داری سکوت سرد مرا می تراشی و
با هر تراشه باز ، زبان باز می کنی
رد می شود نگاه تو از جیغ اره تا
در انحنای چشم من اعجاز می کنی
سرگیجه های گیج تو در موج ریز من
شرم گره گره شده در تن دریدگی است
آشوب عشق خیس تو در روح زخمی ام
فصل بلند مرتبه ی دلسپردگی است
نقشینه های رند هوس باز دست تو
در چارچوب پیرهنم هرم آتشند
سودابه های عاشق زیبا که با فریب
در پشت سایه ها، به کمین سیاوشند
من در خیال داغ خودم دود می شوم
با یک دهان خشک گس و واژه های کال
در مرزهای بودن و نا بودن تنم
حل می شوم میان تراشیده های لال
حالا معرقم که به بازار اصفهان
از بطن گاو خونی قلبت رها شده
در ارتفاع ترس نگاهت معلقم
ای زنده رود! بودنت از من جدا شده
بتول رجائی علیشاهدانی(صنم)
#سایت_ادبی_تخصصی_شعرناب
sherenab.com
بهترین ها رادر #کانال_سایت_تخصصی_شعرناب بخوانید
@sherenabcom
