Roshd | رشد

2021-06-22 15:29:16 ۸ حدیث از امام رئوف

به‌راستی که بدترین مردم کسی است که یاری‌اش را از مردم بازدارد و تنها بخورد و زیردستش را بزند.
به خداوند خوشبین باش، زیرا هر که به خدا خوشبین باشد، خدا با گمان خوشِ او همراه است.
کسی که فقیر مسلمانی را ملاقات نماید و برخلاف سلام کردنش بر اغنیا، بر او سلام کند، در روز قیامت در حالی خدا را ملاقات نماید که بر او خشمگین باشد.
هرکس اندوه و مشکلی را از مؤمنی برطرف نماید خدا در روز قیامت اندوه را از قلبش برطرف سازد.
بعد از انجام واجبات، کاری بهتر از ایجاد خوشحالی برای مؤمن نزد خداوند بزرگ نیست.
دوست هرکس عقل او و دشمنش جهل اوست.
بهترین پیوند خویشاوندی، خودداری از آزار خویشاوندان است.
از نشانه‌های دین‌فهمی، حلم و علم است و خاموشی دری از درهای حکمت است.
@RoshdChannel باز کردن / نظر دهید

2021-06-21 22:27:57 معیار الهی
زمان مطالعه: ۲ دقیقه
@Roshdchannel
در اندیشۀ اسلامی، ارزش برای عمل انسان است و آدمیان ساختۀ دست خویش هستند؛ لذا انسان با عمل و کاری که انجام می‌دهد سنجیده می‌شود، برتری می‌یابد و به سعادت می‌رسد. بنابراین هیچ‌کس به این خاطر که از خانواده‌ای ویژه است (حتی از خاندان پیامبران و امامان) و یا در گروه خاصی قرار می‌گیرد، یا با طبقۀ برتر اجتماعی پیوند دارد و …، نمی‌تواند دل خوش کند و دست از کار و کوشش بردارد. این شیوۀ تفکر اسلامی نیست که فردی تنها با تکیه بر همین عوامل، سرانجامی نیک را برای خود انتظار داشته باشد و در این دنیا هم خود را برتر از دیگران بداند. لذا اسلام به ما می‌آموزد که تنها سکوی پرش انسان، عمل و کوشش خود اوست.

پیشوایان راستین ما همواره در تعالیم خویش مردم را با این اصل آشنا کرده‌اند و حتی به افراد خانوادۀ خود نیز آموزش داده‌اند که به شرافت‌ها و ارزش‌های خانوادگی تکیه نکنند، از پارسایی و نیکوکاری دست برندارند و برای خود اسطوره‌ای خیالی نسازند.

امام رضا (علیه‌السلام) نیز چنین بود و انسان‌ها را با تقوا و عمل الهی و انسانی می‌سنجید. او میان سیاه و سفید، فقیر و غنی و گروه‌ها و طائفه‌های مختلف از هر اصل و نسبی، فرق نمی‌گذاشت و تنها برتری را در تقوا ، خداباوری راستین و عمل شایسته می‌دانست.

روزی مردی به امام رضا (ع) گفت: به خدا سوگند در روی زمین از نظر نیاکان و نسب، کسی از شما برتر نیست. امام (ع) به آن مرد فرمود: “تقوا به پدرانم برتری داد، و فرمانبرداریِ خدا آنان را بدان پایه و مقام رسانید.”

باری دیگر، شخصی به آن حضرت عرض کرد: به خدا قسم تو بهترین مردم هستی. امام (ع) به او فرمود: “سوگند مخور، بهتر از من کسی است که برای خدا فرمانبردارتر و از نافرمانی او پرهیزکارتر باشد. به خدا سوگند این آیه نسخ نشده است که: «… و شما را تيره‌‏ها و قبيله‌‏ها قرار داديم تا يكديگر را بشناسيد، (اين‌ها ملاک امتياز نيست)، گرامی‌‏ترين شما نزد خداوند، باتقواترين شماست…»”

ایشان حتی در قبال خویشاوندان خود نیز چنین رفتار می کردند. امام رضا (ع) برتری خویش و امامان شیعه را به خاطر فرمانبرداری بیشتر آنان از خداوند می‌داند و عمل خالصانه و تقوای الهی را ملاک والایی و برتریشان برمی‌شمرد و یادآور می‌شود که پاداش و جزای الهی و برتری یافتن، به کارهای شایسته و نیک انسان‌ها بستگی دارد نه به چیزی دیگر.

