در پایان مراسم نوروز که بیشتر روزهایش صرف تفریح و آسایش و دید | 🍀دکتر عبدالحسین زرین کوب🍀
در پایان مراسم نوروز که بیشتر روزهایش صرف تفریح و آسایش و دید و بازدید می شود سیزدهمین روز که معمولا مراسم آن در خارج از شهر انجام می یابد جنبه ی رمزی تشریفات مربوط به نوروز را کامل می کند. این روزی است که سیزده به در نام دارد و با پایان آن مراسم نوروز در میان حداکثر شادی و نشاط پایان می گیرد.
بشقاب سبزه ای که در بین روز، با خنده و مسخره به خارج شهر برده می شود و برای شگون به آب انداخته می شود در مدت دوازده روز تعطیلات عيد در ضمن رشد خود همراه با دگرگونی هایی که در هوای روزهای بهار، غالباً اجتناب ناپذیر است به پیران با تجربه فرصتی برای پیش بینی دوازده ماه آینده ی سالی را که تازه آمده است به دست می دهد.
هنوز در دهات و شهرها شاید کسانی هستند که از روی وضع هوای این دوازده روز و از وضع بشقاب سبزه، ماه های آینده را به اعتقاد خویش پیش گویی می کنند. این از آن روست که به اعتقاد عامه، دوازده روز اول سال نمونه تمام دوازده ماه سال محسوبست و چون به روزهای عید تعلق دارند رمز روزهای آغاز خلقت به شمار می آیند و در واقع نفحه ی الهی در آنها می وزد.
در واقع روز سیزده متضمّن فالی است که با آن و با خوش گذراندن آن، مردم می کوشند در طی سالی که تازه به آن وارد شده اند تمام دوازده ماه را به سلامت، به آسایش، و به شادخواری به سر برند و به ماوراء آن - سال بعدش - که روز سیزده نماینده آن بشمار می آید برسند.
اینکه این روز را با حداکثر شادی و خوشی به سر می برند متضمن بیان این آرزوست که نحوست سیزده در سال جاری، و در آنچه بعد از آن برای آنها پیش می آید دامان آنها را نگيرد و ہدینگونه از نحوست سیزده برکنار بمانند.
(عبدالحسین زرین کوب، "نوروز و آیین های وابسته به آن" در کتاب "نقش برآب"، 1374، 447، 448)
