. اخیرا آقای قالیباف هم رفت. دیدیم که در فضای مجازی هم دست به دست شد که کشاورز بلوچ گریه می‌کرد که هزاران کیلومتر از زمین‌های ما آن طرف دیوار است. الان طالب‌ها عملا این‌ها را به عنوان مناطق سرزمینی ما رسمیت نمی‌شناسند. اقای دکتر! این اسمش سوءتفاهم مرزی یا نفهمیدن قوانین[بین‌المللی] مرزی نیست. این اسمش اشغال است. این اسمش دعوا [یا ادعای] ارضی است. همان نقطه که طالب سر مرز، مستقر شده است، به عنوان یک نقطه یا فتیله است که هر زمان با آتش زدن آن می‌توانند این بشکه باروت را منفجر کنند. این را[مثل] استخوان لای زخم نگه داشته‌اند. در درگیری مرزی در مرز میلک، منطقه شغالک، وقتی  که شایعه شد ۵ پاسگاه ما را گرفته‌اند که دروغ بود، تمام صفحات مجازی که پُست می‌گذاشتند و شادی می‌کردند منشأ آنها همه از تایباد، فریمان، زابل، نهبندان، بیرجند و...امثالهم بود. شرق کشور از این آدم‌ها پُر شده است. چرا یک ایرانی باید از حمله به خاک و پاسگاه مرزی خودش شادمان باشد و برای خبر دروغ پیروزی طالب در اشغال پاسگاه‌های ایرانی شیرینی پخش کند؟ چرا این اندازه دارد تعارضات مذهبی در استان‌های مرزی ما پررنگ می‌شود؟ باز کردن / نظر دهید

2021-12-20 06:14:22 ادامه گزارش لایو شنبه ۲۷ آذر، ۱۸ دسامبر 2

گفتگو با دکتر مجتبی نوروزی، سرپرست سابق رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کابل/۲

برای رسیدن به آن تمرکزگرایی، نظریه دولت_ملت پشتون را که بر پایه زبان پشتون بود سعی کردند ایجاد کنند. مهم‌ترین مانع یک جریان قدرتمند تمدنی  در بخش اعظم جغرافیای افغانستان یعنی زبان فارسی بود، این‌ها در طول ۱۴۰ سال گذشته یا به تعبیری در طول صدسال گذشته آن را تئوریزه کردند.
همواره تلاش کردند، هروقت دولت‌ها متمرکز‌تر و قوی‌تر شدند و یا جریان مقابل ضعیف‌تر بود، این هدف را دنبال کنند و به سمت حذف زبان فارسی و ظواهر تمدن فارسی پیش بروند.
به هرحال گله‌ای از طالبان نیست، گله از کسانی است که متوجه این هدف بسیار پست و پلید و مهم نمی‌شوند و همراهی می‌کنند. به آن توجه ندارند.
نکته‌ای در مورد خبر شما در ابتدای برنامه، در مورد ترور مولوی‌های افغانستان هم بگویم. در مورد مسئله مذهب در افغانستان من قائل به این موضوع هستم که اساسا شکاف مذهبی در افغانستان شکاف سنی و شیعه نیست. یعنی اختلاف شیعه و سنی، اختلاف اصیلی در افغانستان نیست. من سال‌ها نوشته‌ام و ادعا می‌کنم که افغانستان می‌توانست یک الگوی همزیستی مسالمت‌آمیز بین شیعیان و اهل سنت باشد.
یعنی این تجربه تاریخی چنین جغرافیایی‌ست و در طول تاریخ، کمتر شاهد منازعه بین شیعه و سنی هستید. اتفاقی که اکنون دارد روی می‌دهد، شکاف بین سنی و سنی است.
سخنم ناظر به خبر نخست شماست. ما در جغرافیای افغانستان اکثریت حنفی داریم که مذهب آن‌ها، مذهب مدارا و محبت به اهل بیت (ع) است و ریشه‌های صوفی‌گرایانه دارد.
به‌نظرم، حنفیت در افغانستان به مرور به یک مذهب عامه با تفاوت‌هایِ دیوبندیسم و وهابیت تبدیل شده است. طالبان ادعاهای خودشان را در قالب مسائل مذهبی بیان می‌کنند، بنابراین‌ وقتی به داخل خاک افغانستان برگشتند، دیدند که مهم‌ترین مانع مذهبی در مسیر آن‌ها، شیعیان نیستند. بلکه مانع، علمای معتدل اهل سنت حنفی بودند، به همین سبب در ۴، ۵ سال گذشته، ترورهای هدفمند، بخش عمده‌‌اش مربوط به علمای معتدل افغانستان بود که اسم برخی را شما گفتید.
این علما دست این جریان را رو کردند. آنها این حرکت را پوچ و هدفش را بدنام کردن دین می‌دانستند.

