Anarchonomy

2024-05-28 16:41:49 متوسط قیمت گوشی وارد شده به ایران ۲۵۰ دلاره. متوسط قیمت در دنیا: ۳۷۰ دلار.
فقط از همین یک مورد میشه سرعت سقوط رو تخمین زد. باز کردن / نظر دهید

2024-05-28 16:12:37 یادتونه می‌گفتند جنگ اوکراین رو «گلوبالیست‌ها» به روسیه «تحمیل» کردند؟ کارخونه‌ای که روسیه راه‌اندازی کرده برای ساخت پهپاد شاهد، داره پهپادی با طرح ایرانی میسازه که قطعاتش چینی هستند، و توسط کارگران آفریقایی مونتاژ میشن. گلوبالیست اصلی خود این خلافکارها و… باز کردن / نظر دهید

2024-05-28 15:57:24 یادتونه می‌گفتند جنگ اوکراین رو «گلوبالیست‌ها» به روسیه «تحمیل» کردند؟
کارخونه‌ای که روسیه راه‌اندازی کرده برای ساخت پهپاد شاهد، داره پهپادی با طرح ایرانی میسازه که قطعاتش چینی هستند، و توسط کارگران آفریقایی مونتاژ میشن.
گلوبالیست اصلی خود این خلافکارها و آدم‌کش‌ها بودند. ولی روسپی‌های رسانه‌ای توعیتر و واتس‌اپ درست وارونه جلوه‌ش دادند برای مخاطبان عام تحصیلکرده که فکر می‌کردند از والدین بیسوادشون خیلی جلوترند. باز کردن / نظر دهید

2024-05-28 12:35:18 سازمان ملل یه شاخص داره برای امتیازدهی به کشورها به نام HDI (که همین هم ابداع یه پاکستانی بود!) درباره امید به زندگی، درآمد سرانه، دسترسی به آب آشامیدنی، درصدی از زنان که موقع زایمان فوت می‌کنند، و این چیزها. زمان خاتمی بود و داکیومنت سالانه‌ش اومد و تو یکی… باز کردن / نظر دهید

2024-05-28 12:18:40 سازمان ملل یه شاخص داره برای امتیازدهی به کشورها به نام HDI (که همین هم ابداع یه پاکستانی بود!) درباره امید به زندگی، درآمد سرانه، دسترسی به آب آشامیدنی، درصدی از زنان که موقع زایمان فوت می‌کنند، و این چیزها. زمان خاتمی بود و داکیومنت سالانه‌ش اومد و تو یکی از موضوعات رشد خوبی داشتیم. همون رو ایمیل زدم به کسی که کارمند اداره مرتبط با اون موضوع بود و گفتم خدا قوت پهلوان. گفت ممنونم، ولی عدد واقعی یکم کمتر ازونه‌. گفتم از کجا میدونی؟ گفت اون جدول برمبنای یه گزارشه، و اون گزارش رو خودم نوشتم! باز کردن / نظر دهید

2024-05-28 11:38:48 به رسمیت شناختن «وزارت بهداشت» حماس توسط سازمان‌های بین‌المللی، که هر عددی به عنوان تلفات اعلام کرد رو به عنوان «آمار» در اختیار مخاطب جهانی قرار بدن، دنباله همون رویه‌ای است که از خیلی وقت پیش «وزارت اقتصاد» داعش شیعه رو به رسمیت شناخته بودند، که در نتیجه‌ اون درست در وخیم‌ترین دوره اقتصادی تاریخ معاصر ایران بیان به مردم ایران بگن هم از فقر بیرون اومدید هم مصرف‌تون بالاتر رفته! باز کردن / نظر دهید

2024-05-27 22:45:19 دلیل گدا موندن‌ این مردم (که خودت هم جزئشونی) همینه که نمی‌دونند دنیا چطور کار می‌کنه. و لجستیک یه بخش مهم از طرز کارشه. باز کردن / نظر دهید

2024-05-27 21:31:49 همیشه مشکل اینه که توان لجستیکی آمریکا میفته دست وزارت خارجه آمریکا (همونی که مرگ جلاد رو تسلیت میگه)، و نتیجه میشه غرق شدن پروژه‌هایی که اکتیویست‌ها پیگیرش هستند. مورد قبلیش هم «کمک به زنان افغانستان» بود. باز کردن / نظر دهید

