Roshd | رشد

2021-05-10 22:07:20 "هركس انسانی را بدون ارتكاب قتل يا فساد در روى زمين بكشد، مانند اين است كه همۀ مردم را كشته باشد." (مائده، آیۀ ۳۲)
#بای_ذنب_قتلت
#پروانگان_هزاره_نمی‌میرند
#شمعی_برای_پروانگان
#جان_پدر_کجاستی باز کردن / نظر دهید

2021-05-05 22:14:51 باز کردن / نظر دهید

2021-05-03 21:46:02 بوی سجاده خونین شهی می‌آید ...
در این شب عزیز استجابت دعا، دعای برای تعجیل در فرج مولایمان، رفع گرفتاری از جامعه مسلمین را در حاجاتمان فراموش نکنیم...
@Roshdchannel باز کردن / نظر دهید

2021-04-29 22:03:07 "خیلی وقتها سکوت، کمک‌کار خوبی برای توست؛
هرچند که سخنور باشی"

امام مجتبی(ع) اینچنین فرمود. باز کردن / نظر دهید

2021-04-27 20:46:11 با این امام کریم، چه جای غصه خوردن است؟

نوشتاری از آیت‌الله صافی گلپایگانی

به مناسبت میلاد امام مجتبی(علیه‌السلام)
@Roshdchannel
آنچه از امام کریم ما در تاریخ نقل شده نشان می دهد که امام مجتبی(علیه‌السلام) شیرین‌بیان، خوش معاشرت و محبوب بود. پیر و جوان و عموم مردم او را برای ویژگی‌های نیکویی كه داشت، دوست می‌داشتند. همواره به مردم عطا و بخشش می کرد؛ چه از او درخواست می‌کردند و چه تقاضایی نمی‌کردند.

در یک‌کلام، امام حسن (ع) نمونه‌ی كامل خلق نیكوی پیامبر (ص) بود.
غضب، او را به هیجان نمی‌آورد، تحت تأثیر خشم، كاری انجام نمی‌داد و عملش همواره تداعی‌‌گر این آیات شریف بود كه: «و فرو برندگان خشم و در گذرندگان از مردم [از تقواپیشگان هستند] كه خداوند نیكوكاران را دوست دارد.» و «نیكی و بدی مساوی نیستند، تو بدی را به روشی كه نیكوتر است برطرف نما.»

آن حضرت، هر چه از دشمنانش می‌دید، با صبر و گذشت و عفو پاسخ می‌داد؛ تا آنجا كه «مروان حكم» یكی از بدترین دشمنان اهل‌بیت (ع)، حلم و بردباری آن حضرت را به كوه تشبیه كرده بود. او مانند جدّش، در حلم و گذشت و عفو، نمونۀ جهانیان بود. تاریخ، از اخلاق او نوادری را حفظ كرده است و بر این دلالت دارد كه او با سیره و رفتارش، از بنیان‌گذاران ادب و اخلاق در جهان اسلام است.

این قطره‌ای از فضائل آن امام کریم بود. حالا که روح شریفش حی و حاضر است و ما را می بیند و صدای ما را می‌شنود،
با چنین دریای کریمی در پیش رو، حیف نیست که کاسه‌های طلب خود را از جرعه‌های کرامتش پر نکنیم؟

برگرفته از «حلم و صلح احیاگر دین» (با اندکی تصرف و تلخیص)
نوشتۀ: «آیت‌الله صافی گلپایگانی»
@Roshdchannel
میلاد کریم اهل‌بیت مبارک باد! باز کردن / نظر دهید

2021-04-22 22:04:03 کمالات بانوی دوراندیش
به مناسبت وفات حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
@RoshdChannel
مطالعۀ تاریخ زندگی حضرت خدیجه (س) نشان می‌‏دهد که او هم در دوران جاهلیت و هم بعد از بعثت ‏پیامبر اکرم (ص) دارای فضائل اخلاقی و کمالات معنوی بوده است. او در جامعۀ خود به عنوان یک الگوی زن برتر، تأثیر بسزایی در گسترش صفات نیک انسانی داشته است؛ سخاوت، کرامت، ایثار و فداکاری، عفت و پاکدامنی، دوراندیشی و درایت و توجه به مستمندان، عطوفت و مهربانی و صبر و استقامت، از جمله فضیلت‌‏های پسندیده‌ای است که صفحات تاریخ این زن نمونه را نشان می‌‏دهد.

به همین جهت آن بانوی یگانه، یک همتای واقعی برای حضرت محمد (ص) بود. پیامبر اکرم (ص) این بانوی تربیت‌‏یافته را از برترین زنان بهشتی شمرده و می‌‏فرماید: «بهترین زنان اهل بهشت عبارتند از: خدیجه دختر خویلد و فاطمه دختر محمد و مریم دختر عمران و آسیه دختر مزاحم [یعنی] زن فرعون.»