محمد حسین جعفریان:
مرکز افتاد برون، بس که شد این دایره تنگ! این‌قدر دایره را تنگ کردند که بخشی از خودشان هم الان می‌بینید که بیرون افتادند. الان بین خودشان درگیری جدی است،این جماعت طرفدار ملابرادر، یک طرف و حقانی‌ها یک طرف، باز در همین وضعیت هم که اکثریت قدرت در دست حقانی‌هاست. حتی بین خود حقانی‌ها نیز درگیری است.
انتخابات تقلبی بود، بله. اما همین انتخابات تقلبی را لویه‌جرگه تایید کرد. باید تایید می‌کرد تا رسمیت پیدا کند. بعد هم، لویه جرگه‌ای که در کابل و به اتکای تفنگ طالب باشد، چه تصمیمی می‌تواند بگیرد؟ الان مولوی عابد دوکلمه خیلی ملایم صحبت کرد که برادرهای مجاهد، قبلا همه بودند، علما و طالبان نبودند، الان طالبان پیروز شدند، باز جوری نشود که  همه نباشند فقط طالبان باشند. سر این جمله، بعد از نمازش، در هنگام بازگشت به خانه،  با ماشینش، او را منفجر می‌کنند. وقتی تحمل همین یک جمله نیست، کدام لویه جرگه؟ لویه جرگه را در ایران یا مسکو برگزار کنید و نتیجه را هم قبول کنید. لویه جرگه در کابل زیر فشار تیر و تفنگ طالبان که نمی‌شود. همان که نان می‌دهد، فرمان هم می‌دهد، خاطرتان هست که در لویه جرگه عهد غنی، دسته دسته اینها را می‌آورند در بهترین هتل‌ها آن‌‌ها را جمع می‌کردند، بهترین پذیرایی و خرج سفر و... بعد هم هرچه می‌خواستند این‌ها مهر می‌کردند و باز می‌گشتند. آن سنت لویه‌جرگه که یک‌عده جمع می‌شدند و در مورد یک موضوع بحث می‌کردند و تصمیم می‌گرفتند، کارکردش تمام شده است. باز کردن / نظر دهید

2021-12-20 06:12:23 گزارش لایو شنبه ۲۷ آذر، ۱۸ دسامبر 1

گفتگو با دکتر مجتبی نوروزی، سرپرست سابق رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کابل/١
 