اما من و تو چطور به دیگران نگاه می‌کنیم و شرافت و برتری انسان‌ها را در چه می‌دانیم؟ پول و ثروت، زیبایی و آراستگی، قدرت و شهرت و…، یا واقعاً هیچکدام… و مهمتر از همه، چه چیزهایی را در وجود خودمان مثبت می‌دانیم و چه رفتاری را برای خود انتخاب می‌کنیم؟ حقیقتاً معیارهای ما در زندگی چیست؟

برگرفته از “سیرۀ امام رضا”، تألیف: ”امیر مهدی حکیمی” (با اندکی اضافات)
@Roshdchannel
سالروز ولادت يار فقرا و ياور ضعفا، امام علىّ بن موسى الرّضا (ع)، بر تمامی مسلمین جهان فرخنده باد! باز کردن / نظر دهید

2021-06-12 15:03:16 و آن دختر آسمانی، اینگونه زیست‌‌‌‌...
موشن گرافیک زندگانی حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها)
@RoshdChannel باز کردن / نظر دهید

2021-06-12 08:06:05 در سرزمینی که بسیاری از دختران در بدو تولد زنده به گور می شدند، خدا پیامبری را فرستاد که می‌فرمود:
"رحمت و برکت خدا بر خانه ای که در آن دختران زندگی می کنند نازل می گردد."

و می فرمود:
"آن که دارای فرزندان دختر باشد و به آنها نیکی نماید. از گزند آتش جهنّم در امان خواهد بود"

و می فرمود:
"چه خوب فرزندانی اند دختران! که مایه خوشی و انس هستند..."

تولد حضرت معصومه (سلام الله علیها) و روز دختر بر شما عزیزان، دختران و دخترداران مبارک باد!

@RoshdChannel باز کردن / نظر دهید

2021-06-10 17:42:41 ضربت علی در روز خندق...
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
@Roshdchannel
از پیکارهای مهم در جنگ خندق (۵ هـ)، نبرد امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) با عمرو بن عبدود بود؛ عمرو از شجاعان عرب بود، کسی بود که عمر گفت: «من با او همسفر شام بودم و هزار نفر، دزد بر قافله ما تاختند، عمرو به تنهایی آنها را متفرق ساخت و دست و پای شتری را به جای سپری دست گرفت و آن‌ها را تعقیب کرد». وقتی در جنگ خندق امام (ع) دروازۀ خندق را بر دشمن مسدود کرد تا وارد شهر مدینه نشوند، عمرو وارد شد بر وسط میدان و فریاد برآورد: «کیست به جنگ من آید؟» هیچ‌کس از ترس، جوابی نداد. عمرو گفت: «مسلمین کجا هستند که به دستم کشته شوند تا به بهشت روند؟ چرا به‌سوی بهشت نمی‌شتابید؟ چرا نزدیک من نمی‌آیید؟» هیچ‌کس پاسخی نداد و اشعاری خواند. آنگاه حضرت علی (ع) برخاست و از پیامبر اجازه خواست. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: بنشین؛ چند مرتبۀ دیگر عمرو مبارز طلبید و حماسه خواند، فقط امیرالمؤمنین بلند می‌شد و می‌گفت: «یا رسول‌الله! اگر او عمرو است، من علی بن ابیطالبم!»

سرانجام پیامبر (ص) اجازه دادند و فرمودند: «از خداوند مسألت دارم که تو را بر عمرو نصرت دهد.» بعد سر را بلند کرد و عرض کرد: «پروردگارا! برادر من و پسر عموی مرا تنها مگذار!» و با چشمی پر از عاطفه و اشک فرمود: «برو که خدا یار و مددکار توست.»

