شاملو بعداز نیما بیشترین تأثیر را بر شعر شاعران معاصر داشته و | فصلنامه استارباد
شاملو بعداز نیما بیشترین تأثیر را بر شعر شاعران معاصر داشته و زیباترین عاشقانه ها را سروده است، که بقول عبدالعلی دستغیب：
" عاشقانه های شاملو، زیباترین ترانه های عشق در شعر نوی پارسی است."
برخورداری شاملو از نثر غنی قرن چهارم و پنجم( می گفت که تاریخ بیهقی را هفت بار خوانده است) و استفاده از موسیقی کهن کلام که هماهنگی صورت و محتوی شعریش را در پی داشت و همین امر جذابیت شعر او را دوچندان کرد. بقول شمس لنگرودی：
" شاملو از معدود شاعرانی است که برای نسل ها شعر سروده است...از " بارون میاد جرجر" تا " در آستانه" شعرهایش جاودانه است."
شاملو در سال ۱۳۲۶ در سن ۲۲ سالگی با اشرف الملوک اسلامیه ازدواج می کند که سیاوش، سامان، سیروس و ساقی حاصل این ازدواج هستند. این ازدواج به جدایی می انجامد و پس از ده سال با طوسی حائری( دکترای ادبیات فرانسه و مدیر دبیرستان دخترانه تهران) ازدواج می کند،که چهار سال بعد در ۱۳۳۹ از او جدا می شود. آیدا می گوید：
" می گفت یک شب بحث بالا گرفت، کتاب و یادداشت و لباس و لوازمم را به امان خدا رها کردم؛ بارانی و کیف دستی ام رابرداشتم و برای همیشه از خانه بیرون آمدم و خلاص!"
در فروردین ۱۳۴۱ با "آیدا سرکیسیان"( ریتا آنانث سرکیسیان) که دانشجو و همسایه اش بود، آشنا می شود. بقول آیدا：
" ۱۴ فروردین ۱۳۴۱ … ساعت ۹ صبح از آبادان به تهران رسیدم…به خانه که رسیدم، بعداز مدتی ناگهان دویدم به سمت بالکن تا ببینم رُزها جوانه زده اند یا نه. ناگهان برگشتم دیدم مردی در حیاط همسایه ایستاده، من را نگاه می کند. این نگاه گره خورد، همین گونه آغاز شد."
در فروردین ۱۳۴۳ ازدواج می کنند و پس از شش ماه اقامت در شیرگاه( مازندران) به تهران می آیند و تا آخر عمر با هم می مانند. شاملو با کتاب های " آیدا در آینه" و " آیدا درخت و خنجر و خاطره" از او به عنوان معشوقه شاعر جلوه ای خاص می بخشد و می گوید：
"هر چه می نویسم به خاطر اوست … من با آیدا آن انسانی را که هرگز در زندگی خود پیدا نکرده بودم، پیدا کردم."
از نظر آیدا شعر " سرود ششم" از عمق رابطه آنها سخن می گوید، که نتیجه ی چهل سال زندگی شاملو با اوست：
" حافظ و لورکا، یاران همیشگی شاملو بودند. ارتباط عجیب تری با حافظ داشت."
شاملو علاوه بر شعر، کار های زیادی در روزنامه نگاری، تحقیق، ترجمه، داستان، دیالوگ نویسی برای فیلم، فیلمنامه نویسی و مستند سازی دارد. کتاب کوچه او بزرگترین اثر پژوهشی در باب فرهنگ عامیانه مردم ایران می باشد که تاکنون ۱۲ جلد آن به چاپ رسیده است.آثار وی به زبان های انگلیسی، سوئدی، ژاپنی، فرانسوی، اسپانیایی، آلمانی، روسی، ارمنی، هلندی، رومانیایی، فنلاندی و ترکی ترجمه شده است. جوایزی هم دریافت کرده، از جمله در سال ۱۳۵۱جایزه فروغ فرخزاد، سال ۱۳۶۹ جایزه از سازمان حقوق بشر نیویورک، سال ۱۳۷۸ جایزه استیک داگرمن و در سال ۱۳۷۹جایزه واژه آزاد از هلند. مضافا چندین بار کاندیدای جایزه نوبل ادبیات هم شد.
" باید استاد و فرود آمد / بر آستان دری که کوبه ندارد."
سرانجام در ساعت ۹ شب دوم مردادماه ۱۳۷۹ در منزلش در دهکده فردیس کرج، روحش از شکنجه تن آزاد شد. پیکر او روز پنجشنبه ۶ مرداد از مقابل بیمارستان ایرانمهر ( خیابان شریعتی تهران) و با حضور ده ها هزار نفر از علاقمندانش تشییع و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد. علاوه بر سازمان، انجمن و کانون های داخل کشور، انجمن های قلم آمریکا، سوئد، آلمان و … پیام تسلیتی به مناسبت درگذشت وی ارسال کردند.
در مراسم تشییع، ما دست در دست هم، در دوسوی خیابان شریعتی، دوخط موازی درست کرده بودیم تا آمبولانس کهنه، پیکر یک پای بی بدیل شاعر روزگار ما را در پی دوستارانش رهسپار خانه همیشگی اش نماید. روز عجیبی بود. آیدا با سیمین بهبهانی به آرامی و آهسته در جلوی آمبولانس حرکت می کردند. محمود دولت آبادی در مراسم خاکسپاری شاملو گفت：
" شاملو، انسانی که بدیل حافظ است، به خاک سپرده می شود…احمد شاملو نه فقط شاعر که شاعرترین بود… عین عشق بود… ما تنها به دیدار تو نیامده ایم. این عصاره ی مردم ایران است که این جاست… این مراسم خاکسپاری احمد شاملو شاعر ملی ایران است. تسلیت به ملت ایران، شاعران جهان، تسلیت به شاعران میهن که فخر ایران زمین اند."
بامداد بزرگ را بار اول در منزلش در اواخر دهه چهل که با پسر کوچکش سیروس، دوست بودم ، در خیابان فلسطین شمالی، کوچه رازقی در طبقه سوم آپارتمانی، دیدم که با آیدا بود و بار آخر هم در تابوت که مشایعش کردیم به سوی خانه ی ابدی، باز هم با آیدا بود . یادش گرامی و نامش هماره جاوید باد! @StarbaadMagazine
