2021-05-18 17:44:03
هرچه رخ می‌دهد بی‌سابقه نیست…
شنیدم که از مقاومت اسلامی فلسطین بدگویی می‌کند و می‌گوید: اگر آنان عاقل بودند و نصیحت ما را می‌شنیدند و چیزی نمی‌گفتند کشته نمی‌شدند… با خود گمان کردم چنین موضع گیری‌هایی مربوط به این عقب‌گردها و شکست‌های دوران معاصر است و سابقه ندارد، تا آنکه این سخن الله متعال را خواندم:
{یا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ کَفَرُوا وَقَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا فِی الْأَرْضِ أَوْ کَانُوا غُزًّى لَوْ کَانُوا عِنْدَنَا مَا مَاتُوا وَمَا قُتِلُوا} [آل عمران: ۱۵۶]
(ای کسانی که ایمان آورده‌اید مانند کسانی نباشید که کفر ورزیدند و به برادرانشان هنگامی که به سفر رفته [و در سفر مردند] و یا جهادگر شدند [و کشته شدند] گفتند: اگر نزد ما بودند نمی‌مردند و کشته نمی‌شدند).
و گروهی از به اصطلاح روشنفکران را دیدم که با تکرار شعارهای وطن پرستانه می‌گفتند: مساله‌ی غزه یک قضیه‌ی داخلی فلسطین است و مسئولیت ما نیست. ما باید همه‌ی ثروت و تلاش خود را بر کشور خودمان متمرکز کنیم. ما قبل از هر چیز شهروند کشور خود هستیم. آنجا گمان کردم بهانه کردن وطن‌دوستی برای فرار از مسئولیت دینی در حمایت از مقاومت یک انحراف معاصر است، تا آنکه این کلام الله تعالی را خواندم:
{وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَهٌ مِنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا} [احزاب: ۱۳]
(و چون گروهی از آنان گفتند: ای اهل مدینه [اینجا] جای شما نیست، پس برگردید).
یکی دیگر می‌گفت انتخابِ فصل سرما توسط مقاومت برای ایجاد تنش سیاسی یک جنایت است که مسئولیت آن متوجه آنان است. فکر کردم بهانه آوردن فصل‌های چهارگانه برای شانه خالی کردن از یاری مقاومت چیز جدیدی است… تا آنکه این کلام پروردگار را خواندم:
{وَقَالُوا لا تَنْفِرُوا فِی الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَوْ کَانُوا یَفْقَهُونَ} [توبه: ۸۱]
(و گفتند: در این گرما بیرون نروید. بگو: اگر دریابند آتش جهنم سوزان‌تر است).
نویسنده‌ای دیگر نیازمندان غزه را اینطور مورد نهیب قرار داده و با تکبر فراوان در عنوان مقاله‌اش نوشته بود: «اگر کمک مالی کنیم تشکر خواهید کرد؟!». با خود گفتم این منت گذاشتن و آزار رساندن و تشکر خواستن لابد رکورد جدیدی در ابتذال اخلاقی است… تا آنکه این فرموده‌ی الله تعالی را خواندم:
{قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَمَغْفِرَهٌ خَیْرٌ مِنْ صَدَقَهٍ یَتْبَعُهَا أَذًى وَاللَّهُ غَنِیٌّ حَلِیمٌ (۲۶۳) یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَى کَالَّذِی یُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ} [بقره: ۲۶۳ ـ ۲۶۴]
(سخنی پسندیده [در برابر محتاجان] و گذشت بهتر از صدقه‌ای است که آزاری به دنبال داشته باشد، و الله بی‌نیاز بردبار است (۲۶۳) ای کسانی که ایمان آورده‌اید، صدقه‌های خود را با منت و آزار باطل نکنید، مانند کسی که مالش را برای خودنمایی به مردم انفاق می‌کند).
از یکی دیگر شنیدم که کمک نکردن خود را اینطور توجیه می‌کرد و می‌گفت: ما مشکلی با صدقه و بخشش برای اسلام نداریم. اما نه برای این فلسطینی‌ها و اخوانی‌ها و طرفداران «کثیف» حماس. تفاوت است میان اسلام و پیروان آن. اسلام مقدس است اما پیروانش متاسفانه انسان‌هایی فرومایه‌اند… گمان کردم چنین تفصیلی برای بخشش و کمک چیزی جدیدی است، تا این آیه را خواندم:
{هُمُ الَّذِینَ یَقُولُونَ لَا تُنْفِقُوا عَلَى مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنْفَضُّوا} [منافقون: ۷]
(آنان کسانی‌اند که میگویند: بر کسانی که نزد رسول الله هستند انفاق نکنید تا پراکنده شوند).
بسیار از لیبرال‌های کشورم شنیدم که در توجیهِ نپذیرفتن احکام شرع و اصرارشان برای تغییر آن امنیت را بهانه می‌کنند و میگویند: این احکام شرعی باعث می‌شود مشکلات امنیتی بدی با خارج پیدا کنیم، بنابراین باید تغییرش داد و از بینش برد… فکر می‌کردم بهانه آوردن مشکلات امنیتی برای رد شریعت مُد جدیدی است، تا اینکه سخن خداوند متعال را خواندم:
{وَقَالُوا إِنْ نَتَّبِعِ الْهُدَى مَعَکَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا} [قصص: ۵۷]
(و گفتند: اگر با تو از [نور] هدایت پیروی کنیم از سرزمین خود ربوده خواهیم شد).
بسیار دیده‌ام نویسندگانی که سخن از تبدیل احکام شریعت به میان می‌آورند و هرگاه فعالان اسلامی کارشان را انکار می‌کنند و آنها را از اندیشه‌ی تبدیل احکام شرعی باز می‌دارند و ادله‌ی وحی در وجوب تمسک به شرع پروردگار را به یادشان می‌آورند، به جای مناقشه‌ی ادله‌ی شرعی شخصِ آنها را مورد اتهام قرار می‌دهند که خواهان قدرت هستند و اهداف سیاسی دارند و دفاعشان از شریعت نه یک دفاع عقیدتی بلکه پوششی است برای منافع شخصی. گمان می‌کردم این اتهام چیز جدیدی است تا آنکه این سخن پروردگار متعال را خواندم:
ادامه...
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
@no_atheism | رد شبهات ملحدین
1.9K views14:44
ر
