2021-11-25 10:06:11
روشنی عالم از نور حضرت زهرا (س)
ابن‌مسعود نقل می‌کند که، دیدم علی بن ابی طالب (ع) را که مشغول نماز است و در رکوع و سجودش می‌گوید:
«اللَّهم بحق محمد (ص) عبدک، اغفر للخاطئین من شیعتی»
پروردگارا، به حق بنده‌ی مقربت محمد (ص) خطاکاران از شیعیان مرا ببخش.
از نزد او خارج شدم و به محضر رسول خدا (ص) شرفیاب شدم. ایشان را در حال نماز یافتم. دیدم که رسول خدا (ص) در نماز خود می‌گوید:
«اللَّهم بحق علی (ع) عبدک اغفر للخاطئین من امتی»
خداوندا، خطاکاران از امّت مرا، بحق علی (ع) بنده‌ی مقربت ببخش.
از آنچه دیده بودم، در من وحشت و تردید بزرگی ایجاد شد. وقتی نماز رسول خدا (ص) به پایان رسید، خطاب به من فرمودند:
ای پسر مسعود، آیا کافر شدی بعد از آنکه ایمان آورده بودی؟
عرض کردم، ابداً چنین نیست یا رسول‌اللَّه، بلکه دیدم علی (ع) را که خداوند را به حق شما طلب می‌کرد و شما را دیدم که خدا را به حق علی (ع) می‌خواندید. پس تردید کردم که کدامیک از شما نزد خدای عزوجل برترید.
پیامبر (ص) فرمودند:
ای پسر مسعود!
بنشین.
پس من در مقابل، رسول خدا (ص) نشستم.
آن حضرت فرمودند:
«ان اللَّه خلقنی و علیاً من نور قدرته قبل ان یخلق الخلق بِاَلفَی عام اذ لا تسبیح و لا تقدیس»
خداوند من و علی (ع) را از نور عظمت و بزرگی خود خلق کرد:
دو هزار سال قبل از آنکه سایر خلائق را بیافریند. زمانی که هیچ تسبیح و تقدیسی وجود نداشت.
«ففتق نوری، فخلق منه السموات و الارضین و انا واللَّه اجل من سماوات و الارضین.»
پس نور مرا شکافت و از نور من آسمانها و دو زمین را آفرید به خدای تبارک و تعالی قسم که من از آسمانها و دو زمین برترم.
«و فتق نور علی بن ابی طالب (ع) فخلق منه العرش و الکرسی و علی بن ابی طالب (ع) واللَّه افضل من العرش و الکرسی» و چون نور علی (ع) را منتشر ساخت، عرش و کرسی از نور او خلق گردید؛ به پروردگار قسم که علی (ع) از عرش و کرسی افضل است.
«و فتق نور الحسن (ع) فخلق منه اللوح و القلم و الحسن (ع) واللَّه افضل من اللوح و القلم».
سپس نور حسن (ع) را باز کرد و لوح و قلم از نور حسن (ع) به وجود آمد و به خدا قسم که حسن (ع) از لوح و قلم نیز برتر است.
«و فتق نور الحسین (ع) فخلق منه الجنان و الحور العین و الحسین (ع) واللَّه افضل من الحور العین.»
و چون هستی را از نور حسین (ع) معطر کرد، بهشت و حوریان زیباروی، از نور او پدیدار گشتند؛ واللَّه حسین از حورالعین برتر است.
«ثم اظلمت المشارق و المغارب فشکت الملائکه الی اللَّه تعالی ان یکشف عنهم تلک الظلمه فتکلم اللَّه جل جلاله کلمه فخلق منها روحا ثم تکلم بکلمه فخلق من تلک الکلمه نورا فاضاف النور الی تلک الروح و اقامها مقام العرش فزهرت المشارق و المغارب فهی فاطمه الزهراء (س) و لذلک سمیت الزهراء لان نورها زهرت به سماوات.»
سپس همه‌ی هستی از شرق تا به غرب تاریک ماند. ملائکه بر پروردگار از آن همه تاریکی و ظلمت شکایت کردند و خواستند که پروردگار تاریکی را از ایشان برطرف کند. پروردگار در اجابت خواسته‌ی آنان کلمه‌ای فرمود، از آن کلمه روحی خلق گردید، سپس کلمه‌ای دیگر فرمود و از آن کلمه نوری خلق شد پس آن نور را به آن روح اضافه کرد و آن را در بلندترین مکان عرش قرار داد. همه عالم از شرق تا به غرب نورانی شد. آن روح آمیخته به نور از لطف پروردگار کسی نیست، جز فاطمه زهرا (س) و به همین دلیل او را زهرا (س) نامیدند، زیرا نورش آسمانها را روشن ساخت.
زهره ای ها
53 viewsedited 07:06
ز