مهم‌ترین مانع مشروعیت طالبان، علمای معتدلی بودند که ترور شدند

دکتر مجتبی نوروزی:
اگر تاریخ افغانستان را بررسی کنیم، از ۱۷۴۷ احمدخان ابدالی یا ۱۸۸۷ بهرام‌خان شروع کنیم، این سرزمین، همواره افغانستان تحت حاکمیت یک گروه قومی بوده و جز زمان‌هایی کوتاه، پشتون‌ها حکومت کردند. همه‌چیز تحت تاثیر و ریشه‌دار در قوانین قوم پشتون بوده و یکی از آن‌ها برگزاری لویه جرگه برای حل منازعات و مسائل قومی بوده است.
وقتی یک جریان قومی، پایه را بر سنت‌هایش می‌گذارد، باید همان‌گونه که محاسن برای حکمرانی را می‌پذیرد، معایب را هم بپذیرد. افغانستان طی ۵ دهه پس از کودتای داود به آن معنا، روی آرامش را نمی‌بیند.
این ماجرا، ریشه در عدم کارایی سنت‌ها دارد. باید از سنت‌های سیاسی گذر کنند. باید بپذیرند بعضی چیزها کارایی ندارند. برگزاری لویه‌جرگه مستمسک حاکمان بود برای تثبیت مشروعیت آن‌ها، بعد از پنج دهه این کارایی ندارد. باز هم فکر نمی‌کنم که  این مکانیسم با آن‌همه پیچیدگی‌های سیاسی‌اش کارایی داشته باشد. آن‌ها در ۲۰ سال  گذشته دو، سه بار لویه‌جرگه برگزار کردند و نتیجه را هم دیدیم.

محمد حسین جعفریان:
لوی جرگه پیشینه بدی دارد و هرجا در تاریخ افغانستان، پای تایید و تثبیت حاکمیت دیکتاتوری در میان بوده است، لوی جرگه آن را تصویب کرده است. همین لوی‌جرگه رای داد که قشون سرخ وارد افغانستان بشوند. کدام هیئت حاکمه، کدام مجلس می‌تواند بپذیرد که سربازهای اشغالگر وارد سرزمینش بشوند؟ کدام مجلس یا حاکمیت می‌گوید که یک قوم اجازه کوچ و کوچی بودن در یک جغرافیا را داشته باشند و اقوام دیگر حق ورود نداشته باشند؟ ما در مناطق پشتون‌نشین، جزایر غیرپشتون نداریم اما جابه‌جایی اجباری در مناطق فارس‌زبان با تایید لوی‌جرگه بوده و این نهاد بیش‌تر در خدمت پشتونیزه کردن افراطی افغانستان بوده است. البته پشتون‌های میانه‌رو همیشه مخالف لویه جرگه بودند. رژیم‌های غیر مردمی در افغانستان هر چه را نتوانستند به مردم تحمیل کنند با کمک لویه‌جرگه تحمیل کردند. آزاد کردن فرماندهان طالبان از زندان و برادر خواندن آنان همه را همین لوی جرگه رای داد و بسیاری موارد دیگر مانند نظام ریاست متمرکز، آوردن آقای ظاهرشاه و سرود ملی که فارسی و پشتو بود، به پشتو تغییر داد. لقب بابا را همین‌ها به ظاهرشاه دادند. این‌ها جریان تنش‌آفرین و هدفمند ناقلین پشتون به شمال افغانستان را تئوریزه و تایید کردند. آقای کرزی به نظرم با طرح این موضوع شیطنت می‌کند.

