برش‌هایی از خطبۀ حسین‌بن‌علی(ع) در منا (به مناسبت ۱۰ام ذی‌الحج | جامعه اسلامی شریف
برش‌هایی از خطبۀ حسین‌بن‌علی(ع) در منا (به مناسبت ۱۰ام ذی‌الحجه، تاریخ وقوف ایشان در صحرای منا)
و اما شما، ای گروهکی که مشهور هستید به عالم بودن و نامتان را به نیکی می‌برند و به خیرخواهی برای مردم شناخته می‌شوید و به واسطه‌ی خداوند، مردم از شما می‌هراسند؛ چنان‌که نجیب‌زاده از شما می‌ترسد و ناتوان شما را گرامی می‌دارد و کسانی که هیچ برتری بر آن‌ها ندارید و اگر نیازهایشان از آن‌ها دریغ شود شما هیچ دستی برایشان نمی‌جنبانید، شما را بر خود ترجیح می‌دهند. از خیابان‌ها با طمطراق پادشاهان و احترام بزرگان می‌گذرید. آیا به همه‌ی این‌ها به این علت دست نیافته‌اید که مردم امید داشته‌اند شما برای ستاندن حقوق الهی قیام کنید؟
اما من برای شما، ای آرزوبندان به خداوند، می‌ترسم که گرفتار عذاب او گردید. چون شما به احترام خداوند به جایگاهی برتر دست یافتید اما مردان شناخته‌شده‌ی الهی را گرامی نمی‌دارید در حالی که خود به واسطه‌ی خدا در میان بندگانش محترم شمرده می‌شوید. شما شاهدید که رشته‌ی پیمان‌های الهی گسسته است اما اعتراض نمی‌کنید در حالی که اگر اندکی از پیمان پدرانتان نقض شود فریاد برمی‌دارید.
اگر چشم باز می‌کردید در می‌یافتید شما چون به جایگاه علما تکیه زده‌اید مصیبت‌زده‌ترین مردمانید. چون مجرای امور و فرمان‌ها باید به دست علمای الهی و امانت‌داران روا و ناروای او باشد اما آن را از دست شما گرفته‌اند و این علتی ندارد جز آن‌که شما پس از آن‌که مسیر برایتان روشن شد، از حق متفرق شدید و در سنت اختلاف کردید. اگر به خاطر خدا رنج‌ها را تحمل می‌کردید و هزینه می‌پرداختید امروز امور الهی به شما ارجاع داده می‌شد و از شما آغاز می‌شد و به شما پایان می‌یافت.
اما شما جای خود را به ستمگران دادید و امور الهی را به دست آنان سپردید. مسیرهای مبهم می‌پیماند و در خواسته‌های خویش سیر می‌کنند. گریز شما از مرگ و علاقه‌ی شدیدتان به زندگی زودگذرتان، آنان را به این جایگاه رسانده است. ضعیفان را در دست ستمگران رها کرده‌اید. عده‌ای در تبعید و تحت فشارند و عده‌ای دیگر ناچارند و نان شب ندارند.
ستمگران هرگونه که می‌خواهند حاکمیت را میان خود می‌گردانند و همچون اشرار و با گردن‌کشی در مقابل خداوند جبار، هرگونه که هوس دارند طعم ذلت را به دیگران می‌چشانند. در منبر هر شهری خطیبی دهان‌دریده دارند. گستره‌ی زمین بی‌هیچ مانعی در اختیار آن‌هاست و مردم دست‌مایه‌هایشان هستند و راه فراری ندارند. این‌ها عده‌ای زورگوی سرسخت و سخت‌گیر به ضعیفان و خدانشناسانی هستند که اطاعت نیز می‌شوند. سخت حیرانم که زمین چگونه با نبلعیدن ایشان به آن‌ها صدقه می‌دهد و بی‌رحمانه به ضرر باورمندان کار می‌کند. خداوند در این منازعه و مشاجره حاکم ماست.
پی‌نوشت: این خطبه کلام همان حسینی است که عرفه را خوانده؛ اما این بار نگاهش عوض آسمان، سوی زمین و زمینیان بوده‌است. شاید همین دلیل کمتر شنیده شدنش باشد! ____ @Sharif_Islamic_Society