امام (ع) به میدان آمد و فرمود: «شنیدم تو پیمان بستی که اگر مردی از قریش یکی از سه چیز را از تو بخواهد بپذیری؟» گفت: آری، فرمود: «اول، من تو را دعوت به توحید و اسلام و رسالت محمد (ص) می‌کنم.» عمرو گفت: «قبول نمی‌کنم»؛ فرمود: «دوم آنکه، از این راهی که آمدی برگرد و از جنگ با پیامبر درگذر.» گفت: «اگر این کار را کنم زنان قریش مرا سرزنش کنند، زیرا من در جنگ بدر، زخمی برداشتم و نذر کردم تا محمد را نکشم روغن بر موی سرم نمالم.» حضرت فرمود: «سوم آنکه، تو را به مبارزه با خود می‌خوانم.» عمرو بخندید و گفت که تو جوانی و از تو زورمندتر هست! سرانجام از اسب پیاده شد و شمشیری به سوی حضرت پرتاب کرد و سپر ایشان را دو نیم ساخت و پیشانی‌شان را شکافت. امام به میدان بازگشت و فرمود: «ای عمرو! تو خجالت نکشیدی با این شخصیت، برای خود همراه آوردی با این که من جوانم و تنها به جنگ تو آمدم.» پس شمشیری بی‌درنگ بر پای او فرود آورد و او را بر زمین انداخت. دو لشکر، منظره را می‌دیدند و غالب شدن علی (ع) بر عمرو موجب تکبیر و تهلیل جمعیت شد. مشرکین گریختند و مسلمین با شادی آنان را تعقیب کردند.
@Roshdchannel
برگرفته از «دانشنامۀ امام علی علیه‌السلام» (با تصرف و تلخیص) باز کردن / نظر دهید

2021-06-06 14:12:12 چرا دعاهایمان به اجابت نمی‌رسد؟
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
@Roshdchannel
یکی از دغدغه‌ها و پرسش‌های پربسامد، علت عدم اجابت بعضی از دعاهاست. امروز و در بزرگداشت شهادت امام جعفر صادق (علیه‌السلام) به مرور فرمایشی از این امام همام در این باره می‌پردازیم.

راوی از امام (ع) می‌پرسد: «چرا ما دعا می‌‏كنیم، ولی دعاهایمان به اجابت نمی‌‏رسد؟» حضرت به او می‏‌فرماید: «به این خاطر که شما از موجودی درخواست می‌‏كنید كه او را نمی‌‏شناسید!» خیلی صریح می‏‌فرماید که شما خدا را اصلاً نمی‌‏شناسید. بعد می‏‌فرماید: «دعای زیاد كردن و كوردل بودن، نشانۀ بدبختی انسان است.» کسی که مدام پشت سر هم می‌‏گوید: یا الله یا الله! امّا با كوردلی، این را می‏‌گوید، بدبخت است.

در این‏ باره بحثی وجود دارد که اگر کسی خدا و قدرت او را بشناسد، حالش در موقع دعا چگونه است؟ قطعاً او خودش را ذلیل می‌‏بیند و خدا را بر تمام وجود خود مسلّط و قادر می‌‏داند و با این حال دعا می‌‏کند. لذا حضرت فرمود: «كسی كه از نظر درونی این معنا را ادراک نكرده است كه تمام سر و پا و تمام شراشر وجودش تحت قدرت خداست، بعد هم با این حال مدام بیاید و به خدا حكم کند كه این را به من بده، آن را به من بده، اصلاً دعا نکرده است. «درخواست» با «بازخواست» فرق دارد؛ دعا، التماس کردن است نه بازجویی و گردن کلفتی کردن. ما هنوز خودمان را نفهمیدیم كه چه هستیم؛ سر تا پایمان تحت قدرت اوست. بعد هم گمان می‌‏کنیم که این درخواست‏‌هایی كه می‌‏كنیم، دعاست. این‌‏ها دعا نیستند.

روایت در ادامه می‌فرماید: «کسی که مدام برای خدا حكم صادر می‌‏كند که این را بده، آن را بده، خیلی پُرروست و بر خدا جرئت پیدا کرده است.»

پس تا هنگامی که به این‌جا نرسی كه بفهمی آن‌چه در عالم وجود هست، تحت قدرت اوست و غیر او توانی ندارد؛ حتی تمام وجود خودت و همه‏ چیزت، تحت قدرت اوست، دعای تو دعا نیست.

برگرفته از کتاب «دعا؛ حقیقت بندگی» (با تصرف و تلخیص)
تأليف: «حاج آقا مجتبی تهرانی»
@RoshdChannel
شهادت جانسوز امام به‌حق ناطق، جعفر بن محمد الصادق علیهما السلام بر پیروان مکتب او تسلیت باد! باز کردن / نظر دهید

2021-05-27 13:43:21 اینگونه بر مسیر حق بمانیم
نوشتاری کوتاه از جواد محدثی در معرفی شخصیت والای حمزه سیدالشهدا، عموی پیامبر (ص)
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
@RoshdChannel

در ميان ياران حضرت رسول‏ (صلى‎‌الله‌عليه‌وآله)، حضرت حمزه جايگاه والايى دارد. وى از حاميان شجاع دين و جان بر كفان ركاب پيامبر خدا بود و به پاس رشادت‌‏هايش در جنگ اُحد، ملقب به «سيدالشهدا» شد. پيامبر دربارۀ او و حضرت على (‏عليه‌السلام‏) گفته است: «بهترينِ برادرانم، على و بهترينِ عموهايم، حمزه است».