وفاداری این بانوی آسمانی در راه رسیدن به اهداف والای همسر خویش، مورد توجه مورخان و محققان قرار گرفته است. او از اولین لحظات بعثت، به رسول خدا (ص) ایمان آورد و تا آخرین لحظات بر ایمان خود پای فشرد و لحظه‌‏ای شک و تردید به دل راه نداد.

گذشته از فضائل اخلاقی، او از کمالات علمی نیز برخوردار بود. تاریخ گواهی می‌‏دهد که خدیجه در مورد دانش عصر خود اطلاعات فراوانی داشت و از کتاب‌‏های آسمانی آگاه و از نظر عقل و درایت و زیرکی بر تمام زنان، حتی بسیاری از مردان معاصر، برتری داشت. بنابراین او دارای تمام کمالات و امتیازهایی بود که یک زن می‌‏تواند داشته باشد.
@RoshdChannel
برگرفته از مقالۀ «نگاهی به آموزه‌‏های تربیتی در زندگی حضرت خدیجه» (با اندکی تصرف)
نوشتۀ: «عبدالکریم پاک‌نیا» باز کردن / نظر دهید

2021-04-13 14:16:38 با این دستورالعمل، پاکیزه به مهمانی خدا وارد شویم!
زمان تقریبی مطالعه ۱ دقیقه
@Roshdchannel
همه ما، ماه مبارک رمضان را به میهمانی خداوند می‌شناسیم و پیامبر اکرم (ص) هم در خطبه‌ای به «ضیافة الله» بودن آن اشاره داشتند. امّا برای این میهمانی چگونه باید آماده شد؟
یکی از بهترین دستورالعملها، دستورالعملهایی است که امام رئوف، امام رضا (ع) در آخرین روزهای شعبان به اباصَلْت هروی فرمودند یک آذوقه ی آسمانی مناسب و مقدس برای ورودی پاک ما به این ماه است:
«... در باقی‌ماندۀ این ماه به جبران کوتاهی‌های گذشته‌ات بپرداز و به کار مفید روی آور و آنچه را بیهوده است و به تو مربوط نیست، واگذار.

زیاد دعا و استغفار و تلاوت قرآن داشته باش و از گناهانت به درگاه خدا توبه کن تا در حالی ماه خدا سوی تو آید که برای خدا خالص شده باشی.
هیچ امانتی را بر عهدۀ خویش باقی نگذار مگر آن‌که ادا کرده باشی
و هیچ کینه‌ای را در دلت نسبت به مؤمنی نگه مدار مگر آن‌که از دل به در آورده باشی، و هیچ گناهی نباشد که مرتکب می‌شدی...مگر این‌که از آن دست برداشته باشی.
از خدا پروا کن و در نهان و آشکار کارت بر او توکّل کن "و هر کس بر خدا توکل کند او برایش کافی است...."
در باقی‌ماندۀ این ماه زیاد بگو: خدایا! اگر ما را در آنچه از شعبان گذشته است نیامرزیده‌ای پس ما را در باقی‌ماندۀ آن ببخشای! همانا خداوند متعال، در این ماه به احترام ماه رمضان بسیاری را [از آتش] آزاد می‌کند.»
از این رو، باید درون را از ناپاکی زدود و خالص نمود تا بتوان به بهترین و پاکیزه‌ترین شکل به «مهمانی بزرگ خدا» وارد شد...
@RoshdChannel
فرارسیدن ماه مبارک رمضان، هنگامۀ جلوۀ بندگی و ماه میهمانی پروردگار، بر شما عزیزان گرامی باد! باز کردن / نظر دهید

2021-03-29 09:28:31 من گلی دارم که عالم را گلستان می‌کند...

میلاد بهار حقیقی مردمان و خرمی روزگاران، امام زمان‌مان بر همه شما عزیزان مبارک باد
خدا ما را از یاوران حقیقی حضرتش قرار دهد

اَللّهُمَّ وَ اَدْرِکَ بِنا اءَیّامَهُ وَظُهُورَهُ وَقِیامَهُ وَاجْعَلْنا مِنْ اَنْصارِهِ...⚘ باز کردن / نظر دهید

2021-03-18 18:31:54 ادبی که علمدار کربلا در زندگی داشت...

زمان مطالعه: 1 دقیقه

یکی از ارزش‌های والای انسانی و اسلامی، رعایت ادب است، ادب در برابر بزرگان و مقدسات و در همه‌ی موارد زندگی، زینت اخلاق و از عوامل و ارکان مهم شخصیت معنوی است.

امیرمؤمنان (علیه‌السلام) در ضمن سفارش به فرزندش امام حسن (علیه‌السلام) در فراگیری ادب، فرمود:

"پسرم! ادب، مايه بارور شدن خرد و هوشياری دل و نشانه برتری است ".
نیز فرمود"هیچ ارثی ارزشمندتر از ادب نیست."

