تز یازدهم اولیویا میشرلیچ شونهر، انگشت نقد بر درماندگی روحی | تز یازدهم

تز یازدهم

اولیویا میشرلیچ شونهر، انگشت نقد بر درماندگی روحی می‌نهد که از پیِ بحران کرونا دامانِ کلیساها را گرفت. او در این گفتگو عنوان می‌دارد که اهتمامی برای به دست‌دادن تفسیری مسیحی از این بحران شکل نگرفته است و وقت آنست که کلیساها تأمل و تحملِ عدم‌قطعیت را سرلوحۀ کارشان قرار دهند. در انجمن‌های مذهبی بگومگوهایی به‌گوش می‌رسد. بدگمانی‌هایی دو سویه: هر کس به‌عنوان یک مسیحی از رهبری کلیسا در آلمان انتقاد می‌کند، بی‌درنگ یک بنیادگرا محسوب می‌شود یا در رستۀ افسانه‌سرایانِ تئوری توطئه پرتاب می‌شود. و بالعکس، هر کس لب تر کند که ناقوس‌ها برای دانشمندان و ویروس‌شناسان به‌صدا درآمده است و ایمان را نمی‌توان فقط در اتاق‌های کلیسا حبس کرد، مخالف آزادی مذهب قلمداد می‌گردد. گوشِ اولیویا میشرلیچ از دو طرف این جنجال پُرست. میشرلیچ معتقد است که بحرانِ روحیِ نهفته در پاندمی ابداً جدی گرفته نشده است.
اولیویا میشرلیچ -شونهر در سال ۱۹۷۳ متولد شد و پژوهش هابیلیتاسیون را به‌پایان رسانده است. وی نوۀ دکتر و روانکاو مشهورِ آلمان، الکساندر میشرلیچ است و در دانشگاه کلیسایی یسوعیان مونیخ، فلسفه و انسان‌شناسی فلسفی تدریس می‌کند.


جاروی توکل به زیر فرش
گفتگو با اولیویا میشرلیچ شونهر، ترجمه: محمد هادی

https://t.me/thesis11site