مطالبات زنان

2022-06-05 14:17:16 سرنوشت متفاوت «امیر ابراهیمی» و «فکور صبور»/ بیایید جامعه‌ای بزرگوار بسازیم…
پارسا ایراندوست

هنوز ساعتی از اعلام برندگان جشنواره فیلم کن و موفقیت «زهرا امیر ابراهیمی» در آن نگذشته بود که دو قطبی تکراری و بی ثمری در شبکه‌های اجتماعی شکل گرفت.

گروه‌هایی از کاربران فضای مجازی که نسبت به گفتمان دینی حاکم بر جامعه تعلق خاطری دارند تصور کردند که این موفقیت و موج به وجود آمده درباره آن، نوعی دهن کجی به ارزش‌های اسلامی محسوب می‌شود و وظیفه خود دانستند که به هر صورت ممکن به این رویداد واکنش منفی نشان دهند؛ خواه با بی ارزش نشان دادن جایزه اعطا شده به خانم امیر ابراهیمی، یا سوگیری نسبت به ارزش‌های هنری فیلم.

نویسنده این یادداشت، همانند اکثریت قریب به اتفاق کسانی که هفته گذشته را به قلم فرسایی درباره فیلم «عنکبوت مقدس» پرداخته‌اند، این فیلم را ندیده و بر خلاف ایشان، قضاوت درباره آنچه ندیده را رفتاری متناسب با جایگاه انسان قرن بیست و یکم نمی‌داند.

این یادداشت قصد دارد زاویه‌ی کمتر دیده شده این ماجرا را به تصویر درآورده و مخاطب را به اندیشیدن درباره آن دعوت کند.

«امیر ابراهیمی» در سال ۱۳۸۵ با بحرانی مواجه شد که کمتر کسی می‌تواند از آن جان سالم بدر ببرد. فیلم روابط خصوصی او به شکل وسیعی در جامعه پخش می‌شد و از بین رفتن آبروی یک انسان دل هیچ یک از دغدغه‌مندان دین را به ترحم درباره این ماجرا وا نمی‌داشت.

درباره بی اعتنایی نسبت به ستم روا داشته شده بر «زهرا امیر ابراهیمی» همین بس که عامل انتشار این فیلم که بعدها بر اثر سرطان درگذشت، به برنامه زمان افطار صداوسیما دعوت شد تا درباره ایمان به خدا در شرایط سخت بیماری سخن بگوید.

«امیر ابراهیمی» از ایران رفت و در جامعه‌ای که کوچکترین آشنایی با آن نداشت از ابتدا آغاز کرد و مسیر سخت پیش روی خود را پشت سر گذاشت، تا پانزده سال بعد که موفق به دریافت جایزه از معتبرترین فستیوال سینمایی جهان شد.

به باور نگارنده آموزنده ترین نکته‌ای که فارغ از تمام حواشی این ماجرا و قضاوت‌های صورت گرفته درباره آن برای جامعه ایران وجود دارد این است که چگونه می‌توان با بالا بردن ظرفیت اخلاقی جامعه و پذیرش خطای افراد، زمینه بازگشت آن‌ها به زندگی و درخشش ایشان را فراهم آورد.

تصور کنید از شما سوال شود: «اگر "امیر ابراهیمی" در ایران می‌ماند، چه آینده ای در انتظارش بود؟» آیا جز تاریکی چیزی به ذهن تان می‌رسد؟ این «تاریکی» نمایانگر بن بستی است که افراد مواجه شده با چنین بحران‌هایی در جامعه ایران در آن گیر خواهند افتاد.

«سریال نرگس» آخرین حضور «زهرا امیر ابراهیمی» بر صفحه نمایش در ایران بود. او نقش خود را در کنار «زهره فکور صبور» ایفا می‌کرد. «امیر ابراهیمی» در حالی بر روی صحنه جشنواره کن مورد تقدیر قرار گرفت که چند ماه پیش از آن «فکور صبور» در مواجهه با بحرانی که از سوی پاپاراتزی های میهنی برایش به وجود آمده بود، تصمیم گرفت به زندگی خود پایان دهد.

