ابراهیم ایمان داشت و بر انتظار خویش استوار بود. اگر تزلزل به ا | جامعه اسلامی شریف
ابراهیم ایمان داشت و بر انتظار خویش استوار بود. اگر تزلزل به ابراهیم راه می‌یافت انتظار فرو می‌گذاشت. اگر به خدا گفته بود:« چه بسا اراده تو بر این قرار نگرفته باشد [که فرزندی داشته باشم]، از این رو من آرزوی خویش فرومی‌گذارم. این یگانه خواست من و شادی من بود. روح من صادق است و از اینکه تو این را از من دریغ کردی هیچ بدگمانی در دل پنهان ندارم»، باز هم فراموش نمی‌شد و بسیاری را با سرمشق خویش نجات می‌داد اما دیگر پدر ایمان نبود. زیرا آرزو وانهادن بزرگ است، اما بر آن استوار ماندن بزرگ‌تر است؛ به دست آوردن امر ابدی بزرگ است، اما بر امر زمانمند استوار ماندن پس از وانهادن آن بزرگ‌تر است.
