2021-04-25 23:08:35
#خلاصه_جلسات_علمی
بسم الله الرحمن الرحيم
خلاصه مسائل مطرح شده در #جلسه_سیزدهم از سلسله #جلسات_علمی مرجع عالیقدر حضرت آيت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی دام ظله العالی در شب های رمضان العظیم ۱۴۴۲:
در آغاز جلسه اين سؤال مطرح شد که پيشگوئی های افرادی که علوم غريبه دارند چقدر قابل اعتماد است؟
مرجع عاليقدر فرمودند: در هر چيزی ادعا اعتبار ندارد بلکه احتياج به حصول علم است گذشته از اين که قرآن و روايات برای ما ملاک است.
سؤال ديگری که مطرح شد نسبت به شخصی که در نماز يک سجده را فراموش کرده و بعد از اتمام نماز فراموش کرد که قضای آن سجده را به جا آورد حکم نمازش چيست؟
مرجع عالیقدر فرمودند: اگر فاصله شد و مبطلی انجام داده بايد نماز را دوباره تکرار کند چون سجده را که جزء نماز بوده ترک کرده است.
مسئله ديگری که يکی از آنها مطرح نمود نسبت به استصحاب موضوعات بود که آيا جاری می‌شود؟
معظم له فرمودند: تقريباً تسالم متأخرين بر اين است که استصحاب موضوع مانند استصحاب حکم جاری می شود چون دليل گفته «لاَ تَنْقُضِ اَلْيَقِينَ بِالشَّكِّ» و اين مطلق يا عام است متعلق يقين موضوع باشد يا حکم و حکم چه کلی باشد و چه جزئی.
مسئله ديگری که مطرح شد اين بود که اگر مردی به زنی بگويد با من ازدواج کن و مهر تو اين باشد که تو را به حج می برم. آيا در اين صورت آن زن مستطيع می شود؟
معظم له فرمودند: اگر آن زن قبول کند بله مستطيع می شود چون اين حج بذلی است و در بذل حتی تملک هم لازم نيست و استطاعت هم عرفی است و نه شرعی و ادله مهر اطلاق دارد و لازم نيست که مهر چيزی باشد که مالک آن باشد اما بايد چيزی باشد که يبذل المال بإزائه.
سؤال شد که در حج بذلی حق رجوع دارد؟
معظم له فرمودند: بله، چنانچه در عروه هم فرموده است چون بذل ايقاع است و عقد نيست تا اوفوا بالعقود شامل آن شود اما در هديه خلاف است جماعتی فرموده اند: در هديه هم واجب است قبول کند و مستطيع می شود اما در بذل خلاف نيست چون دليل خاص دارد.
سؤال ديگری که مطرح شد نسبت به اين عبارت بود که از آقا امیرمؤمنان عليه السلام وارد شده است: «اَلنِّسَاءَ نَوَاقِصُ اَلْإِيمَانِ نَوَاقِصُ اَلْحُظُوظِ نَوَاقِصُ اَلْعُقُولِ» مراد چيست؟
مرجع عالیقدر در پاسخ فرمودند: چنانچه بعضی نوشته‌اند حضرت اين عبارت را بعد از جنگ جمل فرمودند، و لذا اين قرينه است بر اين که قضيه خارجی بوده است نه قضيه حقيقيه چنانچه در قرآن هم مواردی داريم که به صيغه جمع آورده شده و مراد يک نفر است مانند اين آيه «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ». که مقصود از «الَّذِينَ آمَنُوا» تا آخر آيه امیرمؤمنان عليه السلام می باشد و همچنين آيه: «الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ» که در روايات دارد که مقصود از النَّاسُ يک نفر بوده است.
عضویت در کانال
192 viewsedited 20:08
م