درباره این دو سرنوشت متفاوت می‌توان بسیار اندیشید و راهی برای مواجهه بزرگوارانه با اتفاقات اجتماعی آموخت. واقعیت این است تا نتوانیم جامعه‌ای بزرگوار بسازیم، نباید امیدی به آینده آن داشته باشیم./اقتصادشرق

https://t.me/WomenDemands باز کردن / نظر دهید

2022-05-28 23:21:01 بارون
خواننده: مژده

#آهنگ_شبانه
@WomenDemands باز کردن / نظر دهید

2022-05-28 11:43:12 روز متفاوت آزادی

ورزشگاه بزرگ «#آزادی» تهران، روز پنجشنبه یکی از روزهای خاص دوران حیاتش را تجربه کرد. این ورزشگاه که در دهه‌های اخیر به‌ندرت شاهد حضور #زنان برای برگزاری یک مسابقه فوتبال بود، جماعتی قریب به 80 هزار نفر را به صورت مختلط در خود دید.

زن، مرد و فرزندان آنها بدون اینکه دغدغه یا ممنوعیتی برای حضور در #ورزشگاه داشته باشند، در این همایش شرکت کردند....#زنان و #مردان ایرانی در شرایطی روی سکوهای ورزشگاه کنار هم نشستند که ورود زن‌ها برای تماشای #مسابقات_فوتبال به ورزشگاه ممنوع است و با سخت‌گیری‌های زیادی فقط برای یکی، دو بازی تیم ملی، امکان‌پذیر شده است.

آن‌هم نه به این صورت که آنها آزادانه بتوانند به همراه خانواده و در کنار هم روی سکوها حضور داشته باشند؛ بلکه جایگاه بسیار محدودی برای زنان علاقه‌مند به تماشای فوتبال در نظر گرفته می‌شود و آنها غالبا به صورت گزینشی وارد ورزشگاه می‌شوند. حال، حضور مختلط در ورزشگاه آزادی پرسش‌های فراوانی را در بحث ورود زنان به ورزشگاه به همراه دارد./روزنامه شرق

#زنان_ورزشگاه

https://t.me/WomenDemands باز کردن / نظر دهید

2022-05-27 21:19:26 این دردها روزی فریاد می‌شود...
#آبادان
https://t.me/WomenDemands باز کردن / نظر دهید

2022-05-27 14:58:19 مطالبات زنان pinned a photo باز کردن / نظر دهید

2022-05-27 14:33:39 بهشت زیر پای مادران است، اما می‌توانیم در کسری از ثانیه، آن را برایتان به جهنمی مادام‌العمر تبدیل کنیم.
سال‌ها می‌گذرد و تقویمِ ما سیاه و سیاه‌تر می‌شود. مادران و پدرانی که یک عمر با درد و فقر و تبعیض و محرومیت، فرزند خود را پرورانده‌اند و بعد با پول‌پرستی و رانت و خونخواری و دروغ و فریب، او را از دست می‌دهند و سوگوار می‌شوند.
کشتارهای آبان ۹۸، منفجر کردن هواپیمای ۷۵۲، فاجعه سانچی، فاجعه پلاسکو، شلیک موشک به ناوچه کنارک، سیل فروردین ۹۸، زلزله کرمانشاه، اعتراضات خیابانی خوزستان سال ۱۴۰۰، منع واردات واکسن بهار و تابستان ۱۴۰۰، تنها بخشی از کشتارهای پنج سالِ اخیر است.
این روزها هم فاجعه ریزش ساختمان متروپل در #آبادان را شاهدیم؛ حادثه‌ای که هر لحظه دهشتناک‌تر می‌شود و عده بیشتری را سیاه‌پوش می‌کند. بهشتی که وعده‌اش را به مادران داده‌اید، کجای این جهنم‌دره است؟ هرکس شرف و وجدان داشته باشد، حقیقتا از این حجم خلاقیتتان در اَشکال مختلفِ کشتن و عزادار کردن مردم بهت‌زده می‌شود.
کانال مطالبات زنان، مرگ جانباختگانِ این جنایت را تسلیت می‌گوید، هرچند در برابر سهمگینی آن هیچ است.

