من نیم من آنکه گوید من توی
جز تو نبود جز که از تو پرتوی
این تویی کز بام این نیلی قِباب
سر برآری صبح کاینک آفتاب
این تویی کز قعر این خاک سیاه
هر بهاران بردمی کاینک گیاه
موج دریا خار صحرا جز تو نیست
آنچه پنهان و آنچه پیدا جز تو نیست
آنکه می جوشد درون خُم تویی
وآنکه می نوشد جنون خُم تویی
رعد و برق و باد و باران جز تو کیست
خاک و آتش سیل و توفان جز تو کیست
من نيم من، ای عجب پس کیستم
هرچه هست آن خود تویی، من نیستم
چون به هستی هیچ کس غیر از تو نیست
تو تویی و من تو - پس این عشق چیست
(عبدالحسین زرین کوب، پاریس، 1364)
_________________
قِباب: گنبد و هر بنای گِرد مانند
بیست و هفتم اسفند - زادروز استاد عبدالحسین زرین کوب بر جامه پوشانِ فرهنگ و ادب، گرامی باد
https://telegram.me/Zarrinkoub