دکتر مجتبی نوروزی:
ببینید، طرفداران و مدافعان طالبان وقتی صحبت از دموکراسی و رای و نظر مردم می‌شود به تجربه ناموفق دو، سه دوره انتخابات در افغانستان اشاره می‌کنند و در مقابل، به تجربیات ناموفق برگزاری لویه جرگه‌ها اشاره نمی‌کنند. یکی از اشکالات در تحلیل مسائل افغانستان، همین موضوع است.
این را هم بگویم که من و شما متهم ردیف اول هستیم! ما را متهم خواهند کرد که وقتی با طالبان مخالفت می‌کنید، دارید از یک جریان غربی حمایت می‌کنید.
متاسفانه یکی از موارد در تحلیلِ سال‌های اخیر، بحث دوگانه‌سازی است. من سال‌ها قبل از مذاکرات دوحه، دیدم که جریاناتی شروع شد که نگاه متفاوت به جریان طالبان داشتند.
آن‌ها می‌گفتند اگر شما مخالف طالبان هستید، پس موافق جریان دست‌نشانده آقای غنی هستید.
در پاسخ گفتم این‌طور نیست و راه و جریان سومی وجود دارد. در هر صورت ما را متهم  می‌کردند. درحالی که [غنی و طالبان] دوروی یک سکه بودند.
■مردم افغانستان در این دو دمِ قیچی بودند. یک طرف یا یک دَمِ جریان، آمریکایی غرب‌زده مانند غنی و یک‌سو هم جریان افراط‌گرای طالبان که این‌ها در یک نکته با هم مشترک بودند و نقطه اتصال این دو دم قیچی، همان‌گونه که شما هم گفتید، پشتون‌گرایی افراطی یعنی دولت_ملت‌سازی بر اساس قومیت پشتون بود.
به هر حال مسئله شکاف تمدنی در هر زمان که جریانات تندرو حاکم بودند، برای‌شان جدی‌تر محسوب شده است و تاکنون تلاش‌های فراوان کردند. جریانی از صد سال گذشته در افغانستان هدفش حذف زبان فارسی است. کسانی متوجه این جریان نمی‌شوند این جریان از دوره عبدالرحمان‌خان شروع می‌شود.
قصه ناقلین از دوره محمود طرزی تئوریزه می‌شود و ادامه دارد. جریانی از عهد محمود طرزی شکل می‌گیرد که آن را بر موجی سوار می‌کند که دو دهه قبلش، عبدالرحمان آن را شروع کرده بود و همه زندگی‌های محلی را در افغانستان نابود کرد. باز کردن / نظر دهید

2021-12-19 01:47:39 نسخه صوتی لایو شنبه ۲۷ آذر، ۱۸ دسامبر

■ نقل و نقد اخبار روزهای اخیر در افغانستان توسط استاد جعفریان

■ گفتگو با دکتر "مجتبی نوروزی" سرپرست سابق رایزنی فرهنکی ما در کابل و کارشناس مسایل افغانستان درباره چرایی عدم کارایی لویی جرگه در حل بحران‌های افغانستان، شرح علت اهمیت مسایل افغانستان برای مخاطب ایرانی، مسایل ارضی بین دو کشور، تاثیر ناامنی و فقر در افغانستان بر ایران و... باز کردن / نظر دهید

2021-12-17 00:48:18 Tuesday, December 7th

Interview with "Seyed Jamaluddin Mousavi", a well-known TV journalist and presenter / 4

I do not see a project in Iran with the direct agenda of purging the Taliban

It should be investigated to see what problems in Afghanistan caused the country to fall? This would happen even if the media did not cover it. The media can not close its eyes to reality. The error comes from somewhere else, but the media is blamed. The question is, has the Taliban had a strong media over the past 20 years? The media is somewhat effective but not decisive.

Asked if the Taliban might be recognized, he said: "I want to tell a story from behind the scenes. A meeting in Washington attended by American politicians addressed three points:
1- The issue of withdrawal of forces and agreement for the withdrawal of soldiers
2- Limiting the US presence in Afghanistan to a political presence
2- Talks about recognizing the Taliban
US politicians believe that the US withdrawal from Afghanistan has been widely criticized. Therefore, today, the only consequence of recognizing the Taliban will be more criticism. I do not think the United States is in a position to recognize the Taliban.

When the state of US relations with a country becomes tense, the United States establishes an "interests section" office. Today, with the establishment of an interests section office in Qatar, one can guess the approach of the Western bloc, which will delay the recognition of the Taliban.

I do not have much information about the Eastern bloc and China. I believe that if someone lights the first light in recognition, other countries may follow. China has a purely economic view of Afghanistan. It may join the Taliban because of the need for lithium, which is abundant in Afghanistan, but I do not have exact information about this matter.

If by US withdrawal from Afghanistan we mean a military withdrawal; Yes they are out. But no one can give an exact answer if we mean and intelligence and security withdrawal. And if we're talking about a political withdrawal, some second and third-level American leaders still travel to Afghanistan, which is also reported in the media.

I am not in a position to evaluate and judge the activities of other media. Every media outlet has reasons for its actions. The performance of each front and group must be published. This is how the facts are clarified. We must be the narrators of the facts.