حمزه چهار سال پيش از واقعۀ «اصحاب فيل» در مكه به دنيا آمد. ارزش‌‏هاى اخلاقى بنى‌هاشم، عزت نفس، شهامت و بخشندگى اين دودمان در شخصيت او تأثير داشت و به همين دليل، در دوران جاهليت و حاكميت افكار شرک‌آلود بر مردم حجاز، توانست به آيين پاک و حنيف حضرت ابراهيم (ع) وفادار بماند و به كارهاى نيک و جوانمردى و حمايت از مظلوم و مبارزه با زورگويان بپردازد و پاک‌دامن و غيور زندگى كند.

وقتى دعوت مقدس پيامبر آغاز شد و مردم به تدريج آيين توحيد و پيام قرآن را می‌پذيرفتند، حمزه نيز به حقانيت دين خدا و دعوتِ برادرزاده‌‏اش آگاه شده بود، اما آشكار كردن ايمان و اعتقاد خود را در آن محيط به مصلحت نمی‌‏ديد و منتظر روزى بود كه زمينه فراهم شود و آشكارا از دين حق پشتيبانى كند.

حمزه در كنار مسلمانان، آمادۀ فداكارى و جانبازى بود. در شب نبرد اُحد، پيامبر خدا كه گويا می‌‏دانست عمويش در اين جنگ به شهادت خواهد رسيد، با او گفت‌وگو كرد و از اعتقاداتش پرسيد و از وى خواست كه خالصانه به يكتايى خدا و نبوت و رسالت محمد (ص) ‏گواهى دهد. حمزه نيز شهادتين و مباحث و موارد ديگر اعتقادى را بر زبان جارى ساخت.
در پايان، پيامبر به او فرمود: بگو: «حمزه، سرور شهيدان و شير خدا و شير رسول خدا و عموى پيامبر است.» از اين سخنان پيامبر كه بوى شهادت می‌داد، بغض در گلوى حمزه تركيد و اشک از چشمانش جارى شد و بسيار خوش‌حال گرديد. پيامبر هم دعا كرد كه او بر عقيدۀ توحيد، استوار بماند و تزلزلى در دلش پيش نيايد.

پس از پايان نبرد، پيامبر بر پيكر حمزۀ شهيد و ديگر شهدا نماز خواند و جسد آن قهرمان دلير را در دامنۀ كوه اُحد به خاک سپردند. مرقد مطهر او هم‌اكنون زيارتگاه عاشقان حق و زائران مدينۀ منوّره است.

برگرفته از «الگوها و اسوه‌ها؛ حمزه سیدالشهدا»
نوشتۀ جواد محدثی (با تلخیص)
@RoshdChannel
(توضیح عکس: مقبرۀ حضرت حمزه در ۱۱۳ سال پیش) باز کردن / نظر دهید

2021-05-21 10:28:58 ایده اولیه تخریب حرم بقیع، از کجا نشات گرفت؟

بیش از ۱۱۴ هزار کشته ی غیر نظامی فقط در پنج سال اخیر به دست گروههای تکفیری ، مولود اندیشه‌ی وهابیت !
@RoshdChannel
نود و پنج سال از آن واقعه اسف بار می‌گذرد؛ رویدادی که هنوز آثار تلخ آن بر کام مسلمانان باقی است ...روزی که بقیع با دستور وهابیت و همراهی حاکمیت عربستان تخریب شد...

ابن تیمیه - از بنیانگداران وهابیت می گوید : هرکس به مرده و یا فرد دور از نظر، استغاثه کند ... ظالم، گمراه و مشرک است. از این سخن، بدن انسان می‌لرزد .او مدعی شده است که رسالت پیامبر پس از رحلت ایشان از بین رفته است. این عقیده به یقین کفر و در واقع زندقه و نفاق است."

