اینجا #آلمان ادامه از پست قبل... از اداره بهداشت زنگ زدند که | زیر گنبد کبود
اینجا #آلمان ادامه از پست قبل... از اداره بهداشت زنگ زدند که باید پسرم چهارده روز بعد از تست مثبت در خانه بماند. خودشان هم به مدرسه پسرم و مهدکودک دخترم اطلاع داده بودند که بچه‌ها در قرنطینه هستند(و اگر ما بچه ها را می‌بُردیم نمی‌پذیرفتند!) اسم کلاس پسرم در مدرسه و گروه دخترم در مهد و تاریخ آخرین مراجعه بچه‌ها به آنجا را هم می‌دانستند. (که اگر اخیراً بچه‌ها به آنجا رفته بودند، کل کلاس را قرنطینه می‌کردند.)
طبق قانون، در پایان چهارده روز پسرم باید با جواب منفی رسمی برود مدرسه. دکترش هم یک گواهی سلامت بعد از کرونا می‌دهد دستمان که پسر ما را تا شش ماه از قرنطینه‌های احتمالی بعدی که به واسطه کرونا مثبت شدن بغل‌دستی یا همگروه‌هایش در مدرسه اعمال خواهد شد، معاف می‌کند.
دو سه روز بعد از شروع قرنطینه مسئول اداره بهداشت طی یک تماس تلفنی گفت که قانون جدید می‌گوید خواهر یا برادرهای خردسال (زیر شش سال) بچه‌های کرونا مثبت، در صورت مثبت نشدن تستشان، ناقل محسوب نمی‌شوند و می‌توانند با جواب تست منفی از ادامه قرنطینه معاف شوند ... گفتند جواب منفی تست دخترم را به آنها ایمیل بزنیم و منتظر تماس یا ایمیل آنها بشویم برای پایان قرنطینه. ایمیل را زدم و چون برایم قابل تصور نبود که به این زودی‌ها جوابم را بدهند، تماس هم گرفتم برای پیگیری. گفت ما هر روز صبح کسانی که ایمیل جواب منفی آنها را تا ساعت مشخصی دریافت کرده‌ایم لیست می‌کنیم تا به ترتیب با آنها تماس بگیریم. تاریخ تولد دخترم را پرسید و بر اساس آن اسمش را در لیستی که ظاهراً جلویش حاضر بود پیدا کرد و گفت طبق لیست امروزمان با شما ساعت فلان تماس گرفته خواهد شد.
این روزها بیشتر وقت پسرمان در بالکن می‌گذرد. بچه‌های همسایه‌هایمان که خوشبختانه هیچکدام هم مریض نشدند، از زمین چمن جلوی خانه با پسرم تفنگ‌بازی می‌کنند، بادکنک پر از آب به هم پرتاب می‌کنند یا با دوربین و بی‌سیم‌هایشان ماموریت سری انجام می‌دهند... (عکس ) چند وقت یک بار هم صدای یک پیرزن آلمانی، از همانها که بیشتر وقتشان را پشت پنجره می‌نشینند و آدم‌ها و خیابان را تماشا می‌کنند، بلند داد می‌زند که "بیته لایزه زاین!" (لطفا آروم باشید...). اولین بار که صدای "لایزه" بلند شد، بچه‌ها ترسیدند و سریع رفتند خانه‌هاشان. دفعه بعدی اما نه. مِلینا می‌گفت ساعت استراحت روزانه که نیست (حدود یک تا چهار معمولاً ساعت استراحت محسوب می شود)، این قرنطینه به اندازه کافی بچه‌ها را اذیت می‌کند، این پیرزن‌ها هم باید کمی تحملشان را ببرند بالا.
روایت‌های شنیدنی و الهام‌بخش از #زیرگنبدکبود... @tick_idea
