آموزش آواز

2021-11-17 19:43:04 در مورد چگونگی تاثیر پذیری موسیقی عربی از موسیقی ایرانی

در پاسخ با استناد به نوشته های حسن مشحون و داریوش صفوت بایستی عرض کرد در دوران خلافت، شخصی به نام "نشیط پارسی" که از اسیران سلسله ساسانی بوده، سرودهای پارسی را در شهر مدینه و بدون ساز می خوانده است. که اصطلاح "نشید" به معنای آواز بدون ساز برگرفته از نام اوست.
"نشیط پارسی" را از پیشگامان موسیقی عربی می دانند.

همچنین شخصی ایرانی الاصل به نام "سائب خاثر" در اوایل دوره امویان خواننده آواز بوده که بعداً ساز عود را نیز فرا می گیرد و نخستین کسی است که همراهی ساز و آواز را در موسیقی عربی معمول کرده است. سائب خاثر نیز یک اسیر ایرانی بوده که توسط عبداله بن جعفر طیار، برادر زاده حضرت علی (ع) خریداری و آزاد می شود. او در جریان لشکرکشی یزید به مدینه و قتل عام مردم کشته شده است.

شخص دیگری به نام "ابن سریج" نیز در اوایل دوره امویان در شهر مکه خواننده آواز و نوازنده عود بوده است. او اصالتاً عرب است. اما ساز عود را از معماران ایرانی که برای تعمیر دیوار کعبه آمده بودند؛ فرا می گیرد. لذا نخستین کسی است که ساز ایرانی را به مکه می برد. روایت می کنند که او نوحه هایی هنرمندانه در اندوه کشتار مردم مدینه توسط سپاه یزید و حتی در وصف شهدای کربلا نیز ساخته است.

بعد از این شخصیت های نامبرده شده، در دوران عباسیان و پس از آن بزرگانی چون زلزل، زکریای رازی، فارابی، خوارزمی، رودکی، ابن سینا، صفی الدین ارموی، خواجه نصیر طوسی، عبدالقادر مراغی و ... رسالات متعددی در باب موسیقی ایرانی نگاشته اند.
@vocaltraining باز کردن / نظر دهید

2021-04-04 00:52:49 مرکز تخصصی آواز ایرانی

به این صفحه بپیوندید:


Instagram: Iranian.Song.Center

باز کردن / نظر دهید

2021-04-02 18:13:46 مرکز تخصصی آواز ایرانی

یک کانون مجازی و مستقل است که با هدف اشاعه و اعتلای موسیقی و با رویکردی توسعه محور، جهت شناخت هنر آواز ایرانی فعالیت می کند.

به این صفحه بپیوندید:


Instagram: Iranian.Song.Center

باز کردن / نظر دهید

2021-03-31 16:46:17 "آشنایی با موسیقی ایران"

موسیقی زورخانه ای (ورزش باستانی)

موسیقی حماسی زورخانه قلب تپنده شاهنامه فردوسی است. موسیقی سرشار از جوانمردی و پهلوانی که از ایران باستان به یادگار مانده است.
در زورخانه سیستم پیچیده ای از تعامل بین موسیقی، ورزش و مذهب برقرار است که آرام آرام در بستر فرهنگی جامعه شکل گرفته است.
به هر حال زورخانه جایی است که در آن می توان به وضوح موسیقی ایرانی شنید. اما نه موسیقی معاصر ایران که در اثر رنج های بسیاری که ملت کشیده اند؛ از اندوه سخن می راند. موسیقی زورخانه یادآور نبردها و پیکارهای غرور آفرین پهلوانان ایرانی چون اسفندیار، رستم، زال، سام، سهراب و سیاوش است.
زورخانه که محلی برای پرورش جسم و روح به شمار می رود بدون موسیقی بی معنی است. مرشد به عنوان رهبر این اجتماع نقشی اساسی در ارضای روحی و جسمی ورزشکاران ایفا می کند.
در خاطراتی که پروفسور برونو نتل موسیقیدان امریکایی از پژوهش در موسیقی ایرانی می نویسد بسیار تحت تاثیر این موسیقی قرار گرفته است به طوری که همواره در تلاش بوده تا در این آیین ورزشی کهن حاضر شود و آن را بارها و بارها از نزدیک لمس کند.
زورخانه یک الگوی عالی از اخلاق مداری را ترویج می دهد. "کسوت" در کجای جامعه امروز ما جایگاهی دارد؟ در این روزگار پرمدعا چه کسی حاضر است به "کسوت" احترام بگذارد؟ اما در زورخانه هنوز خیلی چیزها زنده است.
سخن به بیراهه نرود. صحبت بر سر موسیقی زورخانه است. موسیقی که از حماسه چهارگاه تا شکوه همایون و از نشاط ماهور تا اندرز شور در آن هویداست.
نمونه ارائه شده مربوط به آواز و ضرب مرشد مرادی است که داستان اکوان دیو شاهنامه فردوسی را در دستگاه همایون اجرا می کند.
@vocaltraining باز کردن / نظر دهید

2021-03-31 16:45:16 @vocaltraining باز کردن / نظر دهید

2021-03-31 07:07:46 "آشنایی با موسیقی ایران"