#سلام_فرمانده
@WomenDemands باز کردن / نظر دهید

2022-05-27 11:31:18 #توئیت_روز
‏به نظر می‌رسد زیرساخت‌های لازم برای حضور زنان و خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها فراهم شده. طبیعتاً از این بعد نباید به این بهانه مسابقات فوتبال تماشاچی تک جنسیتی داشته باشد. مگر اینکه برگزار کنندگان همایش ‎#سلام_فرمانده این زیرساخت‌ها را بعد از برنامه جمع کنند و با خودشان ببرند.
احسان بداغی
#زنان_ورزشگاه
https://t.me/WomenDemands باز کردن / نظر دهید

2022-05-26 18:26:58 خشونت جنسی علیه زنان، سویه پنهان جنگ ایران و عراق

️ خشونت علیه زنان در جنگ ایران و عراق، در فقدان مستندات، از پنهان‌ترین ابعاد جنگ است که سخنی از آن به میان نمی‌آید. بخش اعظم خاطرات زنان و اسناد باقی‌مانده از دوران جنگ، عامدانه از صحبت کردن درباره این تابوی اجتماعی امتناع کرده است. ما از رشادت‌ها و شهادت‌ها می‌شنویم، از رزمندگی‌ها و جان‌فشانی‌های زنان، اما خشونت‌های جنسی و جنسیتی علیه زنان در دوران جنگ ایران و عراق به فراموشی سپرده شده است.

آنچه که امروز می‌دانیم، خاطرات شفاهی و نقل‌قول‌هایی جسته گریخته است؛ «مریم کاظم‌زاده»، عکاس جنگ یکی از راویان تجاوز بعثی‌ها به زنان در ایران است. اینطور که خودش روایت کرده او چهار سال قبل از پایان جنگ به عنوان گزارشگر مجله «زن روز» به جنوب اعزام می‌شود و گور جمعی زنانی را می‌بیند که از سوی عراقی‌ها کشته شده بودند. او نوشته که درست به خاطر ندارد این گور را کجا و در کدام روستا دیده اما پس از بازگشت، عکس‌ها را در مجله منتشر می‌کند. انتشار این عکس‌ها با اعتراضات بسیاری روبرو می‌شود.

کاظم‌زاده در نشستی که چند سال پیش در دانشگاه تهران برگزار شده بود، ماجرا را با جزئیات بیشتری تعریف کرده است:‌ «سال ۶۵ در منطقه بستان، عراقی‌ها به زنان تجاوز کردند و آنها را کشتند. در بخش‌هایی از منطقه یادواره‌ای را برای زنان ساخته بودند و نوشته‌هایی را بالای تپه‌‌ها زده بودند مبنی بر اینکه یادتان را گرامی می‌داریم. برای تهیه گزارش به آن منطقه رفتم. زمانی که عکس‌ها در مجله زن روز منتشر شد، برخورد کردند که چرا آنها را منتشر کردم.»

بُستان که این عکاس به نام آن اشاره کرده، شهری از توابع شهرستان دشت آزادگان استان خوزستان ایران است. دو سال بعد از آن بازدید کاظم‌زاده دوباره راهی همان نقطه می‌شود و این بار اینطور روایت می‌کند: «برای بار دوم که به آن منطقه رفتم، تمامی نشانه‌ها را از آن منطقه برداشته بودند و انگار لکه ننگینی بر آن سرزمین بود. اینها نشان می‌دهد که ما نمی‌خواهیم واقعیت‌ها را بیان کنیم و حس مالکیت جامعه مردسالارانه منجر به کمرنگ کردن عامدانه این ستم جنسی شد.»

در این نشست، «الهام عدیمی»، کارشناس ارشد علوم ارتباطات هم می‌گوید که برخلاف انتظار، آثار مکتوب از پرداختن به این مسئله طفره رفته‌اند و تنها روایت‌های شفاهی برخی از زنان موجود است که بر خشونت جنسی سربازان عراقی علیه زنان ایرانی صحه می‌گذارد. عدیمی می‌گوید: «گفتن از تجربه‌های خشونت‌های فیزیکی شامل تعرض و تجاوز تابو محسوب می‌شود. در میان اسناد مکتوب، در صفحه ۲۲ "گزارشی از بدرفتاری نسبت به اسرای ایرانی در عراق" که به‌صورت محرمانه منتشر شده بود، آمده است: "جا دارد که به این مسئله نیز توجه شود که زنان بازداشت شده ایرانی که در روزهای اول جنگ توسط عراقی‌ها دزدیده شده و حتی تعدادی از آن‌ها نیز مورد تجاوز قرار گرفته و سپس به عراق منتقل شدند و همچنین پرستاران و امدادگران جبهه که برخلاف قرارداد اول ژنو دستگیر شده‌اند نیز در وضعیت اسفناکی به‌سر می‌برند و وضعیتشان روزبه‌روز بدتر می‌شود. در مورد زندانیان جنگی زن باید مطرح شود که وضع آن‌ها به جای بهتر شدن، بدتر شده است."»