حضرت علی (علیه‌السلام) در همان خردسالی عباس (علیه‌السلام) توجه خاصی به تربیت عباس (علیه‌السلام) داشت. او را به تلاش‌ها و کارهای مهم و سخت مانند کشاورزی، تقویت روح و جسم، مهارتهای نظامی و فضایل اخلاقی، تعلیم و عادت داده بود. او به برادران و خواهرانش احترام شایان می‌نمود و دوش به دوش آنان در بالا بردن سطح فرهنگ مردم می‌کوشید و در یک کلام، بازوی پر توان پدر و چشم نافذ اسلام و مطیع برادرانش حسن و حسین (علیهمالسلام) بود. سخن علی (علیه‌السلام) در زبان، و سیمای حسن علیه‌السلام در چهره، و خون حسین (علیه‌السلام) در رگها داشت و در این میان ادب را به خوبی از پدر و برادران بزرگتر آموخته بود.

روزی امام حسین (علیه‌السلام) در مسجد آب خواست. عباس (علیه‌السلام) که در آن هنگام کودک بود، بی‌آنکه به کسی بگوید با شتاب از مسجد بیرون آمد. پس از چند لحظه دیدند، ظرفی را پر از آب کرده و با احترام خاصی ظرف آب را به برادرش امام حسین (علیه‌السلام) تقدیم کرد.

روز دیگری، خوشه‌ی انگوری را به او دادند. او با اینکه کودک بود، با شتاب از خانه بیرون آمد، پرسیدند: کجا می‌روی؟ فرمود: «می‌خواهم این انگور را برای مولایم، حسین (علیه‌السلام) ببرم. و این گونه به رسم احترام برادر بزرگتر و فرزند پیغمبر را بر خود مقدم می داشت.
نقل شده “عباس (علیه‌السلام) بدون اجازه در کنار امام حسین (علیه‌السلام) (برادر بزرگتر و امام خود)، نمی‌نشست، و اگر پس از اجازه می‌نشست، مانند خدمتگذاری خاضع دو زانو در برابر سرور خود می‌نشست. “

در طول 34 سال عمر حضرت عباس (علیه‌السلام) آن بزرگوار به رسم احترام هرگز به برادرش امام حسین (علیه‌السلام) برادر خطاب نکرد، بلکه با تعبیراتی مانند، سیدی، مولای، یابن رسول الله، آقای من، سرور من، ای پسر رسول خدا؛ آن حضرت را صدا می‌زد، جز در مورد آخرین ساعت عمر، در لحظه‌ی شهادت، صدا زد: «برادر، برادرت را دریاب!». شاید این تعبیر نیز یک نوع ادب بود، زیرا بیانگر آن بود که برادرت رسم برادری را با بهترین وجه ادا کرد و تو ای برادر اکنون با مهر برادری به من بنگر.

لحظه لحظه حضور عباس (علیه‌السلام) در کربلا نیز مملو از جلوه های ادب حضور در پیشگاه امام بود تا آنجا که تاریخ در برابر برخی از این صحنه ها انگشت به دهان مانده است. در روز عاشورا وقتی که عباس (علیه‌السلام) به حضور برادرش رسید و اجازه برای رفتن به میدان خواست امام از اوخواست تا برای کودکان اندکی آب فراهم کند. عباس (علیه‌السلام) به طرف شریعه‌ی فرات روانه شد، پس از موعظه دشمن و اثر نکردن با شجاعتی بی‌بدیل بر آنها حمله کرد، و بالاخره خود را به شریعه‌ی فرات رسانید، به آب نزدیک شد، مقداری آب به کف دست گرفت تا بیاشامد (تا کمی عطش چند روزه را فروبنشاند)، تشنگی حسین (علیه‌السلام) و اهل‌بیت حسین (علیه‌السلام) را به یاد آورد، آب را از کف دستش ریخت...

آری عباس (علیه‌السلام) تربیت شده مکتب علی (علیه‌السلام) بود و پدر چه زیبار فرموده بود "هیچ ارثی ارزشمندتر از ادب نیست."

@RoshdChannel
برگرفته از کتاب «پرچمدار نینوا» (با اندکی تغییرات)
تأليف: «محمد محمدی اشتهاردی» باز کردن / نظر دهید

2021-03-16 21:32:45 عید است و جهان روضه ی رضوان حسین است
از عرش الی فرش، گلستان حسین است!

گمره نشود عبد که مصباح هدایت
تا روز جزا حُسنِ فروزان حسین است

آزادگی و غیرت و ایثار و شجاعت
این چار، الفبای دبستان حسین است

گر تشنه لبِ آب بقایید، بیایید
سرچشمه ی آن در لبِ عطشان حسین است

شیعه است که تا دامنه ی صبح قیامت
با آتش دل شمع شبستان حسین است...

@RoshdChannel
مبارک باد میلاد کشتی نجات و رحمت واسعه الهی و آرام جانِ ما، حسین(ع)! باز کردن / نظر دهید