موسیقی ردیف

آنگاه که نغمه ها و آهنگ ها (گوشه ها) به ترتیبی متناسب با منطق هنری و ذوق زیبایی شناسانه فرهنگ این سرزمین به همراه هماهنگی نسبت های فواصل، گردش نغمات، وزن و تزیین های ویژه این موسیقی به اجرا در آیند، موسیقی را ردیف می نامیم.
هر استاد موسیقی از تسلسل گوشه ها با سلیقه، تفکر و احساس خود ردیفی به وجود می آورد و هر نوازنده خلاق به هنگام اجرای آن ردیفی نو می آفریند.
اجرای موسیقی ردیف بر پایه تک نوازی و بدیهه سرایی است، با آزادی خیال و آفرینندگی در لحظه، البته بر پایه انگاره های از پیش فراگرفته.
و کلام آخر اینکه ردیف بهانه ای است برای تداوم موسیقی ایران، برای حفظ شیوه درست خواندن یا درست نواختن.
این ها تعاریفی است که از موسیقی ردیف در کتاب "هفت دستگاه موسیقی ایران" نوشته مجید کیانی ذکر شده است. البته کم نیستند استادانی که به ردیف اشراف دارند و ذکر اسامی همه آنان در این مجال نمی گنجد. اما آن چیزی که جلب توجه می کند این است که تعریف کیانی از ردیف مبتنی بر آفرینش، خلاقیت و بدیهه سرایی است.
پس چه بر سر موسیقی ایرانی در آمده است که این مهم محقق نمی شود؟
منجمد کردن ردیف و کنار گذاردن ردیف هر دو به زیان موسیقی ایرانی است.
یکی از دلایل اصلی که بر آموزش شفاهی و سینه به سینه موسیقی ایرانی تاکید می شود به کارگیری قوه خلاقیت هنرمند جهت بازآفرینی انگاره هایی است که آن را فراموش کرده است. این مهم در بداهه پردازی به خوبی نمود پیدا می کند. در این صورت آموزش مکتوب موسیقی یا همان آوانگاری جهت تجزیه و تحلیل یا گروه نوازی کاربردی خواهد بود زیرا در آن شرایط به یک محتوای ثابت نیازمندیم.
پس ردیف سیال است و پس از مشق بایستی پویا باشد و این پویایی در گرو شناخت آن است نه حفظ طوطی وار آن‌.
نمونه ارائه شده رنگ شهر آشوب از ردیف میرزا عبدالله است که توسط مجید کیانی نواخته شده و در سال ۱۹۹۱ در پاریس منتشر شده است.
@vocaltraining باز کردن / نظر دهید

2021-03-31 07:06:36 @vocaltraining باز کردن / نظر دهید

2021-03-30 13:11:38 "آشنایی با موسیقی ایران"

موسیقی ردیف مجلسی

نوعی از موسیقی هنری در ایران است که برای شنوندگان نواخته یا خوانده می شود. اساس آن بر ردیف و فرم های غنی موسیقی ایران استوار است که تمامی محورهای این موسیقی اعم از صدا، فواصل، گردش ملودی، وزن و تزیین را مد نظر قرار می دهد.
در این موسیقی قابلیت اجرای ویرتئوزیته و هنرذوقی وجود دارد. همچنین جنبه هایی از تفنن و مهارت نیز در آن دیده می شود.
موسیقی ردیف مجلسی می تواند به صورت تک نوازی یا هم نوازی اجرا شود و متاثر از فرم هایی است که بعد از غلامحسین درویش در موسیقی ایرانی مرسوم شد و درصدد بود موسیقی ایرانی از محفل خواص به صحنه راه پیدا کند که در آن پیش درآمد، چهارمضراب، گوشه های مختلف دستگاه، آواز، تصنیف، ضربی و رنگ مورد استفاده قرار می گیرد.
نمونه ارائه شده مربوط به اجرای گروه شیدا به سرپرستی محمدرضا لطفی است که در آلبوم یادواره برومند به اجرای پیش درآمد دوره عالی دستگاه شور از ردیف علی اکبر شهنازی می پردازند.
@vocaltraining باز کردن / نظر دهید

2021-03-30 13:11:26 @vocaltraining باز کردن / نظر دهید

2021-03-29 22:47:11 "آشنایی با موسیقی ایران"

موسیقی ترکیبی

این موسیقی از تلفیق تئوری و اجرای موسیقی اروپایی با عناصر موسیقی ایرانی شکل می گیرد.
پایه گذاری آن در موسیقی ایرانی را به علینقی وزیری نسبت می دهند. که پس از او موسیقیدانانی مانند روح الله خالقی ، مهدی خالدی ، ابوالحسن صبا و تعدادی دیگر در این زمینه فعالیت داشتند. این جریان در دوره گلها فرصت مناسبی پیدا کرد تا بتواند پرفرمنس جدیدی از موسیقی ایرانی ارائه دهد که به موسیقی نو رادیویی نیز شهرت یافت.
ارکستر گلها به ویژه در دوره صبا صدایی نزدیک تر به سونوریته سازهای ایرانی داشت که رفته رفته به صدادهی سازهای اروپایی متمایل شد و پلی فونی اهمیت بیشتری پیدا کرد. به علاوه سیستم گام ها و فواصل موسیقی ایرانی نیز با تغییراتی همراه شد.
البته ذکر این نکته نیز حائز اهمیت است؛ چیزی که امروزه تحت عنوان موسیقی ترکیبی یا فیوژن می شنویم ساختاری کاملاً متفاوت با موسیقی ترکیبی دوره گلها دارد و به شدت تحت تاثیر موسیقی دیسکوها و کاباره های اروپا و امریکاست. چرا که در ارکستراسیون گلها آثار فاخر موسیقی کلاسیک مد نظر قرار می گرفت.
نمونه ارائه شده مربوط به برنامه گلهای تازه شماره ۲۸ می باشد که ساخته داریوش دولتشاهی است و توسط فریدون شهبازیان در دستگاه ماهور تنظیم شده است.
@vocaltraining باز کردن / نظر دهید