Get Mystery Box with random crypto!

(بخشِ سوم) حالا در زبان عثمانی بدون هیچگونه قید و باکمال آزاد | تاریخ،فرهنگ،هنر و ادبیات ایران‌زمین

(بخشِ سوم)

حالا در زبان عثمانی بدون هیچگونه قید و باکمال آزادی تمام کلمات‏ عربی را بهر اشتقاقی و هر صیغه‏ای و هر بابی میشود آورد خواه در خود زبان عرب آمده باشد یا نه و در ترکیبات فارسی هم مثل یک زبان اختراعی‏ تمام ترکیبات را بطور قیاسی با مفردات فارسی و عربی مطّردا میشود ساخت و استعمال کرد و از این شرب الیهود و هرج و مرج مطلق قواعد نحوی و صرفی‏ و لغوی و اصطلاحی یک زبان مصنوعی درآمده که مفردات آن از این‏ قبیل است: «استحکامکارانه»، «استدراج»، «متحسّس»، «تعجیز و ازعاج» (بمعنی مزاحمت)، «تلطیف»(بمعنی دلجوئی)، «تخدیش»(بمعنی مشوب‏ ساختن خاطر)، «تجزیه»(بمعنی مجازات)، «دخالت»(بمعنی پناه بردن)، «تنبیه»(بمعنی سپردن و حکم کردن)، «مساعده»(بمعنی اذن)،«مراق»! (بمعنی غصّه و هوس)، «عجبا»(یعنی آیا)، «غالبا»(بمعنی گویا)، «تحف»(بمعنی عجیب)، «ناجی»(بمعنی نجات‏دهنده)، «تقدیر»(بمعنی‏ تحسین) و هکذا هزاران کلمات دیگر که بحدّ و حصر نیاید و یک کتاب در تعداد آنها لازم است و همچنین ترکیبات عربی و فارسی مثلا «مع‌التأسّف»
(بجای افسوس‌که)، «مع‌الممنونیة»، «مع‌المسارّ»، «لخلخه‌پردازانه»، «جریحه‏دار»، «معنیدار»، «زمامدار»....الخ که در حساب نگنجد. یک خاصیّت عجیب دیگر آن زبان نیز که منحصر بفرد است آنست که‏ قسمت مهمّی از آن زبان از ترجمهٔ تحت‌اللفظی زبان فرانسه بعمل‌آمده‏ و علاوه‌براین خاصیّت غریب در زبان معمولی که دلیل فقدان ذوق و روح مخصوص زبان است در ترجمهٔ کلمات فرنگی و اصطلاحات علمی و ادبی و فلسفی و غیره نیز هیچ نوع زحمت بخود نداده و با کمال سادگی مضحک‏ عین معنی تحت‌اللّفظی عربی آن اصطلاحات را داخل زبان خود نموده‏اند و این فقره بکلی قیاسی است و بدون معطلّی هر کلمهٔ مشکل فرنگی را میشود تحت‌اللفظ عربی کرد و از آن اصطلاح ترکی ساخت. مثال این فقره‏ هم بیحدّ و حساب است مثلا ذهنیّت‏ (mentalité)، لایموت‏ (lmmortel)، اقناع‏ satisfaire)، حال‏ حاضر (moment présent)، عین زمان‏ (en méme temps)، عصبیّت‏ (nervosité)، ضربهٔ حکومت‏ (coup ďEtat)، مکتب‏ سعدی‏ (یعنی شیوهٔ او) (Ecole de)، تقدیر (Admiration)، عکس العمل‏ (Réaction)، سیما(یک‏ سیمای سیاسی) (Figure)، آهنگ‏ (Harmonie) و هکذا هزاران اصطلاحات دیگر.
الفاظ بیمعنی جدیدالأستعمال در ایران
حالا بدبختانه از تأثیر این ادبیّات(!) زبان مصنوعی بروسه و سیواس‏ و مقلّدین باکویی و گنجه‏ای آنها و این شله‌قلمکار عجیب و مخصوصاً از برکت قدوم ادبای خان‌والده در بعضی از دارالسّلطنه‏ها و در خود دارالخلافه که باید مرکز سرمشق و نمونهٔ زبان دری باشد یک مولود غیر طبیعی و ناقص‌الخلقه‏ای زاییده شده که قسمتی از مقالات که روی سخن‏ هم در آنها بعامّه است بدان زبان عجیب نوشته میشود. اگر تأویل به تنفید شخصی نمیشد ما مقداری از نمونه‏های خیلی عجیب این منطق‌الّطیر تازه را بدون زحمت تفتیش و تصّفح اینجا درج میکردیم ولی چون خوانندگان‏ ایرانی خوب با این زبان غیرطبیعی آشنا هستند لازم بدرج نمونه‏های زیاد نیست و فقط چند کلمه از مفردات آن کافی است که ملاحظه‏کنندگان‏ بترکیب آن نفرین کنند مثلا عرض اندام بمعنی ظهور، اثبات وجود یعنی حضور، ناجی مملکت یعنی نجات‏دهنده، عنعنات(!) یعنی روایات‏ (و گاهی بمعنی آباء و اجدادیلاقید یعنی
بیقید، لاقیدانه(!)، لغو گردید یعنی بهمخورد، مدهش یعنی وحشتناک، اشقیاء یعنی‏ دزدان، متجاسرین یعنی متمرّدین، خاطرات یعنی یادداشتها، زمامداران‏ امور یعنی اولیای دولت، عنودانه، خویشاوندی‌منشانه، وضعیّت یعنی اوضاع، موقعیّت یعنی موقع، جریحه‏دار، متحسّس، محرورانه، در اطراف صلح، در اطراف واقعۀ زنجان یعنی راجع بآن مسئله، مادام‌که یعنی مادامیکه، تکدیر یعنی توبیخ، صمیمانه یعنی صاف و بیغرض، انتحار یعنی خودکتبی، طنین‏انداز شد یعنی منتشر شد، مَعْکس افکار یعنی نمایندهٔ خیالات، مفکوره یعنی فکر، روح نزیه یعنی پاک...و غیره و غیره الی غیر النّهایه.
علاوه‌بر اینها یک سجاوندی بازی غربی نیز در اینگونه منشآت هذیانی و پرت‏ رایج شده که از عجیب‏ترین مضحکات است مثلأ علامات سجاوندی‏ فرنگی مختلف را متصّل باجا و بیجا تکرار میکنند مثلأ بجای این عبارت «امروزها هوای طهران سرد شده و فقرا در زحمتند» مینویسند «امروزها بارقۀ برودت! باصولت استیلاکارانۀ خود-طهران را، اشغال کرده!!! و زحمت مرارت‏ کارانۀ آن، در میان صنف فقیر-عرض اندام نموده و با مشکلات فوق‏ البشری،-امرار حیات مفلوکانه میکنند؟؟...».این نقطه‏های‏ سجاوندی که علامت وقف یا فصل یا تعجّب یا استفهام است نیز در مملکت‏ مخترعین آنها قواعدی و محلّ استعمال مخصوصی دارند و باین فراوانی و بیجا استعمال نتوان کرد.

ادامه

کاوه؛ سالِ پنجم؛ شمارهٔ مسلسل ۴۷؛ شماره ۱۲؛ ۶ امردادماه قدیم ۱۲۹۰ یزدگردی، غره ربیع‌الثانی سنه ۱۳۳۹ه.ق، ۱۳ دسامبر فرنگی ۱۹۲۰ میلادی؛ بازچاپ ۱۳۶۱؛ نشر ویس.
https://t.me/tarikhfarhanghonariranzamin