I do not see in the Islamic Republic a project with a direct line of purging the Taliban. Because there are centers like the Jomhuri Eslami newspaper that speak out against the Taliban.

My personal assessment is that the neighboring countries were surprised. Three months after the Taliban took office, there is still confusion.
Even Afghan politicians have repeatedly changed their stance on the Taliban. In my opinion, these issues are highly dependent on the individual, national, political and ideological interests of each country.

There are three groups in politics:
1. Realists: for whom the beliefs of the people are irrelevant and who only seek economic gain.
2. Idealists: who are idealistic and advocate for democracy and human rights values.
2. Those who emphasize that history, interests and ideals must be preserved.

The ideals of each country are different, just as the national interests of each country are different from the interests of another.

In connection with the martyrdom of "Fahim Dashti", the "BBC" news network has published detailed explanations on its pages that can be referred to.

Instagram page address of Mohammad Hossein Jafarian



https://instagram.com/mhjafarian?utm_medium=copy_link

YouTube channel link

https://www.youtube.com/channel/ucobzs-kxzhac2u5b_hb_rlw.

Join us and introduce "Voice of Afghanistan" to others.

https://t.me/sedayeafghanestan باز کردن / نظر دهید

2021-12-17 00:47:03 Tuesday, December 7th

Interview with "Seyed Jamal al-Din Mousavi", a well-known TV journalist and presenter / 3

Even if others use the worst ways of reporting, you can be the media that does the right thing.

In response to the question of which country's positions are more honest among the countries of the region, the Arab and Western countries, he said: This question does not have a clear answer. In each of these countries, governments have come and gone, each with its own policies. There the government is not the only effective element. One country has an economic view of issues and the other a military view. To examine this, one must first determine an exact date and secondly determine which side of the political spectrum is under question; Because each side has its own perspective.

When we look at the outcome of the behavior of neighboring and western countries, we find no fixed current. There have been many ups and downs; Because Afghanistan is unpredictable and other countries have to coordinate with Afghanistan.

In general, every media has a philosophy and is based on a specific theory. There are several important principles in news media, including the BBC, that agents are required to implement:
1. The media must protect the public interest.
2- News should be published honestly.
3- News must be accurate.
4- News should be published in a balanced way.
Of course, there are media outlets that do not claim and act impartially.

The field of media is a very fluid field that makes controversies every day. There are many media outlets right now and we should not be afraid of journalism and media. Even if others have the worst methods of reporting, you can be the media that does the right thing. Different genres and sectors can compete and figure out good things, but the level of understanding of the people should not be underestimated.

The media I work for has certain policies. Therefore, in the workplace, you sometimes have to do something that you do not like, and it happens every day. I may disagree with 3 out of 10 issues, but I have to report it anyway; Because it's a teamwork. The reason I stay in the media I work in is because of its specific policies. I can refuse to cooperate and still do the the right thing even if I disagree with the head of the department (in terms of moving in the direction of national policies). This media, like others, has its flaws, and I sometimes criticize it too.

باز کردن / نظر دهید

2021-12-17 00:44:57 Tuesday, December 7th

Interview with "Seyed Jamal al-Din Mousavi", a well-known TV journalist and presenter / 2

Afghanistan is a land of surprises

At that time, they also called me from Mr. Abdullah's office and complained. Two days later I had a special interview with him. During the interview, I asked him: How confident are you that Kabul is capable of defending itself against the Taliban? He replied: God willing, it can. He was not decisive and confident about it!

‌Media is always the last part of this chain. Things always happen, then the media covers the news and analyzes it. Even if the media did not mention it, Kabul would fall anyway.

There was a lot of disorder in the previous government. At a news conference attended by senior military and political figures, for security reasons, they conducted numerous electronic inspections, all of which belonged to the Pentagon, but did not even observe how to use them properly. At first we were asked not to take pictures at all, but after the conference, people came to take pictures with us. They broke their own rules. They also insulted the people from the previous administration.