پیش از این شهلا لاهیجی، استاد دانشگاه هم در مصاحبه‌ای به تجاوز سربازان ارتش عراق به زنان در هویزه اشاره کرده و نوشته بود زمانی که آنها برای گرفتن «هویزه» در همان اوایل جنگ، وارد خاک ایران شده بودند، زنان زیادی که اتفاقاَ بیشترشان عرب هم بودند، مورد تجاوز از سوی سربازان عراقی قرار گرفتند. البته در آن زمان در مناطق مرزی میان عراق و ایران، بسیاری از خانواده‌ها، خانه‌های خود را ترک کرده بودند ولی در شهر هویزه بسیاری عرب بودند و شاید فکر نمی‌کردند عراقی‌ها به آنها تجاوز کنند، در هویزه مانده بودند. به تعبیر لاهیجی صحبت در مورد تجاوز به زنان، حتی از صحبت درباره "شکست در جنگ" هم بدتر است»

در برخی از کتاب‌های خاطرات هم به صورت سربسته از تجاوز به معدود زنان باقی‌مانده در خرمشهر در روز حمله به این شهر اشاره شده است.

تصویری که می‌بینید، حاصل بازدید کاظم‌زاده از همان گور دسته جمعی زنان است که او روزی در اینستاگرام خود هم منتشر کرد.

پی‌نوشت: نام بردن از کاظم‌زاده در این متن به معنی تایید مواضع سیاسی او نیست. صرفا به این دلیل که مستندات کمی درباره تجاوز به زنان ایرانی در جنگ ایران و عراق وجود دارد به اسم و عکس‌های اشاره شده است.

@harasswatch
@WomenDemands باز کردن / نظر دهید

2022-05-26 18:22:30 علی قلی‌پور:
«مریم کاظم‌زاده (عکاس جنگ) درگذشت. او راوی یکی از خشن‌ترین رویدادهای جنگ ایران و عراق بود، زیرا گوری بی نام و نشان می‌شناخت که گفته‌اند از آن زنانی بود که مورد تجاوز بعثی‌ها قرار گرفتند. سال ۶۳ گور‌ را یافت، سال ۶۵ که بار دیگر به آن منطقه رفت، اثری از آن نبود.»

Bahmanshafa
@WomenDemands باز کردن / نظر دهید

2022-05-25 20:59:02

ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻘﺒﺮه‌ایست
ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺭﻭﺯﻣﺮﮔﯽ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺮﻭﻑ ﺍﻟﻔﺒﺎﯼ ﺯﻥ ﺷﺮﻗﯽ
ﺩﻓﻦ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ٬

ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺪﻧﻪ‌ی
ﻣﺎﺷﯿﻦ‌ﻫﺎﯼ ﺩﺭﻫﻢﺷﮑﺴﺘﻪ‌ی
ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻩ
ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺑﺎﺩ
ﻭ ﺩﻭﺭدست‌ها
ﻭ ﺷﻬﻮﺕ ﺍﻓﻖ ﺭﺍ
ﻣﯽ‌ﺑﯿﻨﻨﺪ...

ﻫﺮ ﺷﺐ ﻗﺼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ
ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻨﺠﺮﻩ‌ﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﻓﻠﺰﯼ ﻣﻘﺒﺮﻩ
ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ‌ﺭﻭﻡ
ﻭ ﮔﺮﯾﺰﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﻣﯽ‌ﺟﻬﻢ
ﺗﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﮕﺴﺘﺮﺍﻧﻢ؛

ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺯﻧﮕﺎﺭ ﻭ ﺑﯿﺪ
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ
ﻭ ﺑﺎ ﺟﻐﺪ ﺩﻫﺸﺖ
ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍﺯﻫﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻢ
ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻣﻘﺒﺮﻩ‌ﻫﺎﯼ ﺣﺮﻭﻑ
ﺩﺭ ﺩﻫﻠﯿﺰ‌ﻫﺎﯼ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻏﻢ‌ﻫﺎﯼ ﺷﺮﻗﯽ.

#اشعارزنان
شاعر: غاده السمان

@WomenDemands باز کردن / نظر دهید