بعد‌ها محمّد بن عبد الوهّاب با همین افکار، به گونه‌ای پیش رفت که مسلمانان را تنها به جرم توسّل به انبیا و اولیای الهی، مشرک و بت پرست قلمداد کرده و فتوا به تکفیر آنان داد و خونشان را حلال و کشتن آنان را جایز و اموال آنان را جزء غنایم جنگی به حساب آورد.
بر این اساس، او تمامی زیارتگاه ‏های صحابه و اولیاء خدا را در اطراف زادگاهش ویران نمود.
_
این تفکر باطل و نو ظهور همچنان تا روزگار ما نیز تداوم یافت و خون ده‌ها هزار بی‌گناه در کشورهای مختلف با عملیات‌های تروریستی بر پایه افکار باطل وهابیت به زمین ریخته می‌شود.

برگرفته از کتاب " وهابیت از منظر عقل و شرع"آیت الله دکتر محمد حسین قزوینی"
(همراه با اندکی اضافات و تلخیص)

@RoshdChannel

سالروز تخریب قبور و بارگاه ائمه بقیع (علیهم السلام) را به پیشگاه امام عصر(عج) و شما بزرگواران تسلیت می گوییم. باز کردن / نظر دهید

2021-05-14 09:02:16 از قافلۀ آمرزش جا نمانیم
نوشتاری از عبدالکریم پاک‌نیا
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
@RoshdChannel
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند: "خداوند متعال در هر شب ماه مبارک رمضان، یک میلیون نفر را می آمرزد و از آتش جهنم آزاد می‌کند که همگی مستحق عذاب بوده‌اند. پس هنگامی که آخرین شب ماه فرارسد، به اندازۀ تمام افرادی که در طول ماه بخشیده می‌آمرزد".

ماه رمضان، ماه آمرزش و بازگشت به‌سوی خداست و خداوند متعال با بهانه‌های مختلف به دنبال عفو و رحمت بر بندگان خویش است. وسعت رحمت خداوند در این ماه به حدی است که گفته شده: "شقی و بدبخت واقعی کسی است که این ماه (رمضان) بگذرد ولی گناهانش آمرزیده نشود". اگرچه برای جلب بخشش خداوند راه‌های گوناگونی وجود دارد، اما طبق آنچه از منابع دینی به ما رسیده، بخشش و گذشت از خطاهای دیگران یکی از مهمترین این راه‌هاست.

خداوند در قرآن کریم فرموده است: "و اگر شما ببخشيد و درگذريد و بيامرزيد، به راستى خدا هم آمرزنده و مهربان است". همچنین سیرۀ عملی پیشوایان دین نشان می‌دهد که آنان گذشت از خطاهای دیگران در حق خود را عاملی برای برخورداری از بخشش خداوند عنوان می‌نموده‌اند.

امام صادق (علیه السلام) فرموده‌اند: "شیوۀ حضرت علی بن حسین (ع) در ماه رمضان چنان بود که هرگاه خدمتکاران ایشان خطایی را مرتکب می‌شدند، آنان را تنبیه نمی‌کرد. در آخر ماه، همۀ خدمتکاران را جمع کرده، تمام کارهای خلافشان را که در طول ماه رمضان مرتکب شده بودند تک‌تک به ایشان گوشزد می‌کرد. آن‌گاه به آنان می‌فرمود:
با صدای بلند بگویید: "ای علی بن حسین! ... نزد خداوند نامۀ اعمالی هست که با تو به حق سخن می‌گوید و هیچ عمل ریز و درشتی را فروگذار نمی‌کند و هرچه انجام داده‌ای، به حساب آورده و تمام آنچه انجام داده‌ای، نزد او حاضر و آماده خواهی یافت ... پس ما را ببخش؛ همچنان که دوست داری خدا تو را ببخشد".

امام سجاد (ع) با این شیوه به ما می‌آموزند که اگر از خدای رحیم انتظار گذشت و بخشش داریم، باید خودمان را به صفت زیبای گذشت بیاراییم و آن را همواره در زندگی خود پیاده کنیم. و البته از شب و روز عید فطر برای جلب رضایت خداوند با بخشش دیگران نباید غافل شد.
@RoshdChannel
برگرفته از «آموزه‌های نماز عید فطر»
نوشتۀ عبدالکریم پاک‌نیا (با تغییر و اضافات) باز کردن / نظر دهید

2021-05-13 17:08:01 جایزهٔ مومنان در روز عید فطر چیست؟
امیرالمؤمنین علیه‌السلام در خطبهٔ عید فطر دربارهٔ جایزهٔ این روز فرمودند: «بیدار باشید جایزهٔ (این مسابقه) بهشت (جاودان) است و پایان (بازنده) آن آتش جهنّم خواهد بود.»
عید سعید فطر مبارک
@Roshdchannel باز کردن / نظر دهید