One of the obsessions of the previous regime was to hold the parade of soldiers. With such small demands, it would be a surprise if they did not fall.

I predicted the fall, but not so well that I knew its date. I left Afghanistan on August 3. That morning, a friend asked me to have breakfast at his house. I was not allowed and I had to go back. I called him at the airport to console him. I found out that his house, which was located near the house of Mr. Bismillah Mohammadi, had been destroyed by the explosion. Until half an hour before the explosion, he and "Ahmad Massoud" were apparently there. In these circumstances, predicting the future was not difficult. It was clear that the government would not last and would fall.

I was in quarantine until August 15 due to covid considerations. I went to my office immediately after the quarantine. Ashraf Ghani's escape from Kabul was definitely announced after the second live broadcast.

I'm a narrator and reporter, and of course, because I've studied politics, I also analyze the news. No one can predict the future of Afghanistan. Afghanistan is a land of surprises. I have a Nigerian coworker, who always asks why Iran and Afghanistan are always in the headlines, but Nigeria, despite being controversial, is not in the headlines even once a year?

When someone works in Afghanistan, he stands by death. Nothing is predictable. A large part of the events happens abroad. There are decision makers outside who may not have as much as 60% authority, and only make decisions when there is a lot of interaction going on.

Of course, the media portrayal of the Taliban is imprecise. Even the picture of you and me is imprecise. Because when we face the media, we see only a part of reality. Each media outlet, in accordance with its policies and capabilities, tries to publish its observations, and the news may be manipulated in the meantime.

Fortunately, we live in a time when we can look at different sources to get the news and ultimately judge. Today, news is not in the control and monopoly of a single current. In the last 10 to 15 years, numerous news sources have been created, and I think the images are more accessible to the public. You have to take the time and look at the news from different angles.

A recent phenomenon is citizen journalism. if someone has useful information, they can easily publish it only by accessing a mobile phone. Viral videos in recent years have been mostly filmed by non-professional users. Therefore, everyone on every field who has something to say and takes the initiative will find his way and will be noticed.

باز کردن / نظر دهید

2021-12-17 00:44:03 Tuesday 16 Azar,
7 December /1

Interview with "Seyed Jamal al-Din Mousavi", a well-known TV journalist and presenter;

"The previous government collapsed due to corruption and mismanagement."

I usually follow your lives. Because they have important dimensions in terms of news. You publish first-hand news. I am neither a commander nor a fighter; I am a journalist and my circumstances require me to have an impartial view.

In Iran and Afghanistan, I have both critics and those who encourage me. I think of all the reactions. I welcome to see feedback from people on my work. Iran and Afghanistan are both my homeland and my country. Although I work for the BBC News Network, I do not speak for it. This network has its own positions and frameworks. My work in cyberspace is also personal because I believe we should not lag behind developments. The issues raised in cyberspace are the pulse of society.

"I asked Mr. Trump at the NATO summit in Brussels at the climax of the US administration's maximum pressure, 'What do you want to achieve with this pressure?' This was while Iran had threatened to close the Strait of Hormuz. If Trump had given a controversial answer to my question, the price of a barrel of oil would have risen by $ 5 to $ 10. For this reason, he left my question unanswered and asked the Iraqi reporter to ask his question. After the meeting, during a conversation with American politicians, I realized that my question was not in the best interest of the Americans and was likely to cause trouble.

He was asked regarding the media disloyalty of Afghanistan, he said: These criticisms have been around for a long time. Personally, I went to Afghanistan three weeks before the fall of Kabul, despite the fact that my friends believed it was not a good time, and I made a 60-minute live program entitled "Is Afghanistan on the verge of regime change?"

I also did not believe that Ashraf Ghani's government would last until the fall of the country. I do not believe that the Taliban have seized power by force. The previous government collapsed due to corruption and mismanagement.

After making that program, I was criticized a lot. They said why do you support the Taliban? My answer was that if the media had not raised these issues, you would have woken up one morning and you would have seen the fall of Kabul.

باز کردن / نظر دهید