یکی از ضرب المثل هایی که همیشه در دوران نوجوانی برای من مساله | سنقری

یکی از ضرب المثل هایی که همیشه در دوران نوجوانی برای من مساله ساز میشد و دلیل آنرا نمی فهمیدم مثل"مگر ارمنی سه" بود که معمولا زنها به کسی که بیرحمانه رفتار میکرد می گفتند.
مدتها این سوال در ذهن من بود که چرا "ارمنی" بیرحمه؟ چرا مثلا یهودی یا حتی دیگر مسیحی ها و ... بیرحم نیستند در حالیکه از بیرحمی آنها بیشتر شنیده بودیم و برعکس اگر خاطرتان باشد در دوران پهلوی ارامنه را بسیار ستمدیده معرفی میکردند (که البته ستمی که به ارامنه در لهستان و... رفته قابل چشم پوشی نیست) اما در سنقر بیرحم ها را ارمنی نام می دادند.
تا اینکه گزارشات محمد کریم خان قره باغی را خواندم. در قره باغ ارامنه با کمک روسیه تزاری چنان شرایط را بر مردم سخت می کنند که عده زیادی ناچار به مهاجرت به داخل ایران می شوند و بخشی از مهاجرین به همدان به دلیل شناختی که از گفته های زائرین کربلا که از سنقر عبور کرده بودند از ترک زبان بودن مردم منطقه سنقر و بکر بودن منطقه سنقر و اطراف آن بلحاظ کشاورزی و دامپروری داشتند راه سنقر را در پیش میگیرند . این مهاجرین فقط در سنقر ساکن نشده اند.
در گزارش محمد کریم خان قره باغی بتاریخ شعبان المعظم ۱۲۲۹ هجری قمری به دربار فتحعلی شاه آمده است :
قربان خاک پای جواهرآسای اقدس همایون مبارکت شوم. مدت مدیدی سعادت و فیض آستان بوسی را نداشتم امید است بزودی سعادت دستبوسی نصیب این بنده درگاه شود.
از تصدق وجود مسعود مبارک، چند خانواده از ولایت قره باغ در سنقر و اطراف آن قصبه ساکن شدند.
اهالی حسب الامر همایونی زمین در اختیار چاکر معین نموده تا برای مهاجرین مقرر شود. از بندگان ذات اقدس همایونی دسته جاتی( گروه هایی) به اطراف قصبه تا ۵ فرسخی راهی شدند مقرر شد در مناطقی که نه خالصه و نه اربابیست ،ساکن شوند.روزنامه نویس مخفی به همراه آنان راهی گردید. در قراه ، ترکان تزاحمی با مهاجرین الحمدلله نداشتند . عشایر کرد می آیند و می روند و تزاحم ندارند.
خداوند جان عالم را تصدق خاک پای مبارک بگرداند.