2024-05-27 01:32:37 یه زمانی مرجع شیعه اینجوری بود که به زن شلوار کوتاه دهاتی که اومده بود زیارت امام شیعه گیر می‌داد، و شب تو خواب همون امام شیعه رو می‌دید که بش تشر میزنه که چرا به زائر من گفتی بالا چشمت ابرو هست، و فرداش می‌رفت آویزان ضریح می‌شد و می‌گفت غلط کردم. در بین خواب‌های ادعایی آخوند، تنها مورد صادقانه‌ش همین خواب‌ها بودند، چون واقعی بودند. شدت سرکوفتی که به خودشون می‌زدند به حدی بود که مغزشون راه حلی برای خلاصی پیدا می‌کرد، و تصویر امام گله‌مند ترسیم میکرد. تجربه خواب پراسترسی می‌ساخت، اما در عوض از فردا راحت می‌شد. گاهی حتی اینکه مانع ورود سگ به حرم شده هم روحش رو آزار میداد، و اینم از تناقضات مضحک روحانی شیعی بود، که اصرار داشت سگ نجسه، اما ممکن بود خودش رو پست‌تر از سگ نجس زائر ببینه! چون دقیقا این حرم بود که همه استانداردهاش رو تغییر میداد. اون سگ تا داخل حرم بود، در امان بود، اما به محض اینکه میرفت بیرون می‌شد نجس‌. زن شلوار کوتاه، تا زمانی که در حرم بود «شاید نظرکرده الهی باشد» بود، اما به محض اینکه می‌رفت بیرون میشد «بدکاره». یعنی رواداری رو بلد بودند، ولی نمی‌خواستند جاری بشه. مهربانی رو بلد بودند، اما نمی خواستند دائمی باشه. تواضع رو بلد بودند، اما نمی‌خواستند در برابر همه باشه.
خودشون نمی‌فهمیدند که این یک تله بود. اگه من بخوام تو دردسر بندازمت، بهترین کاری که میتونم بکنم اینه که کاری کنم ردی از کارهات باقی بذاری، که نتونی انکار کنی. اگه جای ابلیس بودم کاری می‌کردم یه جا، مرتکب تواضع، مهربانی، عطوفت، رواداری، بشی، که ثابت بشه بلد بودی، و با اینکه بلد بودی انجامش ندادی. تا رد اونجوری بودنت باقی بمونه، که نتونی انکار کنی.
الان از روی توتالیتریسم سیری‌ناپذیرشون میگن «کل ایران حرم است»، و من باور می‌کنم. همه جا به تله تبدیل شده. و برنامه اینه که هیچکس حواسش نباشه. باز کردن / نظر دهید

2024-05-26 01:39:07 دیوارهای زشت اطراف شهر یکی از سوژه‌های متمایزکننده اینجا، با هرجای مرتبی در دنیاست. چون کیلومترها دیوار هست که روشون با فونت‌های بزرگ نوشته شده «آرماتور داوود» و شماره تلفن موبایل همون داوود زیرش، یا «باتری‌سازی حسین جباری»، یا «گوسفند زنده» یا «داربست حمید سرابی». که عملا هیچ‌کدوم بازاریابی منجر به نتیجه هم نیستند. ولی اگه ناظران گذری می‌دونستند در چه وضع اقتصادی هستیم ازش تعجب نمی‌کردند. وقتی تنوع اقتصاد به شدت پایینه، فرصت شغلی به شدت محدوده، و خلاصه شده در چند حرفه با دستمزد پایین، که آدم‌های زیادی جمع شدن در اون چند حرفه و سر همون دستمزد پایین با هم رقابت دارند، و سواد بالایی هم ندارند، کاملا طبیعیه که روی در و دیوار بنویسند «من هم هستم»، فارغ ازینکه نتیجه داشته باشه یا نداشته باشه. نه شهرداری میتونه این تصویر رو تغییر بده نه مردم. تا وقتی وضع اقتصاد انقدر زشته، زشتی دیوارها هم باقی خواهد ماند.
اما یه واقعیت دیگه‌ای درباره همون دیوارها هست که ربطی به اقتصاد نداره: نود درصدشون بد چیده شده‌اند! خیلی‌هاشون کجند، و با ضعیف‌ترین زلزله ممکنه بریزند. قدیمی‌ترها بین آجرها ملاتی باقی نمونده و هیچ‌کس اهمیت نمیده، و حتی اون‌هایی که جدیدترند حتی یک ردیف بلوک منظم نمیشه پیدا کرد. جاهایی که ریخته یا باز شده، با نخاله پر شده یا با تعداد ناکافی آجر یا بلوک پر شده، که انگار قبلا راکت جنگی بش خورده. یه جاهایی سیمان خورده و صافه، و یه جاهایی نیست‌. مطلقا هیچ‌کس برای سیمان‌کاری سطح، شبکه توری استفاده نمی‌کنه که بعدا ترک نخوره. اگه کسی صاف کرده باشه، رنگ نکرده، و اگه کسی رنگ زده حداقل رنگ ممکن رو زده، یا بعدا تجدیدش نکرده.
اینکه جامعه‌ای که نمیتونه درست دیوار بسازه و سپس درست ازش مراقبت کنه، چون همین کارش هم علم و عُرضه می خواد، نباید در هیچ‌چیزی قمپز در کنه، یک موضوع و بحث دیگه‌ست. اما این فراتر از حتی بیسوادی و ناتوانی و بی‌بضاعت بودنه. از فقط وضع دیوارهای کشور میشه فهمید که این مردم مشکل فلسفی دارند‌‌. چون فلسفه‌ای که الان حاکمه بین اون‌ها، داره منش «ولش کن، خوبه همینجوری» رو موجه می‌کنه‌. و این دقیقا منش کم‌بها کردن زندگیه. برای کسی که زندگی خیلی مهمه، درست درآوردن یک دیوار، و تمیز درآوردنش، و تمیز نگه داشتنش، یک کار لاکشری نیست، یک ضرورته، به اندازه آب دادن به گل‌ها، و غذا دادن به سگ. قطعا فلسفه تعیین‌کننده‌ست که یک ژاپنی که یک کاسه سفالی میسازه، بر این اعتقاده که وقتی ساخته شد دارای روح خواهد بود، و کاسه بدون روح نداریم، پس باید مراقب باشم دارم چیکار می‌کنم؛ و یک ایرانی امروزی مصنوعات رو به شکل زوائد بی‌اهمیت می‌بینه که هیچ‌فرقی نداره ده دقیقه براش وقت گذاشته بشه یا ده ساعت، بنابراین فقط ده دقیقه وقت میذاره. و همزمان در این توهمه که خیلی معنوی‌گراست و مردم شرق و غرب عالم در مادیات غرق شده‌اند! باز کردن / نظر دهید