مشروعیت ته‌تغاری! وقتی صحبت‌های آقای قاسمیان را شنیدم که گفت | سید حامد حجت
مشروعیت ته‌تغاری!
وقتی صحبت‌های آقای قاسمیان را شنیدم که گفت انتخابات اول انقلاب، بیعت بود و بقیه‌اش [انتخابات‌های بعدی] نظر مشورتی مردم و مردم حق انتخاب ندارند بلکه فقط می‌توانند مشورت دهند [که البته حتما این را هم تو رودربایستی گفتند وگرنه همین لباس ژنده هم به تن مردم باید زار بزند!] می‌بینم چه غم‌انگیز و البته ناامیدکننده است که برخی انسان‌ها، سالیانی دراز از جان و دل آرزوی رسیدن به نقطه‌ای را داشته باشند که وقتی محقق شد نه تنها از آن لذت نبرند بلکه خلاف آن عمل کنند. این‌گونه صحبت‌ها که از پشت بلندگو طنین می‌اندازند افشای اسراری است که ما مردم سالیان درازی قابل آن نبودیم که بشنویم. اما جالب‌تر از او، این‌هایی بودند که واکنش نشان دادند که قاسمیان چرا مهمل می‌گویی؟ انتخابات یعنی حق انتخاب سرنوشت، انگار او نمی‌داند انتخابات یعنی چه، چرا می‌داند اما از واقعیت دیگری سخن می‌گوید. حالا که خودشان دارند راستش را می‌گویند ما زبان باز کنیم که چرا واقعیت را می‌گویید؟! خیلی هم باید ممنون باشیم که امثال قاسمیان با زبان صریح می‌گویند که مردم عزیز اگر به پای صندوق رای آمدید، یابو برتون ندارد که کاره‌ای هستید. تقریبا هرچه بیعت در تاریخ بوده به ضرب شمشیر و زور بوده، آنجایی هم که قرار بود به بیعت گسترده و صلح‌آمیز غدیر عمل شود، چشم نازک کردن‌های عمری در سقیفه سر راه خلافت علی(ع) را گرفت. آزادی کجا بود که رقابتی باشد و از بین چند نفر یکی انتخاب شود؟! تازه او همان علی‌ای بود که افسار شتر خلافت را اگر حجت بر او تمام نمی‌شد برگردنش می‌انداخت، این‌ها که جرعه جرعه از آب بینی بز حکومت می‌نوشند و سرمست‌اند. بله عزیزم اگر آزادی بود، رقابت معنا پیدا می‌کرد تا از پس آن بگوییم انتخاباتی هم هست. در جایی که آزادی نیست، همین مشورت هم از سرمان زیاد است. نباید خودمان را به آن راه بزنیم، مطمئنا اگر در ته تغار این جماعت مشروعیتی باقیمانده بود، رای مردم، همچنان حق انتخاب سرنوشت بود اما حالا که چیزی نیست، باید هم به مردم بگویند بروید خدا روزیتان را جای دیگری حواله دهد، اگرنه که مشخص است این‌ها دیگر انتخاب مردم نیستند! این‌ها خیلی در قید و بند مردم نیستند، مردم در نظرشان به چربی دور دهان بعد از خوردن غذا می‌ماند که با گوشه آستین پیراهن آنرا پاک می‌کنند. مردم بادهای موسمی هستند که فقط در موسم مشورت [و نه انتخابات] باید بوزند و از همان‌جایی که آمده بودند برگردند، بعد از مشورت هم که اقلا تا هشت سال کسی از مردم نمی‌پرسد خرتان به چند من؟! این‌ها همان مبلغان کربلایی هستند که به جای قیام حسین(ع) به قیمه آن بسنده می‌کنند و با حسین انقلابی فقط در همان سال ۵۷ کار داشتند نه بیشتر. حالا آیا اگر شما بودید به این کمدی ابلهانه چیزی جز مشورت اطلاق می‌کردید؟! حداقل به حرمت کلمات و معنی واژه‌ها جفا نکنیم.
@seyyedhamedhojjat110
